Είναι πραγματική η κλιματική αλλαγή;

Εξ ορισμού, κλιματική αλλαγή είναι η περιοδική τροποποίηση του κλίματος της Γης λόγω των αλλαγών στην ατμόσφαιρα και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ της ατμόσφαιρας και άλλων γεωλογικών, χημικών, βιολογικών και γεωγραφικών παραγόντων εντός του συστήματος της Γης. Όλα τα έμβια όντα ανταποκρίνονται στο κλίμα και τις κλιματικές αλλαγές, ακόμα κι αν αυτές οι αλλαγές είναι λεπτές και προσωρινές. Μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνουν την αποβολή φύλλων από ανθοφόρα φυτά όταν η διαθεσιμότητα νερού είναι χαμηλή και συμπεριφορές αναζήτησης καταφυγίου και λήθαργο στα ζώα ως απόκριση σε ψυχρότερες ή ξηρότερες συνθήκες. Φαίνεται ότι η ζωή στη Γη είναι προσαρμοσμένη στο να ανέχεται ένα μεταβαλλόμενο κλίμα σε κάποιο βαθμό, και αυτό είναι απόδειξη ότι οι κλιματικές αλλαγές, αλλά η δική μας εμπειρία του κλίματος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας, μαζί με επιστημονικά αρχεία, αποδεικνύει επίσης ότι η κλιματική αλλαγή συμβαίνει.

Από μια ορισμένη προοπτική, ο καθημερινός καιρός θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας τύπος κλιματικής αλλαγής. Οι θερμοκρασίες αυξάνονται και πέφτουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. οι άνεμοι αλλάζουν ταχύτητα και κατεύθυνση. και βροχή και χιόνι περνούν από διαφορετικές περιοχές κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Αν και μπορούμε να αντιληφθούμε κάθε ένα από αυτά τα φαινόμενα, τέτοιες αλλαγές από στιγμή σε στιγμή συνήθως ξεχωρίζουν από τη συζήτηση για το κλίμα. Ο καιρός είναι απλώς το σύνολο των ατμοσφαιρικών συνθηκών σε μια τοποθεσία σε μια περιορισμένη χρονική περίοδο. Το κλίμα, ωστόσο, περιλαμβάνει τη μέση κατάσταση της ατμόσφαιρας για μεγάλο χρονικό διάστημα (όπως για μερικές δεκαετίες ή περισσότερο) σε μια δεδομένη τοποθεσία.

Κάθε μέρος στη Γη αντιμετωπίζει εποχιακές διακυμάνσεις στο κλίμα (αν και η μετατόπιση μπορεί να είναι μικρή σε ορισμένες τροπικές περιοχές) και αυτή η διακύμανση προκαλείται από εποχιακές αλλαγές στην ποσότητα του ηλιακού φωτός (ηλιακή ακτινοβολία) που φτάνει στην ατμόσφαιρα και την επιφάνεια της Γης. Από έτος σε έτος συμβαίνουν επίσης κλιματικές αλλαγές. περιλαμβάνουν ξηρασίες, πλημμύρες και άλλα γεγονότα που προκαλούνται από μια σύνθετη σειρά παραγόντων και αλληλεπιδράσεις του γήινου συστήματος—συμπεριλαμβανομένων των μοτίβων ατμοσφαιρικής και ωκεάνιας κυκλοφορίας (όπως το Ελ Νίνιο, η Λα Νίνια, η ταλάντωση του Βορείου Ατλαντικού κ.λπ.)—που επηρεάζουν τις διαδρομές του ίχνη καταιγίδας και οι κινήσεις των αέριων μαζών. Οι κλιματικές διακυμάνσεις λαμβάνουν χώρα επίσης σε χρονικές κλίμακες που διαρκούν δεκαετίες, με συστάδες υγρών, ξηρών, δροσερών ή θερμών συνθηκών που εκτείνονται αρκετά χρόνια στη σειρά για συγκεκριμένες τοποθεσίες. Σε χρονικές κλίμακες χιλιάδων ετών πέρα ​​από τις ανθρώπινες ζωές, το κλίμα ανταποκρίνεται στη μετάπτωση (αργή περιστροφή ή «ταλάντωση») του άξονα της Γης, στην κλίση του πλανήτη (λοξή) και στις αλλαγές στο ελλειπτικό σχήμα (εκκεντρότητα) της τροχιάς της Γης. Αυτά τα φαινόμενα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για να καθορίσουν την ποσότητα του ηλιακού φωτός (και συνεπώς της ηλιακής θέρμανσης) που δέχονται διάφορα μέρη της επιφάνειας της Γης κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών του έτους. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι η ποσότητα της ενέργειας ακτινοβολίας που λαμβάνει η Γη από τον Ήλιο αυξάνεται αργά, γεγονός που προσθέτει όλο και περισσότερη ενέργεια στο μείγμα με την πάροδο του χρόνου.

Είναι πραγματική η κλιματική αλλαγή; Τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται παραπάνω αποδεικνύουν ότι είναι, αλλά αυτό δεν είναι όλη η ιστορία. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες επηρεάζουν επίσης το κλίμα, και μια συναίνεση επιστημόνων είναι βέβαιοι ότι ο αντίκτυπος αυτών των δραστηριοτήτων παίζει ολοένα μεγαλύτερο ρόλο στον καθορισμό της μορφής του κλίματος της Γης.

Περίπου το 97 τοις εκατό των επιστημόνων που συμμετέχουν στην έρευνα για το κλίμα συμφωνούν ότι είναι εξαιρετικά πιθανό ότι μεγάλο μέρος της θέρμανσης που παρατηρείται από τις αρχές του 1900 οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες. Αρκετές σειρές αποδεικτικών στοιχείων το υποστηρίζουν. Ένα από τα κύρια σκέλη έχει να κάνει με την έννοια της δυνάμεως ακτινοβολίας—δηλαδή, το φαινόμενο θέρμανσης που παρέχεται από διαφορετικούς παράγοντες επιρροής (όπως το albedo ή η ανακλαστικότητα της γης και του νερού και οι συγκεντρώσεις ορισμένων αερίων και σωματιδίων στο ατμόσφαιρα). Ένα συστατικό της δύναμης ακτινοβολίας μπορεί να είναι θετικό (στο ότι συμβάλλει στη θέρμανση) ή αρνητικό (στο ότι έχει ως αποτέλεσμα την ψύξη της επιφάνειας της Γης). Αν εξετάσουμε τη θέρμανση από την άποψη του ενεργειακού προϋπολογισμού, κατά μέσο όρο περίπου 342 watt ηλιακής ακτινοβολίας χτυπούν κάθε τετραγωνικό μέτρο της επιφάνειας της Γης ετησίως, και αυτή η ποσότητα μπορεί με τη σειρά της να σχετίζεται με αύξηση ή πτώση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης. Η επίδραση των θετικών δυνάμεων (οι οποίες κυριαρχούνται κυρίως από τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου [διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, οξείδια του αζώτου και άλλα αέρια που απορροφούν υπέρυθρη ενέργεια που απελευθερώνεται από την επιφάνεια της Γης μετά το ηλιοβασίλεμα κάθε μέρα]) έχει ξεπεράσει την επίδραση ψύξης των αερολυμάτων ( όπως το διοξείδιο του θείου από τις ηφαιστειακές εκρήξεις και τη βιομηχανία) και άλλες αρνητικές δυνάμεις, προσθέτοντας λίγο περισσότερο από δύο βατ ανά τετραγωνικό μέτρο από τα μέσα του 20ού αιώνα. Άλλες αποδείξεις, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της κάλυψης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής και της αύξησης του μέσου όρου της παγκόσμιας θερμοκρασίας (που δείχνει ότι πολλά από τα θερμότερα χρόνια έχουν συμβεί από το 1980), υποστηρίζουν το επιχείρημα ότι το παγκόσμιο και περιφερειακό κλίμα της Γης αλλάζει γρήγορα, πολύ πιθανότατα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θα ήταν αν οι κλιματικές αλλαγές της Γης οφείλονταν καθαρά σε φυσικές δυνάμεις. Ως αποτέλεσμα, ένας αυξανόμενος αριθμός επιστημόνων αναρωτιέται εάν τα παγκόσμια και περιφερειακά κλίματα αλλάζουν πολύ γρήγορα ώστε πολλές μορφές ζωής να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν.