Πώς καλλιεργούνται τα καρπούζια χωρίς κουκούτσι;

Ένα φυτό καρπούζι φυτρώνει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά άνθη, αλλά η στειρότητά του καθιστά το αρσενικό του άνθος ανίσχυρο. Για να εξασφαλιστεί η συνέχιση του είδους του χωρίς σπόρους, το θηλυκό άνθος πρέπει να επικονιαστεί. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως από παράγοντες, όπως μια μέλισσα, η οποία λειτουργεί ως φτερό και μεταφέρει γύρη από γειτονικά διπλοειδή.

Τα καρπούζια είναι γνωστά μόνο για δύο πράγματα:τον γλυκό χυμό της σάρκας τους με θρυμματισμένη υφή πάγου και το φτύσιμο των σπόρων. Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1990, οι άνθρωποι φαίνεται να παίζουν το άθλημα όλο και λιγότερο. Στην πραγματικότητα, μερικά καρπούζια δεν έχουν κουκούτσια τώρα, οπότε το παιχνίδι μπορεί να χαθεί για πάντα!

Από την άλλη πλευρά, στη ζέστη του καλοκαιριού, δεν απολαμβάνουν όλοι τη θεϊκή ροή του κρύου χυμού τους να διακόπτεται συνεχώς από μικροσκοπικούς βράχους…

Καρπούζι χωρίς κουκούτσια. (Φωτογραφία :Pixano)

Ένας καρπός χωρίς κουκούτσι είναι οξύμωρο. Είναι περίπλοκο και βιολογικά αντιφατικό, γιατί τα φρούτα είναι απλά ώριμα άνθη που προστατεύουν τους σπόρους. Είναι ο σπόρος μέσα σε ένα φρούτο που εξασφαλίζει την επιβίωση του είδους του φυτού του. Ένας καρπός χωρίς σπόρο θα σήμαινε ότι το φυτό που τον έφερε είναι στείρο - είναι ο τελικός κληρονόμος ενός γενετικού κώδικα. Στο επίκεντρο της έρευνάς μας βρίσκεται το ερώτημα:πώς καλλιεργούμε ένα φυτό όταν οι καρποί του δεν περιέχουν σπόρους; Οι εφευρέτες λοιπόν είχαν δύο προβλήματα να λύσουν:να καλλιεργήσουν ένα φυτό που φέρει καρπούς χωρίς κουκούτσι και να εξασφαλίσουν με κάποιο τρόπο ότι θα συνεχίσει να αναπαράγεται, παρά τη στειρότητά του. Λοιπόν, πώς επέλυσαν αυτά τα ζητήματα;

Διασταυρούμενη αναπαραγωγή

Για τη φύση, η στειρότητα είναι μια θηριωδία – ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Η φύση ενθαρρύνει την επιβίωση του είδους της (ακριβώς των γονιδίων της) με κάθε κόστος. Ένα τέτοιο έγκλημα μπορεί να διαπραχθεί μόνο με την παραβίαση της κυτταρικής δομής ενός φυτού είτε, φυσικά (πολύ ατυχές) είτε τεχνητά, μέσω σκόπιμης διασταύρωσης, για παράδειγμα.

Ένα καρπούζι με σπόρους έχει 22 χρωμοσώματα - οντότητες που μοιάζουν με νήματα που φέρουν τα γονίδια. Ένα τέτοιο είδος ονομάζεται διπλοειδές. Ωστόσο, τα χρωμοσώματα μπορούν να διπλασιαστούν με την επεξεργασία του φυτού με τη χημική ουσία κολχικίνη. Το νέο είδος, ένα τετραπλοειδές, έχει τώρα 44 χρωμοσώματα. Τώρα, όταν το τετραπλοειδές επικονιάζεται από ένα διπλοειδές ή όταν το αρσενικό αναπαραγωγικό κύτταρο του διπλοειδούς συντήκεται με το θηλυκό αναπαραγωγικό κύτταρο του τετραπλοειδούς, σχηματίζεται ένας σπόρος με 33 χρωμοσώματα, ένα τριπλοειδές. Αυτός ο σπόρος μεγαλώνει σε φυτό καρπούζι που φέρει καρπούζια χωρίς κουκούτσια.

Το φυτό καρπούζι χωρίς κουκούτσι αποκαλείται συχνά «μουλάρι» του φυτικού βασιλείου, γιατί το μουλάρι είναι ο στείρος απόγονος ενός αρσενικού γαϊδάρου και ενός θηλυκού αλόγου. (Φωτογραφία:Pixabay)

Είναι επιτακτική ανάγκη να γνωρίζουμε ότι με τον όρο «χωρίς κουκούτσια», εννοούμε ότι το καρπούζι δεν είναι γεμάτο με τους σπόρους που κανονικά αποκαλούμε σπόρους - τα καφέ, μικροσκοπικά βότσαλα - αλλά μάλλον, έχει τους λευκούς, ημιδιαφανείς και πιο μαλακούς που είναι λιγότερο μισητοί. Αυτοί είναι ανώριμοι σπόροι των οποίων οι επικαλύψεις δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Το πρώτο πρόβλημα επομένως λύθηκε. ανακαλύψαμε πώς να δημιουργήσουμε ένα, αλλά πώς διασφαλίζουμε ότι θα γεννηθεί;

Σε μια βλάστηση από φυτά καρπούζι χωρίς κουκούτσι, μόνο τα δύο τρίτα είναι τριπλοειδή, ενώ τα υπόλοιπα είναι διπλοειδή. Ένα φυτό καρπούζι φυτρώνει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά άνθη, αλλά η στειρότητά του καθιστά το αρσενικό του άνθος ανίσχυρο. Για να εξασφαλιστεί η συνέχιση του είδους του χωρίς σπόρους, το θηλυκό άνθος πρέπει να επικονιαστεί. Η γύρη παρέχεται από τα διπλοειδή που φυτεύονται γύρω της. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως από παράγοντες, όπως μια μέλισσα, η οποία δρα ως φτερός και μεταφέρει τη γύρη από τα γειτονικά διπλοειδή και τα ρίχνει στα θηλυκά του τριπλοειδούς. Το λουλούδι ωριμάζει και μεταμορφώνεται σε ένα απολαυστικό φρούτο, εκτός από το ότι είναι χωρίς κουκούτσι.

(Φωτογραφία:Pxhere)

Οι καρποί χωρίς σπόρους δεν καλλιεργούνται απαραίτητα με διασταύρωση. Τα αμπέλια που φέρουν σταφύλια χωρίς κουκούτσι καλλιεργούνται με κλωνοποίηση. Είναι απόγονοι του πρώτου αμπελιού που έφερε σταφύλια χωρίς κουκούτσια. Για περισσότερες λεπτομέρειες, κάντε κλικ εδώ.

Το κόστος

Φυσικά, η ευκολία του να φας ένα καρπούζι χωρίς σπόρους έχει ένα κόστος. Η ομορφιά του φαίνεται να επισκιάζεται έντονα από τα ελαττώματα του. Τα καρπούζια χωρίς κουκούτσια είναι καλλιέργειες θερμής εποχής. Έτσι, για ευνοϊκή βλάστηση, πρέπει να αναπτυχθούν σε θερμοκρασίες ημέρας από 80 έως 95°F και σε θερμοκρασίες νύχτας από 60 έως 70°F. Η ανάπτυξη δεν θα είναι η βέλτιστη εάν δεν διατηρηθούν αυτές οι θερμοκρασίες. για να διασφαλιστεί ότι, καλλιεργούνται σε θερμοκήπια με εγκαταστάσεις που έχουν πολύ υψηλό κόστος.

Ένα άλλο μειονέκτημα είναι η έλλειψη ποικιλίας του φυτού. Καθώς δεν υπάρχει χώρος για καμία παραλλαγή, οι διαδοχικές γενιές δεν μπορούν να εξελιχθούν για να αντισταθούν σε μια μόλυνση που σκότωσε έναν πρόγονο ή εμπόδισε την ανάπτυξή του με κάποιο τρόπο. Μια μόλυνση που εμποδίζει κάποιον μπορεί να εμποδίσει και τους άλλους το ίδιο εύκολα.

Φάρμα καρπουζιών χωρίς κουκούτσια. (Φωτογραφία:Pixabay)

Παρά τους περιορισμούς του, τα καρπούζια χωρίς κουκούτσι καλλιεργούνται ευρέως. Οι πωλητές κερδίζουν μια περιουσία αφού η αγορά είναι τεράστια. Στα λίγα χρόνια μετά την εφεύρεσή του, ο καρπός έμοιαζε με τον ξάδερφό του, αλλά δεν είχε τόσο γλυκιά γεύση όσο θα περίμενε κανείς. Ωστόσο, οι βελτιωμένες τεχνικές αναπαραγωγής έχουν ενσταλάξει και τη μοναδική γλυκιά γεύση. Θα μπορούσε να γίνει πιο βολικό;