Η επανεισαγωγή των λύκων μπορεί να βοήθησε την ανάκαμψη του οικοσυστήματος του Εθνικού Πάρκου Yellowstone

Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, το Εθνικό Πάρκο Yellowstone διεξάγει ένα πείραμα. Το πείραμα ήταν να επανεισαχθούν λύκοι, οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί εδώ και καιρό μέσα στο πάρκο, στο πάρκο και να δούμε πώς άλλαξε το οικοσύστημα.

Μόλις πρόσφατα δημοσιεύθηκε μια νέα μελέτη που εξέτασε δεδομένα που συλλέχθηκαν πάνω από 40 χρόνια έρευνας που έγινε στο πάρκο και διαπίστωσε ότι η επανεισαγωγή λύκων στο πάρκο έφερε πολύ περισσότερη βιοποικιλότητα πίσω στο Yellowstone, καθιστώντας το έργο επανεισαγωγής επιτυχημένο στην αποκατάσταση κάποιας φυσικής ισορροπίας στο οικοσύστημα του Yellowstone.

Επανεισαγωγή των Λύκων

Όταν δόθηκε για πρώτη φορά στο Yellowstone το καθεστώς του Εθνικού Πάρκου το 1872, δεν υπήρχαν νόμοι που να προστάτευαν τα πολλά είδη ζώων που ζούσαν μέσα στο πάρκο. Από τα τέλη του 1800 έως τις αρχές του 1900 παρατηρήθηκε ένα πρόγραμμα μαζικού κυνηγιού που σκότωσε χιλιάδες λύκους εντός των ορίων του πάρκου και αυτό που ακολούθησε ήταν μια βαθιά αλλαγή στο οικοσύστημα του Yellowstone. Η απομάκρυνση των λύκων, λέει η θεωρία, οδηγεί σε έκρηξη στον τοπικό πληθυσμό των αλκών και περισσότερα ζώα που βόσκουν οδηγούν σε υπερβόσκηση των λιβαδιών του πάρκου, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση πολλών ειδών φυτών. Με τη σειρά του, η μείωση της φυτικής ποικιλότητας οδηγεί σε μεγαλύτερη διάβρωση του τοπίου και σε διάφορες καταρρακτώδεις επιπτώσεις που έβλαψαν άλλα είδη ζώων.

Ως απάντηση στη ζημιά του οικοσυστήματος που είχε δημιουργήσει η απομάκρυνση των λύκων, επιστήμονες και οικολόγοι άρχισαν να ζητούν την επανεισαγωγή των λύκων στο πάρκο. Το ScienceAlert αναφέρει ότι το 1995 ξεκίνησε μια προσπάθεια επανεισαγωγής στο Yellowstone, με στόχο να φέρει τους λύκους πίσω στο πάρκο, δημιουργώντας έναν μικρό πληθυσμό που θα μπορούσε να αναπαραχθεί. Δεκατέσσερις λύκοι που προέρχονται από την περιοχή της Αλμπέρτα του Καναδά απελευθερώθηκαν στο πάρκο και δύο χρόνια αργότερα απελευθερώθηκαν άλλοι 17 λύκοι. Κατά τη διάρκεια πέντε ετών, οι 31 εισαγόμενοι λύκοι μπόρεσαν να αναπαραχθούν και να χωριστούν σε πολυάριθμες αγέλες και πληθυσμούς.

A Repairing Ecosystem

Ο Mark Boyce, οικολόγος από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα, είναι ο συγγραφέας της μελέτης που εξέτασε πώς το έργο επανεισαγωγής του λύκου επηρέασε την οικολογία του Yellowstone. Σύμφωνα με τον Boyce όπως αναφέρεται από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα, η επανεισαγωγή των λύκων είχε ωφελήσει το πάρκο με τρόπους που δεν αναμενόταν, ειδικά όσον αφορά «την πολυπλοκότητα των βιολογικών αλληλεπιδράσεων στο πάρκο».

Για παράδειγμα, ο Boyce λέει ότι οι λύκοι ήταν υπεύθυνοι για μερικά από τα ξυλώδη φυτά όπως το βαμβάκι και οι ιτιές που επέστρεφαν στο τοπίο του πάρκου. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν, πιθανώς, ο μειωμένος αριθμός αλκών που προέκυψε από το κυνήγι της αλκών από τους λύκους. Το ScienceAlert εξηγεί ότι η μείωση του πληθυσμού των αλκών είχε δημιουργήσει μια περίπτωση ενός φαινομένου που είναι γνωστό ως «τροφικός καταρράκτης», όπου η μείωση ενός τύπου θήρευσης ξεκίνησε αλλαγές που αντηχούσαν σε ολόκληρο τον τροφικό ιστό, για παράδειγμα αφήνοντας ορισμένους τύπους χόρτου να αναπτυχθούν πάλι. Οι πληθυσμοί βίσωνας μπορεί επίσης να έχουν ανακάμψει χάρη στον μικρότερο ανταγωνισμό για τους πόρους από τεράστιες ομάδες αλκών. Ο Boyce λέει ότι αυτές οι αλληλένδετες αλλαγές κατατάσσονται μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων γεγονότων στη βιολογία διατήρησης που συμβαίνουν μέσα στον αιώνα.

Ο Boyce εξηγεί σε μια συνέντευξη στο Newsweek:

Ο Boyce λέει ότι η επιτυχία του προγράμματος επανεισαγωγής του λύκου καταδεικνύει πώς μια πιο Laissez-faire, απρόσκοπτη, προσέγγιση στη διαχείριση του οικοσυστήματος μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη βιοποικιλότητα σε ένα οικοσύστημα. Η μελέτη αναφέρει ότι η Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου έχει υιοθετήσει μοντέλα οικολογικής διαχείρισης που ελαχιστοποιούν τις παρεμβολές όπου είναι δυνατόν και επιτρέπουν στα φυσικά γεγονότα να αλλάξουν το οικοσύστημα, και αυτή ήταν αυτή η πολιτική που επέτρεψε την ανάδυση της φυσικής δυναμικής.

Ο Boyce σημειώνει, όπως αναφέρεται από το ScienceDaily, ότι το μοντέλο Yellowstone της επανεισαγωγής του λύκου και της μινιμαλιστικής παρέμβασης δεν πρέπει να αναμένεται να λειτουργήσει σε οικοσυστήματα κυριαρχούμενα από τον άνθρωπο. Περιοχές εκτός των εθνικών πάρκων, όπου οι άνθρωποι έχουν τεράστιες επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, δεν θα έβλεπαν τα ίδια οφέλη και η εισαγωγή μεγάλων σαρκοφάγων σε αυτές τις περιοχές θα είχε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα λόγω του τρόπου με τον οποίο το κυνήγι, η κτηνοτροφία και η γεωργία υπερτερούν των επιπτώσεων μεγάλων σαρκοφάγων σε ένα οικοσύστημα.

Μια αξιοσημείωτη ανάκτηση;

Ωστόσο, η πρόσφατη οικοδόμηση προσοχής σχετικά με τον αντίκτυπο των λύκων στο οικοσύστημα του Yellowstone έχει ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με το κατά πόσον η επανεισαγωγή των αρπακτικών μπορεί να σώσει ένα κατεστραμμένο οικοσύστημα. Οι επικριτές της ιδέας ότι οι λύκοι έχουν επιφέρει μια μεγάλη αποκατάσταση στο Yellowstone υποστηρίζουν ότι οι επιπτώσεις των λύκων στους πληθυσμούς των αλκών έχουν υπερεκτιμηθεί ή ότι η αποκατάσταση του πάρκου έχει ακόμη πολύ δρόμο.

Ένας καθηγητής οικολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, ο Τομ Χομπς, είπε στις ΗΠΑ σήμερα ότι ενώ η επανεισαγωγή των λύκων είναι θετικό πράγμα, δεν πρέπει να περιμένουμε ότι αυτό θα είναι μια γρήγορη λύση για ένα κατεστραμμένο οικοσύστημα. Ο Χομπς υποστηρίζει ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει πάρα πολύ τις ενδιάμεσες δεκαετίες από τότε που εξαφανίστηκαν οι λύκοι στο Γέλοουστοουν για την επανεισαγωγή των λύκων για την πλήρη ανάκαμψη του τοπίου.

Τα δέντρα δεν έχουν επιστρέψει σε κάθε γωνιά του πάρκου. Για παράδειγμα, οι ιτιές δεν έχουν επιστρέψει σε πολλές περιοχές, και ομοίως, οι πληθυσμοί κάστορων εξακολουθούν να αγωνίζονται στο πάρκο από τότε. Οι ιτιές απαιτούν από τους κάστορες να εμποδίζουν τα ρυάκια να διαβρώσουν το έδαφος τους και οι κάστορες χρειάζονται ιτιές για να δημιουργήσουν φράγματα. Αυτή η σχέση εξάρτησης σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο και για τα δύο είδη να επανέλθουν σε σημαντικούς αριθμούς. Ο Χομπς είπε ότι η διατήρηση ανέπαφων οικοσυστημάτων είναι πιθανό να είναι ευκολότερη από την προσπάθεια ανακατασκευής τους αφού έχουν υποστεί ζημιά.

Είναι επίσης δύσκολο να πούμε ακριβώς πόσο από την ανάκαμψη του Yellowstone οφείλεται στην ανάκαμψη των πληθυσμών των λύκων. Οι πληθυσμοί άλλων αρπακτικών στο πάρκο, όπως οι αρκούδες και τα λιοντάρια του βουνού, έχουν επίσης ανακάμψει τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Dan MacNulty, αναπληρωτής καθηγητής οικολογίας στο Utah State University, εξήγησε στο USA Today ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τους πολλαπλούς παράγοντες που θα μπορούσαν να συνέβαλαν στην ανάκαμψη του Yellowstone. Εξάλλου, η προσαρμογή σημαίνει ότι οι οργανισμοί μπορούν να εξελιχθούν για να αντισταθμίσουν το νέο τους περιβάλλον και τα οικοσυστήματα μπορεί να είναι εκπληκτικά ανθεκτικά. Η χρηματοδότηση είναι ένα άλλο ζήτημα, καθώς η έλλειψη κεφαλαίων για έρευνα σημαίνει λιγότερα δεδομένα μακροπρόθεσμα. Ο McNulty λέει ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσες πολλές επιστημονικές διαφωνίες σχετικά με το θέμα.

Ο Άρθουρ Μίντλετον, ένας οικολόγος άγριας ζωής από το UC Berkeley, προειδοποίησε σε ένα άρθρο των New York Times το 2014 ενάντια στην υπεραπλούστευση της ανάκτησης του Yellowstone και είπε ότι με την κιμωλίαση της ανάκτησης του Yellowstone μόνο η επίδραση των λύκων αποσπά την προσοχή από μεγαλύτερα προβλήματα και «παραπλανούμε τους εαυτούς μας (μας ) για τις πραγματικές προκλήσεις της διαχείρισης των οικοσυστημάτων».

Αν και είναι αλήθεια ότι πρέπει να προσέχουμε να υπεραπλουστεύσουμε την ιστορία του οικοσυστήματος του Yellowstone, και ενώ ο ακριβής βαθμός στον οποίο οι λύκοι έπαιξαν ρόλο στην ανάκαμψη του Yellowstone είναι υπό συζήτηση, οι περισσότεροι οικολόγοι φαίνεται να συμφωνούν ότι το πάρκο έχει ανακτήσει σε ορισμένους έκταση και ότι η απομάκρυνση μεγάλων αρπακτικών από το πάρκο τώρα θα ήταν ένα δαπανηρό λάθος. Η μελέτη του Boyce είναι αυτή τη στιγμή η πιο πλήρης εξέταση της επίδρασης που είχαν οι λύκοι στο πάρκο και από αυτό φαίνεται ξεκάθαρο ότι οι λύκοι έχουν τουλάχιστον καταλύσει έναν θετικό μετασχηματισμό εντός των ορίων του πάρκου, ακόμα κι αν υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος.

«Δεν θα είχαμε δει ποτέ αυτές τις απαντήσεις αν το πάρκο δεν είχε ακολουθήσει ένα παράδειγμα διαχείρισης οικολογικής διαδικασίας, επιτρέποντας σε φυσικές οικολογικές διεργασίες να πραγματοποιούνται με ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση», δήλωσε ο Boyce στο ScienceDaily.