1609 Το χειρόγραφο του Galileo αποδεικνύεται ότι είναι έργο του διαβόητου πλαστογράφου του 20ου αιώνα
Από το 1938, η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν εκθέτει με περηφάνια αυτό που πίστευαν ότι ήταν ένα χειρόγραφο του 1609, που γράφτηκε από τον ίδιο τον Γκαλιλαίο Γκαλιλλέι. Δυστυχώς, μετά από έρευνα ενός καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, το χειρόγραφο αποδεικνύεται ότι είναι ένα εντυπωσιακό πλαστό, που δημιουργήθηκε εκατοντάδες χρόνια μετά το θάνατο του Γαλιλαίου.
Το μονοσέλιδο έγγραφο περιείχε το προσχέδιο μιας επιστολής που θα συνόδευε μια παρουσίαση από τον Γαλιλαίο ενός πρόσφατα κατασκευασμένου τηλεσκοπίου το 1609. Στο κάτω μέρος του χαρτιού, πολύ πιο σημαντικό αν δεν ήταν πλαστό (που είναι), υπήρχαν σημειώσεις και σκίτσα, που πιστεύεται ότι είναι παρατηρήσεις από τον Γαλιλαίο των φεγγαριών του Δία από τις 7 έως τις 15 Ιανουαρίου 1610.
Το χειρόγραφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά από το ευρύτερο κοινό τον Μάιο του 1934, μετά τη δημοπρασία των πραγμάτων ενός πρόσφατα αποθανόντος συλλέκτη – του Roderick Terry. Ένας άλλος συλλέκτης - η Tracy McGregor - αγόρασε το χειρόγραφο, πριν το κληροδοτήσει στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1938 μετά τον θάνατό του. Έκτοτε, το χειρόγραφο αποτελεί «κόσμημα» στη συλλογή της βιβλιοθήκης, μέχρι που ένας ιστορικός τους ενημέρωσε για την αυθεντικότητα του χειρογράφου.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, ο Nick Wilding, ένας ιστορικός που κέρδισε την προσοχή αφού αποκάλυψε μια προηγούμενη πλαστογραφία του βιβλίου του Galileo του 1610 Sidereus Nuncius , έθεσε στη βιβλιοθήκη μια σειρά από ερωτήσεις σχετικά με το χειρόγραφο, συμπεριλαμβανομένης της χρονολόγησης του χαρτιού και του υδατογραφήματος του. Κατά τη διάρκεια του χειροκίνητου πιεστηρίου, οι κατασκευαστές χαρτιού συχνά πρόσθεταν διακριτά υδατογραφήματα στη δουλειά τους. Αυτά τα υδατογραφήματα βοηθούν τους ιστορικούς να χρονολογήσουν το χαρτί, καθώς και τον τόπο κατασκευής του.
Το χειρόγραφο –γνωστό πλέον ως πλαστό– περιέχει το μονόγραμμα του κατασκευαστή του χαρτιού, «A.S.», ενώ η τοποθεσία παραγωγής φέρει την ένδειξη «BMO», αναφερόμενος στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Το σήμα "BMO" δεν έχει εμφανιστεί σε χαρτί πριν από το 1770, πολύ μετά το θάνατο του Γαλιλαίου, πριν γίνει αρκετά κοινό.
Μια δεύτερη, παρόμοια πλαστογραφία βρέθηκε στη Βιβλιοθήκη και Μουσείο Morgan στην πόλη της Νέας Υόρκης, η οποία χρονολογείται στο 1790. Το αντίγραφο της Βιβλιοθήκης του Μίσιγκαν επικυρώθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Maffi το 1930, αφού το συνέκρινε με δύο άλλα έγγραφα του Galileo. Αυτά τα έγγραφα αποδείχτηκαν επίσης απάτες, δωρεά του διαβόητου πλαστογράφου του 20ου αιώνα Tobia Nicotra.
«Ο Wilding κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το χειρόγραφό μας Galileo είναι ένα ψεύτικο του 20ου αιώνα που εκτελέστηκε από τον γνωστό πλαστογράφο Tobia Nicotra», έγραψε η βιβλιοθήκη για την έρευνα. "Αφού οι δικοί μας ειδικοί μελέτησαν τα πιο συναρπαστικά στοιχεία του - σχετικά με το χαρτί και την προέλευση - και επανεξέτασαν το χειρόγραφο, συμφωνήσαμε με το συμπέρασμά του."
Ο Nicotra σφυρηλάτησε μια εξαιρετική φήμη για τον εαυτό του ως πλαστογράφος και έφερε πολλά πλαστά χειρόγραφα στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Κατά τη σύλληψή του, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η αστυνομία βρήκε μια σειρά από πλαστά αυτόγραφα του Αβραάμ Λίνκολν στην κατοχή του, καθώς και άλλα από τον Χριστόφορο Κολόμβο, τον Μάρτιν Λούθηρο, τον Μικελάντζελο και τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
«Είμαστε ευγνώμονες στον καθηγητή Wilding που μοιράστηκε τα ευρήματά του», ανέφερε η βιβλιοθήκη σε δήλωση. "Και τώρα εργαζόμαστε για να επανεξετάσουμε τον ρόλο του χειρογράφου στη συλλογή μας."
