Οι σαρώσεις μαγνητικής τομογραφίας δείχνουν αναδιοργάνωση εγκεφάλου κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών πτήσεων, αλλά δεν υπάρχει νευροεκφυλισμός

Η μικροβαρύτητα που βιώνουν κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών πτήσεων δημιουργεί μοναδικές φυσιολογικές προκλήσεις στο ανθρώπινο σώμα. Ένας τομέας ιδιαίτερου ενδιαφέροντος παρουσιάζει τον πιθανό αντίκτυπο της μικροβαρύτητας στον εγκέφαλο. Οι σαρώσεις απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (MRI) παρέχουν ένα μη επεμβατικό εργαλείο για τη διερεύνηση δομικών και λειτουργικών αλλαγών στον εγκέφαλο. Ακολουθεί μια επισκόπηση του τι έχουν αποκαλύψει μελέτες MRI σχετικά με τον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών πτήσεων:

1. Αναδιοργάνωση εγκεφάλου:

Μελέτες MRI που διεξήχθησαν σε αστροναύτες που συμμετείχαν σε διαστημικές αποστολές μεγάλης διάρκειας έχουν επιδείξει την αναδιοργάνωση του εγκεφάλου. Αυτή η αναδιοργάνωση περιλαμβάνει μετατοπίσεις στα πρότυπα ενεργοποίησης και τη συνδεσιμότητα μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, μερικές μελέτες ανέφεραν αυξημένη νευρική ενεργοποίηση στους βρεγματικούς και μετωπικούς λοβούς κατά τη διάρκεια εργασιών που απαιτούν χωροταξικό προσανατολισμό και ενσωμάτωση αισθητήριου-κινητού. Αυτές οι αλλαγές θεωρούνται προσαρμοστικές απαντήσεις στα αλλοιωμένα αισθητήρια και βαρυτικά περιβάλλοντα που αντιμετωπίζουν στο διάστημα.

2. Αλλαγές στον όγκο της γκρίζας ύλης:

Ορισμένες μελέτες μαγνητικής τομογραφίας έχουν παρατηρήσει μεταβολές σε όγκο γκρίζας ύλης σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου μετά από μεγάλες διαστημικές πτήσεις. Συγκεκριμένα, έχουν αναφερθεί μειώσεις στην πυκνότητα της γκρίζας ύλης στους χρονικούς, μετωπικούς και βρεγματικούς φλοιούς. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ευρήματα σχετικά με τις αλλαγές της γκρίζας ύλης ήταν ασυνεπείς μεταξύ των μελετών και ορισμένοι δεν έχουν αναφέρει σημαντικές αλλοιώσεις.

3. Αλλαγές λευκής ύλης:

Οι μελέτες MRI έχουν επίσης διερευνήσει την ακεραιότητα της λευκής ύλης κατά τη διάρκεια των διαστημικών αποστολών. Η απεικόνιση τανυστή διάχυσης (DTI), μια εξειδικευμένη τεχνική μαγνητικής τομογραφίας, επιτρέπει την αξιολόγηση της μικροδομής της λευκής ύλης. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι οι μακριές διαστημικές πτήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές στην ακεραιότητα της λευκής ύλης σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένου του corpus callosum και του ανώτερου διαμήκους Fasciculus. Ωστόσο, όπως και με τις αλλαγές της γκρίζας ύλης, τα ευρήματα σχετικά με τις αλλαγές της λευκής ύλης έχουν δείξει κάποια μεταβλητότητα μεταξύ των μελετών.

4. Απουσία νευροεκφυλισμού:

Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι οι σαρώσεις μαγνητικής τομογραφίας από αστροναύτες που έχουν αναλάβει μακρές αποστολές διαστημικών δεν έχουν παράσχει αποδείξεις νευροεκφυλισμού ή σημαντική μακροπρόθεσμη εγκεφαλική βλάβη. Ενώ παρατηρήθηκαν ορισμένες δομικές και λειτουργικές αλλαγές, αυτές φαίνεται να είναι ως επί το πλείστον προσαρμοστικές απαντήσεις στις μοναδικές συνθήκες του διαστημικού ταξιδιού.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μελέτες μαγνητικής τομογραφίας σχετικά με τους αστροναύτες περιλαμβάνουν ένα σχετικά μικρό μέγεθος δείγματος και μπορεί να μην καταγράψουν πλήρως τις μεμονωμένες παραλλαγές ή τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των επαναλαμβανόμενων διαστημικών πτήσεων. Περαιτέρω έρευνα, συμπεριλαμβανομένων των διαχρονικών μελετών με μεγαλύτερες ομάδες, είναι απαραίτητη για να αποκτηθεί μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι εκτεταμένες περιόδους της μικροβαρύτητας επηρεάζουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο.