Human vs. Squirrel:The Battle of Wits Is On

Ταΐστε τα πουλιά, είπαν. Θα είναι διασκεδαστικό, είπαν.

Νωρίς αυτή την άνοιξη αγόρασα μια απλή τροφοδοσία πουλιών από ξύλο και πλαστικό. Τα παιδιά μου και εγώ το γεμίσαμε με ζωοτροφές που υποσχέθηκαν να δελεάσουν πολύχρωμα πουλιά, το κρέμασαμε από ένα δέντρο στην μπροστινή αυλή με θέα το παράθυρο της κουζίνας και περιμέναμε. Λίγες εβδομάδες αργότερα έφτασαν τα πουλιά. Μπλε τζάι, κοκκινολαίμηδες, τσικντέ, καρδινάλιοι, ωριόλες και στρουμπουλές πέταξαν μέσα, πέταξαν κάτω και ράμφησαν το φαγητό. Τα παιδιά μου χάρηκαν, το ίδιο και εγώ.

Το τέταρτο πρωί εντόπισα έναν σκίουρο. Καφέ και γκρι με μια λευκή κοιλιά και μια ανήσυχη, κοκκινωπή ουρά, ανέβηκε στο δέντρο και σταμάτησε σε ένα κλαδί ακριβώς πάνω από την ταΐστρα. Πιάνοντας το κλαδί με τα πίσω του πόδια, ο σκίουρος γύρισε ανάποδα και τεντώθηκε με ράπελ μέχρι το άνοιγμα της ταΐστρας. «Ω, κοίτα το χαριτωμένο, μικρό σκίουρο», σκέφτηκα, «Θέλει και λίγο φαγητό». Μέσα σε λίγα λεπτά ο τροφοδότης ήταν στο έδαφος, χτυπημένος και σπασμένος.

Αφού συνέδεσα τον τροφοδότη αρκετές φορές, μόνο για να τον αποσυναρμολογήσει ένας σκίουρος μέσα σε λίγες ώρες, μπήκα στο διαδίκτυο για να βρω μια πιο ανθεκτική στους σκίουρους έκδοση. Πολλοί τροφοδότες φαίνονταν πολλά υποσχόμενοι. Τουλάχιστον ορισμένοι κριτικοί χαρακτήρισαν το καθένα από αυτά σκουπίδια.

Η ταΐστρα με το κλουβί γύρω της; Οι σκίουροι μασούσαν από τις μπάρες ή τίναξαν τους σπόρους. Αυτή που κλείνει όταν κάτι βαρύ σπρώχνει στην πέρκα; Οι σκίουροι κρέμονται από τη μια κούρνια για να φτάσουν στις άλλες. Κρεμάστε το από ένα κορδόνι; Οι χορδές είναι η πρόσκληση ενός σκίουρου για παιχνίδι. Θέλετε ένα γάντζο βοσκού; Ο σκίουρος απλώς σκαρφαλώνει στο στύλο ή πηδά από το έδαφος. Ίσως αν βγάλουμε φαγητό για τον σκίουρο; Οι σκίουροι δεν χορταίνουν μόνο. γίνονται πιο άφθονα.

Ήταν περίπου αυτή τη στιγμή που πρότεινα να γράψω για τον αγώνα μου στον εκδότη μου. Θα έβαζα τη διάνοιά μου με τη διάνοια ενός τρωκτικού. Φυσικά, τελικά, εγώ, ένας υπερ-έξυπνος Homo sapiens , θα επικρατούσε. Κάπως ο συντάκτης μου συμφώνησε, και ξεκίνησα με το μυαλό μου και την προθεσμία μου.

Ο ανατολικός γκρίζος σκίουρος είναι εγγενής στο ανατολικό μισό των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών και σε ορισμένα από τα νοτιότερα μέρη του Καναδά και πιο πρόσφατα δημιούργησε καταστήματα σε ορισμένες περιοχές των δυτικών ΗΠΑ και της Ευρώπης. (Βλέπε «Clash of the Tiny», την ιστορία για το πώς ένας στενός συγγενής του ανατολικού γκρι εισέβαλε στην Καλιφόρνια, φέρνοντάς το μύτη με τη μύτη με τους γηγενείς σκίουρους εκεί.) Έχει προσαρμοστεί καλά στην αστικοποίηση. Τα γκρίζα της Ανατολής είναι παμφάγα, τρώνε ξηρούς καρπούς, μούρα και λουλούδια, αλλά και βατράχους, πουλιά, αυγά, ακόμα και άλλους σκίουρους σε περιόδους έλλειψης τροφής ή διαφωνιών.

Δυστυχώς, λίγη έρευνα έχει αφιερωθεί στην εκμάθηση της έκτασης των νοητικών ικανοτήτων των σκίουρων. Είναι γνωστό ότι έχουν έντονες αναμνήσεις για τις τοποθεσίες των κρυμμένων ξηρών καρπών και τις καλύτερες πηγές τροφίμων. Ένα πρόσφατο άρθρο στο Journal of Zoology διαπίστωσε ότι οι αστικοί σκίουροι ξεφεύγουν από τους ανθρώπους νωρίτερα, αν πλησιάσουν ενώ έχουν οπτική επαφή ή ενώ παρεκκλίνουν από τα συνηθισμένα μονοπάτια, και τα δύο είναι σημάδια ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι επιθετικοί. (Μπορείτε να δείτε την έρευνα που συνοψίζεται σε αυτήν την απεικόνιση του βωβού κινηματογράφου.) Οι σκίουροι φαίνεται επίσης να σκέφτονται τι σκέφτονται οι άλλοι σκίουροι:Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα ζώα να προσποιούνται ότι κρύβουν φαγητό ή να κρύβουν και στη συνέχεια να μετακινούν την τροφή αργότερα, εάν άλλοι σκίουροι είναι κοιτάζοντας το δρόμο τους. Για ένα ζώο με εγκέφαλο μεγέθους καρυδιού, ο σκίουρος είναι αξιοθαύμαστα έξυπνος.

Αλλά όχι πιο έξυπνος από μένα, σωστά; Σε μια προσπάθεια να δώσω στους σκίουρους μια αθλητική ευκαιρία, αποφάσισα ότι δεν μπορούσα πλέον να χρησιμοποιήσω τη συλλογική σοφία του Διαδικτύου. Αυτή υποτίθεται ότι ήταν η μάχη εξυπνάδας των τοπικών σκίουρων εναντίον μου, όχι ενάντια στην ανθρωπότητα. Για παρόμοιους λόγους, θα απαγορευόταν να ρωτήσετε φίλους.

Στην αρχή σκέφτηκα να φτιάξω μόνος μου μια τροφοδοσία, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι αυτό θα ήταν ακατάλληλο σε ένα σπίτι με δύο μικρά παιδιά. Ξέρετε τι μοιάζει με κομφετί και καραμέλα στα μικρά παιδιά; Βίδες. Ξέρετε τι άλλο αγαπούν πραγματικά; Λεπίδες πριονιού. Δεν θα μπορούσα να φτιάξω μια τροφοδοσία που να αποτρέπει τους σκίουρους και να κρατάω τα παιδιά μου έξω από το ER. Ως συμβιβασμός επέτρεψα στον εαυτό μου να κατασκευάζει τροφοδότες, αλλά το σχέδιο έπρεπε να είναι κάτι που κατέληξα. Έτσι, αν σκεφτόμουν, "Γεια, ας βάλουμε ένα κλουβί γύρω του", θα μπορούσα να ψάξω και να αγοράσω ένα από αυτά.

Τελικά κάθισα και προσπάθησα να το λύσω. Τα κλουβιά ήταν έξω, όπως και τα εξαρτήματα ομπρέλας και οι χορδές. Με προειδοποίησαν να μην χρησιμοποιήσω κλουβιά σε διαδικτυακές κριτικές (διαβάστε πριν αποφασίσω ότι ήταν εξαπάτηση). Κορδόνια και ανάποδα «διαφράγματα» ομπρέλας είχα δει να παρακάμπτονται στις αυλές των γειτόνων. Σκέφτηκα να πάρω ένα μακρύ, κάθετο κοντάρι, να βάλω μια τροφοδοσία από πάνω και να βάλω κάποιο είδος λιπαντικού στο κοντάρι, αλλά πιθανότατα θα φθαρεί και θα δηλητηριάσει το γρασίδι. Χρειαζόμουν κάτι που να αναρροφάται στο παράθυρο. Αυτά τα φτιάχνουν; Πράγματι, το κάνουν.

Ήταν ένα απλό σχέδιο: ένα διαφανές πλαστικό σπίτι, ανοιχτό σε κάθε άκρο, με βεντούζες στο πίσω μέρος. Το κόλλησα στο μπροστινό μας παράθυρο. Μετά από αρκετές εβδομάδες, τα πουλιά έφτασαν. Και πάλι ήταν ένδοξοι. Λίγες μέρες αργότερα, ήμουν στον κάτω όροφο και δούλευα όταν άκουσα το Λαμπραντόρ μου να προσπαθεί να καταστρέψει κάτι στην κουζίνα. Έτρεξα στον επάνω όροφο και ξαφνικά βρέθηκα πιο κοντά σε έναν σκίουρο από ποτέ. Ανέβαινε στην οθόνη ενός χαμηλότερου παραθύρου για να φτάσω στον τροφοδότη, αδιαφορώντας για το μεγάλο κυνικό αρπακτικό μέσα από το τζάμι. Ήταν τόσο κοντά που μπορούσα να μετρήσω τα τσιμπούρια του (τέσσερα). Το χτύπημα στο παράθυρο δεν έκανε τίποτα. Ο σκίουρος συνέχισε την αναρρίχησή του, ανέβηκε στον τροφοδότη και βοήθησε τον εαυτό του.

Την τρίτη μέρα, ο τροφοδότης είχε σπάσει. Πραγματικά? Θα έχανα πραγματικά μια μάχη εξυπνάδας από ένα τρωκτικό; Αποφάσισα να μετακινήσω τον τροφοδότη αναρρόφησης ψηλότερα, πιο μακριά από την οθόνη, για να δω τι θα έκαναν οι σκίουροι. Μετά από αυτό, θα πρέπει να δοκιμάσω το λιπαντικό.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχε γίνει τέλος καλοκαιριού. Τοποθέτησα τον τροφοδότη στη νέα του θέση και περίμενα. Και περίμενε. Δεν ήρθαν σκίουροι, αλλά ούτε και πουλιά. Έβγαλα σουέτ πλούσιο σε θερμίδες. Τίποτα. Πήγαμε διακοπές και επιστρέψαμε. Καμία δραστηριότητα.

Τότε κατάλαβα τι είχε αλλάξει. Δεν είχα δει σκίουρους — ούτε πουλιά, ούτε ποντίκια ή τσιπούλια. Είδα έναν νέο γείτονα που είχαμε αποκτήσει το καλοκαίρι:μια γάτα είχε μετακομίσει με μια κοντινή οικογένεια.

Σκέφτηκα τι θα έλεγα στον συντάκτη μου αν αυτή η γάτα είχε διώξει όλη μου την ιστορία. «Μπορώ να έχω παράταση σε αυτήν την προθεσμία, παρακαλώ; Βλέπεις, υπάρχει αυτή η γάτα…» Κάπως η ικανότητά μου να κάνω τη δουλειά μου τώρα εξαρτιόταν από τις επιθυμίες ενός διαβόητα ευμετάβλητου οικόσιτου ζώου. Δεν ένιωθα πολύ έξυπνος.

Σε απόγνωση, βρήκα μερικούς νέους, φρέσκους σπόρους πουλιών, γέμισα την ταΐστρα μέχρι το χείλος και έπεισα τα παιδιά μου ότι το να κυνηγήσω τη γάτα ήταν ένα υπέροχο νέο παιχνίδι. Και τι ξέρετε, τα πουλιά επέστρεψαν και η τροφοδοσία είναι ακόμα ανοιχτή.

Έχω δει έναν ή δύο σκίουρους να προσπαθούν και να αποτυγχάνουν να πηδήξουν στον τροφοδότη από έναν κοντινό θάμνο, αλλά ειλικρινά, φαίνεται περισσότερο επίδειξη παρά προσπάθεια. Οι ελλιπείς προσπάθειες των σκίουρων είναι ίσως κατανοητές:Τώρα πέφτει και το έδαφος είναι καλυμμένο με σπόρους και βελανίδια. Γιατί πρέπει να νοιάζονται για τις προσφορές μου που είναι κάπως πιο δύσκολο να αποκτηθούν;

Προς το παρόν, υποθέτω ότι είμαστε στην ισοπαλία. Θα πρέπει να δω αν ο χειμώνας που έρχεται δίνει αρκετό κίνητρο στους σκίουρους να προσπαθήσουν περισσότερο. Θα ήθελα να πω ότι είμαι πιο έξυπνος από έναν σκίουρο, αλλά δεν μπορώ να διεκδικήσω τη νίκη μέχρι να μάθω ότι προσπαθούν πραγματικά.

Έκτοτε μιλώ με ανθρώπους για το πώς απωθούν τους σκίουρους από τις ταΐστρες. Μερικοί χρησιμοποιούν ηλεκτρισμένα καλώδια (ωχ!). Άλλοι χρησιμοποιούν περιστρεφόμενη πέρκα. Οι τροφές με μπαχαρικά καυτερής πιπεριάς είναι ένα έξυπνο κόλπο. Λειτουργεί επειδή τα φυτά πιπεριάς έχουν εξελιχθεί μια χημική ουσία (καψαϊκίνη) που είναι οδυνηρή καυτή για τα θηλαστικά αλλά απαράδεκτη για τα πουλιά. Φαίνεται ότι το φυτό επιλέγει σε ποιον θα τραφεί:Είναι καλύτερα για την πιπεριά να τρώνε τους καρπούς της τα πουλιά, τα οποία τρώνε και ξεριζώνουν τους σπόρους ολόκληρους, παρά αν τους φάνε τα θηλαστικά, τα οποία μασούν και καταστρέφουν τους σπόρους.

Είναι ταπεινό ότι ίσως η καλύτερη άμυνα ενάντια στους σκίουρους δεν προέρχεται από εμάς τους υπερ-έξυπνους ανθρώπους, αλλά από τα φυτά. Φυτά αργοκίνητα, χωρίς δόντια, ανεγκέφαλα. Ξέχνα να είσαι πιο έξυπνος από έναν σκίουρο - δεν είμαι πιο έξυπνος από μια πιπεριά. Προς υπεράσπισή μου, τα φυτά εργάζονται για να απομακρύνουν ενοχλητικά τρωκτικά για πολύ περισσότερο από μένα. Εξέλιξη:ξεπερνώντας την ανθρώπινη νοημοσύνη από τότε, λοιπόν, μας δημιούργησε.

Επίλογος: 

Αφού κατέθεσα αυτήν την ιστορία, αγόρασα μια άλλη φθηνή πλαστική τροφοδοσία και την κρέμασα από μια στήλη στο μπροστινό μέρος του σπιτιού, ένα σημείο που είναι δύσκολο να έχουν πρόσβαση οι σκίουροι. Δεν ξέρω πώς το έκαναν, αλλά πρόσφατα βρήκα τον τροφοδότη στο έδαφος, σε κομμάτια. Φλούδες σπόρων φύσηξαν σε όλη την αυλή. Τα σφάλματα.

Η Jenny Morber είναι ανεξάρτητη επιστημονική συγγραφέας με έδρα το Fairfax της Βιρτζίνια.