Νέες ιδέες για την εξέλιξη:Γιατί τα γονίδια φαίνεται να κινούνται

Για δεκαετίες, οι γενετιστές έχουν προβληματιστεί για ένα παράξενο φαινόμενο - γονιδιώματα στα ανθρώπινα και άλλα γονιδιώματα θηλαστικών, μερικές φορές φαίνεται να αλλάζουν θέσεις σε σύγκριση με τους προφανούς προγονικούς ομολόγους τους. Το αποδεκτό δόγμα μέσα στην εξελικτική βιολογία, η οποία θεωρεί ότι η γονιδιακή σειρά δεν αλλάζει εύκολα από τη γενιά σε γενιά, έρχεται σε αντίθεση με την ευρεία παρατήρηση ότι οι γονιδιακές συστάδες ανακατεύονται και αντιστρέφονται συχνότερα από ό, τι εκτιμάται προηγουμένως.

Τώρα, οι επιστήμονες με επικεφαλής το Ινστιτούτο Wellcome Sanger και το Πανεπιστήμιο της Γενεύης πιστεύουν ότι έχουν αποκαλύψει τον μακροχρόνιο μηχανισμό που υπεύθυνος για αυτό το αίνιγμα, που περιλαμβάνει μεγάλους βρόχους DNA που αλληλεπιδρούν και οδηγούν σε γενετικές ανταλλαγές που περιλαμβάνουν χρωμοσωμικές περιοχές εκατομμυρίων γραμμάτων. Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιστημονική πρόοδο, επιλύει μεγάλο μέρος της σύγχυσης σχετικά με τη διατήρηση του Gene Synteny:η ιδέα ότι η διάταξη των γονιδιακών συστάδων είναι σχετικά συνεπής μεταξύ των σχετικών ειδών σε όλη την εξελικτική ιστορία.

Όπως περιγράφεται στην αναφορά, αυτές οι γονιδιωματικές αναστροφές εμφανίζονται μέσω μοριακών μηχανημάτων-γνωστών ως μη αλλικών ομόλογων ανασυνδυασμών (NAHR)-όπου δύο τμήματα του DNA, όχι απαραίτητα στο ίδιο χρωμόσωμα, που μοιράζονται σημαντική ταυτότητα, αλληλεπιδρούν και οδηγούν σε θραύση στις θέσεις που ταιριάζουν. Το γενετικό υλικό από αυτές τις διαφορετικές χρωμοσωμικές θέσεις μπορεί να ανταλλάξει ή να αντιστραφεί σε τέτοιο ανασυνδυασμό, μετατρέποντας ή αλλάζοντας τους προσανατολισμούς ολόκληρων γονιδιακών συστάδων εντός των χρωμοσωμάτων.

"Στα θηλαστικά, γνωρίζουμε ότι τα χρωμοσώματα έρχονται σε αρσενικές και θηλυκές παραλλαγές με διαφορετικές εξελικτικές ιστορίες. Παρατηρήσαμε μια εντυπωσιακή συσσώρευση γεγονότων Nahr- πιο συχνές σε σύγκριση με τα αυτοσώματα ή ακόμα και τους ανθρώπινους χρωμοσώματα σε άλλα σπονδυλωτά- στα αρσενικά χρωμοσώματα του φύλου των πολυάριθμων οργανισμών, από τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon, τον Gibbon. Είδη ", εξηγεί ο Δρ Manuel Campos από το Ινστιτούτο Wellcome Sanger, που οδηγεί συγγραφέας της έρευνας.

Το NAHR μπορεί επίσης να εμφανιστεί μεταξύ των τμημάτων DNA που προέρχονται από τον ίδιο διπλό τόπο στον ίδιο βραχίονα χρωμοσωμάτων. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, για παράδειγμα, μετά από γεγονότα γονιδιακής επικάλυψης. Η συσσώρευση γονιδίων - ειδικά για τα σεξουαλικά χρωμοσώματα - έχει επίσης προταθεί για να βοηθήσει τη ρύθμιση των γονιδίων, για παράδειγμα, καθώς οι γείτονες γονιδίων συχνά κωδικοποιούνται για πρωτεΐνες που αποτελούν μέρος των ίδιων μοριακών οδών ή βιολογικής διαδικασίας.