Στόχευση του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσε να είναι το κλειδί για τον έλεγχο των μυκήτων «γεύσης»
Ένας τρόπος με τον οποίο ο μύκητας γεύση είναι μέσω της χρήσης ενζύμων. Τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες που καταλύουν συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις και διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών από τους μύκητες. Οι μύκητες παράγουν μια ποικιλία ενζύμων, συμπεριλαμβανομένων των κυτταρινάσεων, των ημικυτταρικών και των πηκτινάσων, οι οποίες διασπά τους σύνθετους υδατάνθρακες που υπάρχουν στα κυτταρικά τοιχώματα του σίτου. Με τη διάσπαση των κυτταρικών τοιχωμάτων, οι μύκητες μπορούν να έχουν πρόσβαση στα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να αναπαραχθούν.
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο μύκητας γεύση είναι μέσω της χρήσης δευτερογενών μεταβολιτών. Οι δευτερογενείς μεταβολίτες είναι ενώσεις που δεν εμπλέκονται άμεσα στην ανάπτυξη ή την αναπαραγωγή των μυκήτων, αλλά μπορούν να έχουν σημαντικές οικολογικές λειτουργίες. Μερικοί δευτερογενείς μεταβολίτες που παράγονται από μύκητες μπορούν να είναι τοξικοί για τα φυτά σίτου, προκαλώντας βλάβη στους ιστούς και οδηγώντας σε συμπτώματα ασθένειας. Για παράδειγμα, ο μύκητας fusarium graminearum παράγει ένα δευτερεύον μεταβολίτη που ονομάζεται δεοξυνυρειενόλη (DON), η οποία μπορεί να προκαλέσει καταιγίδα στο σιτάρι, οδηγώντας σε μειωμένες αποδόσεις και κακή ποιότητα σιτηρών.
Με την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι μύκητες γεύσης, οι επιστήμονες μπορούν να αναπτύξουν νέες στρατηγικές για τον έλεγχο των μυκητιακών ασθενειών και την προστασία των καλλιεργειών σίτου. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη χρήση ενζύμων ή δευτερογενών μεταβολιτών που στοχεύουν συγκεκριμένα μυκητιακά είδη ή την ανάπτυξη ποικιλιών σίτου που είναι ανθεκτικές στις μυκητιακές ασθένειες. Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για τη διερεύνηση αυτών των δυνατοτήτων και την ανάπτυξη αποτελεσματικών στρατηγικών για τη διαχείριση των μυκητιακών ασθενειών στο σιτάρι.
