Τι σκοτώνουν τις βίδρες της θάλασσας; Οι επιστήμονες εντοπίζουν το στέλεχος των παρασίτων

Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει ένα συγκεκριμένο στέλεχος του νευρώνα παρασίτων Sarcocystis ως την πρωταρχική αιτία μιας θανατηφόρου νευρολογικής νόσου που σκοτώνει τη θάλασσα από τις ακτές της Καλιφόρνια. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, παρέχουν νέα εικόνα για την αιτία της νόσου και θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενημέρωση των προσπαθειών διατήρησης για το απειλούμενο θαλάσσιο θηλαστικό.

Οι βίδρες της θάλασσας είναι είδη Keystone που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας των δασικών οικοσυστημάτων του Kelp. Ωστόσο, αντιμετωπίζουν ορισμένες απειλές, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας οικοτόπων, της ρύπανσης και της νόσου. Τα τελευταία χρόνια, μια μυστηριώδη νευρολογική ασθένεια έχει αναδειχθεί ως μια σημαντική αιτία θνησιμότητας μεταξύ των θαλάσσιων βίδων στην Καλιφόρνια.

Για να διερευνηθεί η αιτία της νόσου, οι επιστήμονες διεξήγαγαν λεπτομερή μελέτη των σφαγίων της θάλασσας και των δειγμάτων ιστών. Προσδιόρισαν την παρουσία του S. neurona, ενός πρωτόζωα παράσιτα που είναι γνωστό ότι προκαλεί νευρολογική νόσο σε άλλα θηλαστικά. Περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι ένα συγκεκριμένο στέλεχος του S. neurona, που ονομάστηκε S. neurona τύπου XVIII, ήταν υπεύθυνη για την ασθένεια στις θάλασσες.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ο S. neurona τύπος XVIII είναι ένα πρόσφατα αναδυόμενο στέλεχος που έχει προσαρμοστεί για να μολύνει τις βίδρες της θάλασσας. Το παράσιτο πιθανότατα μεταδίδεται μέσω επαφής με μολυσμένο θήραμα ή μέσω του περιβάλλοντος. Μόλις μολυνθούν, οι βίδρες της θάλασσας αναπτύσσουν νευρολογικά συμπτώματα όπως επιληπτικές κρίσεις, τρόμο και παράλυση, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Η ταυτοποίηση του συγκεκριμένου παρασίτου που είναι υπεύθυνο για τη νόσο είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόηση της αιτίας της θάλασσας. Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καθοδήγηση των προσπαθειών διατήρησης και στην ανάπτυξη στρατηγικών για την πρόληψη και τη διαχείριση της νόσου. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στοχευμένα προγράμματα παρακολούθησης και επιτήρησης για την παρακολούθηση του επιπολασμού και της εξάπλωσης του παρασίτου και θα μπορούσαν να καταβληθούν προσπάθειες για τη μείωση του κινδύνου μετάδοσης μεταξύ των θαλάσσιων βίδων και της θήρας τους.

Εκτός από τις συνέπειες για τη διατήρηση της θάλασσας, τα ευρήματα υπογραμμίζουν επίσης τη δυνατότητα να εμφανιστούν παράσιτα ως σημαντικές απειλές για τους πληθυσμούς της άγριας πανίδας. Καθώς οι περιβαλλοντικές αλλαγές και οι ανθρώπινες δραστηριότητες συνεχίζουν να μεταβάλλουν τα οικοσυστήματα, είναι σημαντικό να εξεταστεί η δυνατότητα για εστίες ασθενειών και οι επιπτώσεις τους στη βιοποικιλότητα.