Η χημική εξίσωση για την αντίδραση μεταξύ τριοξειδίου του θείου και οξειδίου του ασβεστίου
CaO+SO3=CaSO4. Το οξείδιο του ασβεστίου είναι ένα βασικό οξείδιο και το τριοξείδιο του θείου είναι ένα όξινο οξείδιο, το οποίο μπορεί να αντιδράσει για να σχηματίσει θειικό ασβέστιο. Το τριοξείδιο του θείου είναι υγρό σε θερμοκρασία δωματίου, επομένως μπορεί να έρθει σε πλήρη επαφή με το οξείδιο του ασβεστίου. Το τριοξείδιο του θείου είναι ισχυρό οξειδωτικό και μπορεί να οξειδώσει θείο, φώσφορο, σίδηρο, ψευδάργυρο, βρωμίδιο, ιωδιούχο κ.λπ. μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες.
Εργαστηριακή μέθοδος τριοξειδίου του θείου
Στο εργαστήριο, το πυκνό θειικό οξύ θερμαίνεται συχνά μαζί με το πεντοξείδιο του φωσφόρου για να παραχθεί τριοξείδιο του θείου, το οποίο θα παράγει φωσφορικό οξύ. Το τριοξείδιο του θείου που δημιουργείται στην αντίδραση πρέπει να ψυχθεί με μίγμα πάγου-νερού και το αέριο της ουράς απορροφάται με πυκνό θειικό οξύ (85%).
Βιομηχανική μέθοδος τριοξειδίου του θείου
Η βιομηχανική μέθοδος του SO3 είναι η μέθοδος επαφής. Το διοξείδιο του θείου λαμβάνεται συνήθως με καύση θείου ή φρύξη μεταλλεύματος πυρίτη (ένα σιδηρομετάλλευμα που περιέχει θείο, το κύριο συστατικό του οποίου είναι το δισουλφίδιο του σιδήρου FeS2) και καθαρίζεται πρώτα με ηλεκτροστατική κατακρήμνιση. Το καθαρισμένο SO2 οξειδώνεται σε τριοξείδιο του θείου με οξυγόνο σε θερμοκρασία 400 έως 600 °C, χρησιμοποιώντας πεντοξείδιο του βαναδίου που περιέχει οξείδιο του καλίου ή θειικό κάλιο (προαγωγέας) που υποστηρίζεται σε γη διατομών ως καταλύτη. Η πλατίνα μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως καταλύτης για αυτήν την αντίδραση, αλλά είναι πιο ακριβή και πιο επιρρεπής σε δηλητηρίαση από καταλύτη (με αποτέλεσμα την αποτυχία) από τα μείγματα. Το μεγαλύτερο μέρος του τριοξειδίου του θείου που λαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο μετατρέπεται σε θειικό οξύ, αλλά δεν μπορεί να απορροφηθεί με νερό, διαφορετικά θα σχηματιστεί μεγάλη ποσότητα όξινου νέφους, αλλά εάν χρησιμοποιηθεί θειικό οξύ 98,3% ως απορροφητικό, λόγω του νερού στην επιφάνεια του υγρού και Η συνολική τάση ατμών του θείου και του θειικού οξέος είναι η χαμηλότερη, επομένως η απόδοση απορρόφησης είναι η υψηλότερη.
