Διαφορά μεταξύ ιοντικών και μοριακών ενώσεων

Κύρια διαφορά – Ιονικές έναντι μοριακών ενώσεων

Σχεδόν όλες οι ενώσεις στη Χημεία μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ευρέως σε ιοντικές και μοριακές ενώσεις. Διαφέρουν μεταξύ τους λόγω του τύπου δεσμού μεταξύ των ατόμων που συμμετέχουν στη δημιουργία ενός μορίου/ένωσης. Οι ιοντικές ενώσεις αποτελούνται από ιονικούς δεσμούς και οι μοριακές ενώσεις αποτελούνται από ομοιοπολικούς δεσμούς. Οι ιοντικοί δεσμοί εμφανίζονται μεταξύ δύο ειδών που έλκονται ηλεκτροστατικά το ένα προς το άλλο , ενώ οι ομοιοπολικοί δεσμοί από την κοινή χρήση ηλεκτρονίων μεταξύ των εξωτερικών φλοιών τους . Αυτή είναι η κύρια διαφορά μεταξύ ιοντικών και μοριακών ενώσεων. Γενικά, τα μεταλλικά στοιχεία τείνουν να σχηματίζουν ιοντικές ενώσεις και τα μη μεταλλικά στοιχεία τείνουν να σχηματίζουν ομοιοπολικούς δεσμούς.

Τι είναι οι ιοντικές ενώσεις

Οι ιοντικές ενώσεις είναι αποτέλεσμα ιοντικών δεσμών; Οι ιοντικοί δεσμοί σχηματίζονται μέσω των ηλεκτροστατικών δυνάμεων μεταξύ των ατόμων που τα έλκουν το ένα προς το άλλο λόγω αντίθετων ηλεκτρικών φορτίων. Κάθε στοιχείο προσπαθεί να επιτύχει μια σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση, δηλαδή την ηλεκτρονική διαμόρφωση των αδρανών αερίων. Τα  άτομα που έχουν ήδη επιτύχει ηλεκτρονική διαμόρφωση ευγενούς αερίου δεν αντιδρούν αφού είναι ήδη σταθερά. Αλλά τα στοιχεία που δεν έχουν αποκτήσει σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση τείνουν να δίνουν ή να λαμβάνουν τον απαιτούμενο αριθμό ηλεκτρονίων για να επιτύχουν την πλησιέστερη διαμόρφωση ευγενών αερίων. Τα ιόντα σχηματίζονται από αυτήν την αρχή.

Τα άτομα που δίνουν τα επιπλέον ηλεκτρόνια για να επιτευχθεί μια σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση γίνονται θετικά φορτισμένα και αυτά ονομάζονται «κατιόντα». Με τον ίδιο τρόπο, τα άτομα που δέχονται τα επιπλέον ηλεκτρόνια για την επίτευξη μιας σταθερής ηλεκτρονικής διαμόρφωσης καταλήγουν να είναι αρνητικά φορτισμένα και ονομάζονται «ανιόντα». Επομένως, σχηματίζονται ιοντικοί δεσμοί μεταξύ ανιόντων και κατιόντων.

Γενικά, τα άτομα που σχηματίζουν ιοντικές ενώσεις περιβάλλονται από τα αντίθετα φορτισμένα άτομα και επομένως, αντί να σχηματίζουν μεμονωμένες μοριακές οντότητες, ομαδοποιούνται σε συστάδες που ονομάζονται "κρύσταλλοι". Επομένως, οι ιοντικές ενώσεις τείνουν να είναι στερεάς φύσης και συνήθως έχουν πολύ υψηλά σημεία τήξης καθώς οι ιοντικοί δεσμοί είναι αρκετά ισχυροί. Στην πραγματικότητα, είναι ο ισχυρότερος τύπος χημικού δεσμού που υπάρχει. Όταν βρίσκονται σε υγρή μορφή, γίνονται εξαιρετικά αγώγιμα υλικά καθώς τα ιόντα ταξιδεύουν ελεύθερα. Τα ιόντα μπορεί να είναι ατομικής ή μοριακής φύσης. δηλαδή CO₃ είναι ένα μοριακό ανιόν. Στην περίπτωση που το Η (Υδρογόνο) είναι το κατιόν, η ένωση ονομάζεται οξύ και όταν το ανιόν είναι ΟΗ, ονομάζεται βάση. Λίγα παραδείγματα ιοντικών ενώσεων είναι τα NaCl, MgCl_2, κ.λπ.

NaCl:Na+ σε μωβ &Cl- σε πράσινο

Τι είναι οι μοριακές ενώσεις

Οι μοριακές ενώσεις σχηματίζονται από ομοιοπολικά συνδεδεμένα άτομα και αναφέρεται επίσης ως «ομοιοπολικές ενώσεις». Οι ομοιοπολικοί δεσμοί είναι πολύ πιο αδύναμοι από τους ιοντικούς δεσμούς και, ως εκ τούτου, οι περισσότερες μοριακές ενώσεις υπάρχουν στην αέρια φάση. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ανάγκη για τα άτομα να σχηματίσουν ενώσεις είναι να επιτευχθεί μια σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση. Και ο τρίτος τρόπος απόκτησης αυτού (εκτός από την παροχή και αποδοχή ηλεκτρονίων όπως αναφέρεται στην περίπτωση των ιοντικών δεσμών) είναι μέσω της κοινής χρήσης ηλεκτρονίων.

Με αυτόν τον τρόπο, και τα δύο άτομα που συμμετέχουν στο σχηματισμό της ένωσης μοιράζονται τον απαιτούμενο αριθμό ηλεκτρονίων (συνήθως με ένα άτομο δότη και ένα άτομο δέκτη που αναζητά το ίδιο ποσότητα ηλεκτρονίων) σε έναν κοινό επικαλυπτόμενο τροχιακό χώρο. Πριν πραγματοποιηθεί η κοινή χρήση ηλεκτρονίων, είναι σημαντικό τα άτομα να έρθουν σε στενή γειτνίαση μεταξύ τους για την τροχιακή επικάλυψη. Κατά συνέπεια, κανένα άτομο δεν θα είναι ηλεκτρικά φορτισμένο. θα παραμείνουν ουδέτεροι. Η επικάλυψη μπορεί να γίνει με γραμμικό τρόπο ή με παράλληλο τρόπο. Όταν κατευθύνεται με γραμμικό τρόπο, ο τύπος του δεσμού ονομάζεται «δεσμός σ» και στην άλλη περίπτωση είναι «δεσμός π». Επιπλέον, η κοινή χρήση ηλεκτρονίων μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταξύ παρόμοιου τύπου ατόμων καθώς και διαφορετικών τύπων ατόμων. Όταν τα εμπλεκόμενα άτομα είναι παρόμοια, η ένωση που προκύπτει ονομάζεται «διατομικό μόριο». H₂ O, CO_2, κ.λπ. είναι μερικά κοινά παραδείγματα. Παρακάτω δίνεται μια τρισδιάστατη απεικόνιση του H₂ Ω μόριο.

Διαφορά μεταξύ ιοντικών και μοριακών ενώσεων

Ορισμός

Ιονικές ενώσεις αποτελούνται από ιοντικούς δεσμούς όπου τα άτομα έλκονται ηλεκτροστατικά το ένα προς το άλλο.

Μοριακές ενώσεις αποτελούνται από ομοιοπολικούς δεσμούς όπου τα ηλεκτρόνια μοιράζονται μεταξύ των ατόμων που συμμετέχουν στο σχηματισμό.

Είδη που εμπλέκονται

Ιονικές ενώσεις εμφανίζονται μέσω της αλληλεπίδρασης μεταξύ κατιόντων και ανιόντων.

Μοριακές ενώσεις συμβαίνουν μέσω της αλληλεπίδρασης ουδέτερων ατόμων.

Ηλεκτρική αγωγιμότητα

Ιονικές ενώσεις δρα ως καλό αγώγιμο μέσο στο υγρό μέσο λόγω της παρουσίας ελεύθερων ιόντων.

Μοριακές ενώσεις δεν είναι καλοί ηλεκτρικοί αγωγοί.

Δύναμη

Ιωνικοί δεσμοί είναι ο ισχυρότερος τύπος χημικών δεσμών και, επομένως, οι περισσότερες ενώσεις είναι στερεές με πολύ υψηλά σημεία τήξης.

Ομοιοπολικοί δεσμοί είναι αρκετά αδύναμοι? Ως εκ τούτου, οι περισσότερες ενώσεις υπάρχουν στην αέρια φάση.