Γιατί το οξαλικό οξύ είναι αδύναμος ηλεκτρολύτης;

Το οξαλικό οξύ είναι ένας ασθενής ηλεκτρολύτης επειδή δεν διαχωρίζεται πλήρως σε ιόντα όταν διαλύεται σε νερό. Αντ 'αυτού, μόνο ένα μικρό ποσοστό των μορίων οξαλικού οξέος διαχωρίζονται, ενώ η πλειοψηφία παραμένει στην μη και να είναι η μη εξοπλισμένη μορφή τους. Αυτή η μερική διάσταση έχει ως αποτέλεσμα χαμηλή συγκέντρωση ιόντων στο διάλυμα, η οποία είναι χαρακτηριστική των ασθενών ηλεκτρολυτών.

Ακολουθεί μια πιο λεπτομερής εξήγηση του γιατί το οξαλικό οξύ είναι ένας αδύναμος ηλεκτρολύτης:

1. Διαμοριακή σύνδεση υδρογόνου: Τα μόρια οξαλικού οξέος έχουν δύο ομάδες καρβοξυλικού οξέος (-COOH) που μπορούν να σχηματίσουν ισχυρούς δεσμούς υδρογόνου μεταξύ τους. Αυτοί οι δεσμοί υδρογόνου συγκρατούν τα μόρια μαζί και τους εμποδίζουν να διαχωριστούν πλήρως στο νερό.

2. Διαχωρισμός φόρτισης: Όταν το οξαλικό οξύ διαχωρίζεται, σχηματίζει ιόντα οξαλικού (c ₂ O 4 2- ) και ιόντα υδρογόνου (h + ). Ωστόσο, τα ιόντα οξαλικού έχουν αρνητικό φορτίο, ενώ τα ιόντα υδρογόνου έχουν θετικό φορτίο. Αυτά τα αντίθετα φορτία προσελκύουν ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας μια ηλεκτροστατική δύναμη που τραβά τα ιόντα πίσω. Αυτή η έλξη μειώνει τη διάσπαση του οξαλικού οξέος.

3. Επιδράσεις διαλύτη: Η πολικότητα του διαλύτη παίζει επίσης ρόλο στη διάσπαση του οξαλικού οξέος. Το νερό είναι ένας πολικός διαλύτης, που σημαίνει ότι έχει θετικές και αρνητικές περιοχές. Αυτή η πολικότητα μπορεί να σταθεροποιήσει τα ιόντα που σχηματίζονται όταν το οξαλικό οξύ διαχωρίζει, μειώνοντας την τάση τους να ανασυνδυαστούν. Ωστόσο, σε λιγότερο πολικούς ή μη πολικούς διαλύτες, τα ιόντα δεν σταθεροποιούνται ως αποτελεσματικά, οδηγώντας σε χαμηλότερο βαθμό διάστασης.

Συνοπτικά, το οξαλικό οξύ είναι ένας ασθενής ηλεκτρολύτης λόγω της ενδομοριακής σύνδεσης υδρογόνου, του διαχωρισμού φορτίου και της πολικότητας του διαλύτη. Αυτοί οι παράγοντες εμποδίζουν την πλήρη διάσπαση των μορίων οξαλικού οξέος, με αποτέλεσμα χαμηλή συγκέντρωση ιόντων σε διάλυμα.