Πώς διατηρεί το στομάχι τις συνθήκες σε ρΗ 2;
1. Ενεργοποίηση της πεψίνης: Η πεψίνη είναι το κύριο ένζυμο που είναι υπεύθυνο για την πέψη πρωτεϊνών στο στομάχι. Απαιτεί ένα όξινο περιβάλλον με βέλτιστο pH περίπου 1,5-2,0 για μέγιστη δραστηριότητα. Η HCL μειώνει το pH του περιεχομένου του στομάχου, δημιουργώντας βέλτιστες συνθήκες για την αποτελεσματική λειτουργία της πεψίνης.
2. Μετουσίωση πρωτεϊνών: Το όξινο περιβάλλον στο στομάχι βοηθά στις πρωτεΐνες μετουσιές, ξεδιπλώνοντας τις πολύπλοκες δομές τους και καθιστώντας τις πιο προσιτές σε πρωτεολυτικά ένζυμα όπως η πεψίνη. Η μετουσίωση διαταράσσει τις τριτοβάθμιες και τεταρτοταγείς δομές της πρωτεΐνης, εκθέτοντας περισσότερους πεπτιδικούς δεσμούς για ενζυματική υδρόλυση.
3. Προστασία της γαστρικής βλέννας: Το στομάχι είναι επενδεδυμένο με ένα παχύ στρώμα βλέννας που δρα ως προστατευτικό φράγμα έναντι του εξαιρετικά όξιου περιβάλλοντος. Τα κύτταρα που εκκρίνουν βλεννογόνο στο τοίχωμα του στομάχου εκκρίνουν ένα ιξώδες πήκτωμα που καλύπτει την επιφάνεια και εμποδίζει την άμεση επαφή μεταξύ των όξινων γαστρικών περιεχομένων και του υποκείμενου ευαίσθητου βλεννογόνου στρώματος.
4. Αντιμικροβιακή δράση: Το χαμηλό pH στο στομάχι λειτουργεί επίσης ως φυσικός αμυντικός μηχανισμός κατά των καταναλωμένων μικροοργανισμών. Πολλά βακτήρια, ιοί και παράσιτα δεν μπορούν να επιβιώσουν σε τέτοιες εξαιρετικά όξινες συνθήκες. Το όξινο περιβάλλον αναστέλλει αποτελεσματικά την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό των επιβλαβών μικροβίων, συμβάλλοντας στην άμυνα του σώματος ενάντια σε πιθανές λοιμώξεις.
Ως εκ τούτου, η διατήρηση ενός pH περίπου 2 έως HCL έκκρισης είναι απαραίτητη για το στομάχι να εκτελέσει το ρόλο του στην πέψη των πρωτεϊνών, να προστατεύσει τη δική του επένδυση και να παρέχει ένα αφιλόξενο περιβάλλον για τους μικροοργανισμούς.