Εάν έχετε μια ενζυματική αντίδραση που θα προχωρήσει στο βέλτιστο pH και τη θερμοκρασία προσθέτετε έναν ανταγωνιστικό αναστολέα για να παρατηρήσετε ότι επιβραδύνεται;

Εάν ένας ανταγωνιστικός αναστολέας προστεθεί σε μια ενζυματική αντίδραση που προχωρά στο βέλτιστο ρΗ και τη θερμοκρασία του, ο ρυθμός αντίδρασης θα επιβραδυνθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ανταγωνιστικός αναστολέας δεσμεύεται με την ενεργό θέση του ενζύμου, εμποδίζοντας τη δέσμευση του υποστρώματος. Ως αποτέλεσμα, το ένζυμο δεν είναι σε θέση να καταλύσει την αντίδραση και ο ρυθμός αντίδρασης μειώνεται.

Ο βαθμός στον οποίο ο ρυθμός αντίδρασης επιβραδύνεται εξαρτάται από τη συγκέντρωση του ανταγωνιστικού αναστολέα. Όσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση του αναστολέα, τόσο μεγαλύτερη είναι η αναστολή της αντίδρασης. Τελικά, με αρκετά υψηλή συγκέντρωση αναστολέα, ο ρυθμός αντίδρασης θα ανασταλεί πλήρως.

Η ανταγωνιστική αναστολή μπορεί να ξεπεραστεί αυξάνοντας τη συγκέντρωση του υποστρώματος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το υπόστρωμα και ο αναστολέας ανταγωνίζονται για δέσμευση με την ενεργό θέση του ενζύμου. Εάν η συγκέντρωση του υποστρώματος αυξηθεί, θα υπάρχουν περισσότερα μόρια υποστρώματος που είναι διαθέσιμα για να δεσμεύονται στο ένζυμο και θα μειωθούν οι πιθανότητες της δέσμευσης του αναστολέα στο ένζυμο. Ως αποτέλεσμα, ο ρυθμός αντίδρασης θα αυξηθεί.

Η ανταγωνιστική αναστολή είναι ένας κοινός τύπος αναστολής ενζύμου. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας των ανταγωνιστικών αναστολέων προκειμένου να σχεδιάσουν φάρμακα και άλλες ενώσεις που μπορούν να αναστέλλουν τα ένζυμα.