Τι συμβαίνει εάν το άτομο οξειδίου γίνεται άτομο οξυγόνου;
Η απώλεια ενός ηλεκτρονίου από ένα άτομο οξειδίου μπορεί να έχει αρκετές συνέπειες, ανάλογα με το συγκεκριμένο άτομο οξειδίου και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η απώλεια ενός ηλεκτρονίου μπορεί να προκαλέσει την πιο αντιδραστική και ασταθή του οξειδίου του ατόμου, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να κάνει το άτομο οξειδίου πιο σταθερό και αδρανές.
Για παράδειγμα, εάν ένα άτομο οξειδίου του σιδήρου χάνει ένα ηλεκτρόνιο, μπορεί να γίνει πιο αντιδραστικό και ευαίσθητο στη διάβρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα αντικείμενα σιδήρου που εκτίθενται σε οξυγόνο και υγρασία συχνά σκουριάζουν. Από την άλλη πλευρά, εάν ένα άτομο οξειδίου πυριτίου χάνει ένα ηλεκτρόνιο, μπορεί να γίνει πιο σταθερό και ανθεκτικό στη διάβρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το διοξείδιο του πυριτίου (SiO2) χρησιμοποιείται ως προστατευτική επικάλυψη για πολλά υλικά.
Η οξείδωση των ατόμων οξειδίου μπορεί επίσης να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις ιδιότητες των υλικών. Για παράδειγμα, η οξείδωση του οξειδίου του τιτανίου (TiO2) μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή ημιαγωγού, γεγονός που το καθιστά χρήσιμο σε μια ποικιλία ηλεκτρονικών συσκευών. Παρομοίως, η οξείδωση του οξειδίου του ψευδαργύρου (ZnO) μπορεί να προκαλέσει το πιεζοηλεκτρικό υλικό, πράγμα που σημαίνει ότι παράγει ηλεκτρικό φορτίο όταν υποβάλλεται σε μηχανικό στρες.
Συνοπτικά, η οξείδωση των ατόμων οξειδίου μπορεί να έχει ποικίλες συνέπειες, ανάλογα με το συγκεκριμένο άτομο οξειδίου και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Ορισμένες από αυτές τις συνέπειες περιλαμβάνουν αυξημένη αντιδραστικότητα, αυξημένη σταθερότητα και αλλαγές στις ιδιότητες των υλικών.
