Γιατί οι ομοιοπολικοί δεσμοί είναι αδύναμοι;
1. Ομολυτική διάσπαση: Οι ομοιοπολικοί δεσμοί μπορούν να υποβληθούν σε ομολυτική διάσπαση, όπου ο δεσμός σπάει και κάθε άτομο παίρνει ένα από τα ηλεκτρόνια συγκόλλησης. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο δεσμός υποβάλλεται σε θερμότητα, φως ή ορισμένα χημικά αντιδραστήρια. Για παράδειγμα, ο δεσμός C-C σε αιθάνιο (CH3-CH3) μπορεί να υποβληθεί σε ομολυτική διάσπαση για να σχηματίσει δύο ρίζες μεθυλίου (CH3.).
2. πολικοί ομοιοπολικοί δεσμοί: Σε πολικούς ομοιοπολικούς δεσμούς, τα ηλεκτρόνια δεν μοιράζονται εξίσου μεταξύ των ατόμων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση μερικών χρεώσεων και αποδυνάμωση του ομολόγου. Για παράδειγμα, στο υδρογόνο χλωριούχο (HCl), τα ηλεκτρόνια προσελκύονται πιο έντονα από το άτομο χλωρίου, με αποτέλεσμα ένα μερικό αρνητικό φορτίο στο χλώριο και ένα μερικό θετικό φορτίο στο υδρογόνο. Αυτή η πολικότητα μπορεί να κάνει τον δεσμό ευαίσθητο σε επίθεση από πολικούς διαλύτες ή άλλα μόρια.
3. στερεοχημικές επιδράσεις: Όταν τα άτομα ή οι ομάδες ατόμων είναι γεμάτα γύρω από έναν δεσμό, μπορούν να δημιουργήσουν στερεοχημική εμπόδιο, γεγονός που μπορεί να αποδυναμώσει τον δεσμό. Για παράδειγμα, σε ένα μόριο όπως το νεοπεντάνιο (C (CH3) 4), οι τέσσερις ομάδες μεθυλίου είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και δημιουργούν σημαντική στερεοχημική παρεμπόδιση. Αυτό μπορεί να αποδυναμώσει τον δεσμό C-C μεταξύ του κεντρικού άνθρακα και των ομάδων μεθυλίου.
4. Δομές συντονισμού: Ορισμένα μόρια μπορούν να έχουν πολλαπλές δομές συντονισμού, οι οποίες είναι διαφορετικοί τρόποι αντιπροσώπευσης της κατανομής των ηλεκτρονίων στο μόριο. Όταν είναι δυνατές οι δομές συντονισμού, τα ηλεκτρόνια απομακρύνονται σε πολλαπλά άτομα, τα οποία μπορούν να αποδυναμώσουν τους μεμονωμένους ομοιοπολικούς δεσμούς. Για παράδειγμα, στο βενζόλιο (C6H6), τα ηλεκτρόνια στον αρωματικό δακτύλιο απομακρύνονται σε όλα τα έξι άτομα άνθρακα, τα οποία συμβάλλουν στη σταθερότητα και τη δύναμη του μορίου.
Συνολικά, ενώ οι ομοιοπολικοί δεσμοί είναι γενικά ισχυροί, μπορούν να αποδυναμωθούν από διάφορους παράγοντες όπως η ομολυτική διάσπαση, η πολικότητα, τα στερεοχημικά αποτελέσματα και ο συντονισμός. Η αντοχή ενός ομοιοπολικού δεσμού εξαρτάται από τα συγκεκριμένα άτομα που εμπλέκονται, την ηλεκτροαρνητικότητά τους, τη γεωμετρία του μορίου και την παρουσία οποιωνδήποτε εξωτερικών παραγόντων.
