Τι καθορίζει την αναλογία των ιόντων σε μια ιοντική ένωση;

Σε μια ιοντική ένωση, η αναλογία ιόντων καθορίζεται από την ανάγκη διατήρησης της ηλεκτρικής ουδετερότητας. Αυτό σημαίνει ότι το συνολικό θετικό φορτίο των κατιόντων πρέπει να είναι ίσο με το συνολικό αρνητικό φορτίο των ανιόντων. Για παράδειγμα, στο χλωριούχο νάτριο (NaCl), υπάρχει ένα ιόν νατρίου (Na+) για κάθε ένα χλωριούχο ιόν (Cl-). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ιόν νατρίου έχει φορτίο +1, ενώ το ιόν χλωριούχου έχει φορτίο -1.

Ο λόγος των ιόντων σε μια ιοντική ένωση μπορεί να προσδιοριστεί χρησιμοποιώντας τον ακόλουθο τύπο:

`` `

Αναλογία κατιόντων προς ανιόντες =φορτίο κατιόντων / φορτίου ανιόντος

`` `

Για παράδειγμα, στο χλωριούχο νάτριο, η αναλογία ιόντων νατρίου προς ιόντα χλωριούχου είναι 1:1, επειδή το φορτίο του ιόντος νατρίου είναι +1 και το φορτίο του ιόντος χλωριδίου είναι -1.

Η αναλογία ιόντων σε μια ιοντική ένωση επηρεάζεται επίσης από το μέγεθος των ιόντων. Τα μικρότερα ιόντα μπορούν να συσκευάσουν πιο σφιχτά μαζί από τα μεγαλύτερα ιόντα, έτσι ώστε μια ένωση με μικρότερα ιόντα να έχει υψηλότερη αναλογία κατιόντων σε ανιόντα από μια ένωση με μεγαλύτερα ιόντα. Για παράδειγμα, το φθόριο λιθίου (LIF) έχει αναλογία 1:1, ενώ το ιωδιούχο κάλιο (KI) έχει αναλογία 1:2. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ιόν λιθίου είναι μικρότερο από το ιόν καλίου.

Η αναλογία των ιόντων σε μια ιοντική ένωση είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τον προσδιορισμό των ιδιοτήτων της ένωσης. Οι ενώσεις με υψηλή αναλογία κατιόντων σε ανιόντα τείνουν να είναι πιο διαλυτές στο νερό από τις ενώσεις με χαμηλή αναλογία κατιόντων σε ανιόντα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα μόρια του νερού μπορούν να διαλύουν ευκολότερα τα ιόντα σε μια ένωση με υψηλή αναλογία κατιόντων σε ανιόντα.