Γιατί οι ομοιοπολικές ενώσεις δεν είναι ηλεκτρολυμένες;

Οι ομοιοπολικές ενώσεις γενικά δεν διεξάγουν ηλεκτρικό ρεύμα επειδή δεν διαθέτουν ελεύθερα ιόντα που είναι απαραίτητα για τη μεταφορά φορτίου. Η ηλεκτρόλυση, η διαδικασία χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας για την οδήγηση χημικών αντιδράσεων, βασίζεται στην παρουσία ιόντων σε διάλυμα ή τετηγμένης ένωσης για τη μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος.

Σε ομοιοπολικές ενώσεις, τα άτομα συνδέονται μαζί με την κοινή χρήση ηλεκτρονίων, σχηματίζοντας ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς. Αυτά τα ηλεκτρόνια εντοπίζονται μεταξύ των ατόμων και δεν μπορούν να κινηθούν ελεύθερα, γεγονός που αναστέλλει τον σχηματισμό κινητών ιόντων. Ως αποτέλεσμα, οι ομοιοπολικές ενώσεις υπάρχουν ως ουδέτερα μόρια και δεν διαχωρίζονται σε ιόντα.

Αντίθετα, οι ιοντικές ενώσεις, όπως το χλωριούχο νάτριο (NaCl), διαλύονται εύκολα σε νερό ή τήχονται για να σχηματίσουν διαλύματα ή τετηγμένες καταστάσεις που περιέχουν ελεύθερα κινούμενα ιόντα. Αυτά τα ιόντα, όπως τα ιόντα νατρίου (Na+) και χλωριούχο (Cl-) στην περίπτωση του NaCl, μπορούν να μεταφέρουν ηλεκτρικό ρεύμα, καθιστώντας τις ιοντικές ενώσεις κατάλληλες για ηλεκτρόλυση.

Όταν ένα ηλεκτρικό ρεύμα διέρχεται από ένα διάλυμα ή τετηγμένη ιοντική ένωση, τα ιόντα προσελκύονται από τα αντίθετα φορτισμένα ηλεκτρόδια. Τα θετικά ιόντα (κατιόντα) μεταναστεύουν προς το αρνητικό ηλεκτρόδιο (κάθοδος) και τα αρνητικά ιόντα (ανιόντες) κινούνται προς το θετικό ηλεκτρόδιο (άνοδο). Αυτή η κίνηση των ιόντων επιτρέπει την εμφάνιση χημικών αντιδράσεων στα ηλεκτρόδια, με αποτέλεσμα την αποσύνθεση ή τον μετασχηματισμό της ένωσης.

Συνοπτικά, οι ομοιοπολικές ενώσεις δεν υποβάλλονται σε ηλεκτρόλυση επειδή δεν διαθέτουν ελεύθερα ιόντα για τη διεξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η ηλεκτρόλυση ισχύει τυπικά για ιοντικές ενώσεις ή ορισμένα τετηγμένα άλατα που περιέχουν κινητά ιόντα.