Πώς οξίνουμε το έδαφος;
1. Θείο :Το στοιχειώδες θείο εδάφους είναι ένας κοινώς χρησιμοποιούμενος οξίνος εδάφους. Υποβάλλεται σε μικροβιακή οξείδωση στο έδαφος, απελευθερώνοντας ιόντα υδρογόνου (Η+) και μειώνοντας το ρΗ. Το θείο μπορεί να μεταδοθεί ή να μεταδοθεί στο έδαφος και η διαδικασία οξίνισης μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες έως χρόνια ανάλογα με τις συνθήκες του εδάφους.
2. Θειικό αλουμίνιο ή θειικό αλουμίνιο :Αυτές οι ενώσεις, επίσης γνωστές ως στυπτηρία, μπορούν να εξορύσσουν αποτελεσματικά το έδαφος. Τα ιόντα αλουμινίου (AL3+) που απελευθερώνονται από αυτές τις ενώσεις δεσμεύονται σε σωματίδια του εδάφους, μετατοπίζοντας άλλα κατιόντα όπως ασβέστιο και μαγνήσιο και αυξάνοντας την οξύτητα του διαλύματος του εδάφους.
3. Λιπάσματα με βάση το αμμώνιο :Ορισμένα λιπάσματα, όπως το θειικό αμμώνιο και το νιτρικό αμμώνιο, μπορούν να συμβάλουν στην οξίνιση του εδάφους. Όταν εφαρμόζονται αυτά τα λιπάσματα, το αμμωνίο (NH4+) υφίσταται νιτροποίηση στο έδαφος, απελευθερώνοντας ιόντα υδρογόνου (Η+).
4. Προσθήκες οργανικής ύλης: Η ενσωμάτωση της οργανικής ύλης όπως το βρύο τύρφης σφαγών, το φλοιό πεύκου ή το κομποστοποιημένο πριονίδι μπορούν να οξινίσουν το έδαφος. Αυτά τα υλικά συχνά περιέχουν οργανικά οξέα που συμβάλλουν στη μείωση του pH του εδάφους.
5. Μύματα σχηματισμού οξέος: Η εφαρμογή σάπια από βελόνες πεύκου, φύλλα δρυός ή άλλο όξινο φυτικό υλικό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του pH του εδάφους. Καθώς το σάπια αποσυντίθεται, απελευθερώνει οργανικά οξέα που συμβάλλουν στην οξίνιση του εδάφους.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο ρυθμός και η έκταση της οξίνης του εδάφους μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με τον τύπο του εδάφους, το αρχικό ρΗ, τις συνθήκες του κλίματος και άλλους παράγοντες. Οι δοκιμές εδάφους και η διαβούλευση με μια τοπική γεωργική επέκταση ή ειδικό του εδάφους συνιστώνται πριν από την εφαρμογή πρακτικών οξίνης του εδάφους για να εξασφαλιστεί η σωστή διαχείριση και να αποφευχθεί τυχόν ακούσιες συνέπειες.
