Ποιος ανακάλυψε πραγματικά την ηπειρωτική μετατόπιση;

Τον Ιανουάριο του 1912, ο Γερμανός μετεωρολόγος και εξερευνητής Alfred Wegener αποκάλυψε ένα εκπληκτικό νέο όραμα για το παρελθόν της Γης. Σύμφωνα με τον Wegener, ο κόσμος που βλέπουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα της διάσπασης μιας κολοσσιαίας γης σε ξεχωριστές ηπείρους, οι οποίες κυκλοφορούν από τότε.

Η θεωρία της ηπειρωτικής μετατόπισης προκάλεσε οργή, παρά το γεγονός ότι η ιδέα κυκλοφορούσε εδώ και αιώνες. Ήδη από το 1596, ο Φλαμανδός χαρτογράφος Abraham Ortelius είχε επισημάνει αυτό που αναμφίβολα είχαν ήδη παρατηρήσει άλλοι:ότι η Αμερική και η Αφρική φαίνεται να ταιριάζουν μεταξύ τους σαν κομμάτια παζλ. Υποστήριξε ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο και ότι η Αμερική είχε «ξεσκιστεί από την Ευρώπη και την Αφρική…από σεισμούς και πλημμύρες». Το 1858, ο Γάλλος γεωγράφος Antonio Snider-Pellegrini προχώρησε παραπέρα, επισημαίνοντας ότι απολιθώματα παρόμοιων φυτών εμφανίστηκαν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Προλέγοντας τον Βέγκενερ, ο Σνάιντερ-Πελεγκρίνι υποστήριξε ότι κάποτε υπήρχε μια ενιαία στεριά που είχε αποσυντεθεί, αν και απέδωσε την αιτία στον βιβλικό Μεγάλο Κατακλυσμό.

Ο ίδιος ο Wegener δεν βρήκε ποτέ μια συναρπαστική εξήγηση για την κινητήρια δύναμη της ηπειρωτικής μετατόπισης. Αλλά τώρα ξέρουμε ότι οφείλεται στην περιστρεφόμενη κίνηση των τεράστιων μετααγωγικών βρόχων καυτού βράχου κάτω από τον θρυμματισμένο φλοιό της Γης.