Ανακαλύπτοντας τα μυστικά της χαμένης ηπείρου της Ζηλανδίας
Από τη χαμένη ουτοπία της Ατλαντίδας μέχρι τα χρυσά του El Dorado, υπάρχουν πολλές μυθικές πόλεις και χώρες για τις οποίες μας λένε οι ιστορίες. Υπάρχουν ακόμη και μερικές μυθικές πόλεις που αποδείχτηκαν πραγματικά μέρη, όπως η πόλη της Τροίας. Αλλά πηγαίνοντας πιο πίσω στο χρόνο, στο αρχαίο και πρωτόγονο παρελθόν των ανθρώπων και ακόμη και στο παρελθόν, συναντάμε χαμένες χώρες που μας λένε ιστορίες για το πώς τα πλάσματα της Γης κινήθηκαν και μετανάστευσαν.
Ένα παράδειγμα θα ήταν η γέφυρα Bering Land που θα μπορούσε να χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους ανθρώπους για να μεταναστεύσουν από την Ασία στην Αμερική, τις πρώτες ομάδες που εγκαταστάθηκαν στην Αμερική πριν από περίπου 20.000 χρόνια. Ακόμη μεγαλύτερες από αυτό, υπήρχαν παλαιότερα χερσαίες μάζες στο μέγεθος χωρών και ηπείρων. Μεταξύ αυτών των μεγαλύτερων μαζών περιλαμβανόταν η Ζηλανδία, η οποία διερευνήθηκε πρόσφατα από επιστήμονες για να κατανοήσουν καλύτερα τι ήταν και τον ρόλο που έπαιζε όταν υπήρχε.
Ζηλανδία
Η Ζηλανδία ήταν μια ήπειρος που ήταν μέρος της Gondwana, μια υπερήπειρο που υπήρχε πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια. Πριν από περίπου 85-120 εκατομμύρια χρόνια, η Ζηλανδία χωρίστηκε από την Ανταρκτική και στη συνέχεια χωρίστηκε από την Αυστραλία περίπου πριν από 60 - 85 εκατομμύρια χρόνια. Η Zealandia ονομάστηκε από τον Bruce Luyendyk το 1995 ως συλλογικό όνομα για τη Νέα Ζηλανδία, το Chatham Rise, το Campbell Plateau και τον Lord Howe Rise. Από σήμερα, το 94% της ηπείρου έχει βυθιστεί και μόνο η Νέα Ζηλανδία, η Νέα Καληδονία και άλλες μικρότερες κορυφές παραμένουν ως απομεινάρια της Ζηλανδίας. Καθώς η Gondwana άρχισε να διαλύεται, η Zealandia αντιμετώπισε το τέλος της. Ένιωσε λέπτυνση του φλοιού του ως άμεσο αποτέλεσμα του διαχωρισμού της υπερηπείρου.
Η Ζηλανδία θεωρούνταν παλαιότερα μια μικροήπειρος, οι οποίες είναι θραύσματα ηπείρων που αποκόπηκαν από την κύρια ήπειρό τους. Στην πραγματικότητα, θεωρήθηκε η μεγαλύτερη μικροήπειρος και ήταν περισσότερο από το μισό μέγεθος της αυστραλιανής ηπείρου. Πρόσφατα φέτος, γεωλόγοι από τη Νέα Ζηλανδία, τη Νέα Καληδονία και την Αυστραλία μελέτησαν τη Ζηλανδία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι μια ήπειρος από μόνη της και όχι μια μικροήπειρος. Αυτή η ταξινόμηση είναι σημαντική επειδή η Ζηλανδία σπάνια αναφέρεται ή εξετάζεται σε έρευνες όπως αυτές που αφορούν το ηπειρωτικό ρήγμα και τα όρια ηπείρου-ωκεανού. Η νέα ταξινόμηση μπορεί να χρησιμεύσει για να ενθαρρύνει τους επιστήμονες να τη εξετάσουν για μελέτη, όπως ακριβώς έκαναν οι ερευνητές εδώ.
Έρευνα
Για να καταλάβει καλύτερα πώς ήταν η Ζηλανδία πριν βυθιστεί, ο Τζέιμι Άλεν, διευθυντής προγράμματος στο Τμήμα Επιστημών Ωκεανών του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ, και η ομάδα του έκαναν ένα ταξίδι εννέα εβδομάδων που περιελάμβανε γεωτρήσεις βαθιά στα βυθισμένα μέρη του Ζηλανδία. Η ομάδα τρύπησε πάνω από 4.000 πόδια στον πυθμένα της θάλασσας σε έξι διαφορετικές τοποθεσίες και συνέλεξε πάνω από 8.000 πόδια πυρήνων ιζήματος από στρώματα που κατέγραψαν τα τελευταία 70 εκατομμύρια χρόνια. Αυτοί οι πυρήνες ιζημάτων είναι παρόμοιοι με εκείνους των πυρήνων πάγου που συλλέγονται από την Αρκτική ή την Ανταρκτική. Τα αρχεία περιελάμβαναν την αλλαγή στη γεωγραφία, την ηφαιστειακή δραστηριότητα και το κλίμα της Ζηλανδίας. Δεδομένου ότι λίγα ήταν γνωστά για τη Ζηλανδία πριν, τα αποτελέσματά τους ήταν σημαντικά.
Σύμφωνα με τον Gerald Dickens, τον επικεφαλής επιστήμονα στο ταξίδι από το Πανεπιστήμιο Rice, οι ερευνητές βρήκαν χιλιάδες απολιθώματα που κυμαίνονταν από μικροσκοπικά κελύφη ζώων που ζούσαν σε ρηχές θάλασσες έως γύρη και σπόρια από φυτά στη στεριά. Από τα περισσότερα από 8.000 απολιθώματα που βρέθηκαν, εκατοντάδες εντοπίστηκαν. Όλα αυτά συνεργάζονται για να αποδείξουν ότι η Ζηλανδία δεν ήταν πάντα η βυθισμένη ήπειρος που είναι σήμερα. Κάποτε ήταν πάνω από τη θάλασσα και άκμαζε με ζωή. Αυτό θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει τη βιοποικιλότητα του Νότιου Ειρηνικού καθώς η Ζηλανδία κάποτε συνέδεε τα πολλά νησιά και την Αυστραλία με τις μεγαλύτερες ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό θα επέτρεπε σε πολλά διαφορετικά ζώα να μεταναστεύσουν από τη σημερινή Ασία σε αυτές τις χερσαίες μάζες.
Μεταξύ των άλλων ανακαλύψεων που έγιναν, η έρευνα υπογραμμίζει επίσης τη δημιουργία του Ειρηνικού Χείλους της Φωτιάς πριν από 40-50 εκατομμύρια χρόνια, καθώς προκάλεσε αλλαγές στο βάθος των ωκεανών, ηφαιστειακές δραστηριότητες και τον λυγισμένο βυθό της Ζηλανδίας. Η έρευνα φαίνεται επίσης να δείχνει ότι η Ζηλανδία ήταν ήδη βυθισμένη και χωρισμένη από την Ανταρκτική και την Αυστραλία πριν από περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια.
Περαιτέρω έρευνα
Με τους πυρήνες των ιζημάτων που αποκτήθηκαν, οι ερευνητές μπορούν να συνεχίσουν να το μελετούν για πρόσθετες πληροφορίες. Λαμβάνοντας υπόψη πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα έχει καταγράψει, μπορούν να μελετήσουν τη μηχανική του παγκόσμιου κλιματικού συστήματος, τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών και επίσης να δημιουργήσουν μοντέλα υπολογιστών για να κατανοήσουν την κλιματική αλλαγή από τότε και τώρα. Με αυτήν την έρευνα και τη νέα ταξινόμηση, αναμένεται ότι θα πραγματοποιηθούν και άλλα πειράματα για την ανάλυση αυτής της περιοχής.
Η νέα ταξινόμηση ως ήπειρος και τα αρχικά δεδομένα από αυτήν την έρευνα βοηθούν να φανεί η σημασία της κατανόησης των χερσαίων μαζών που έχουν βυθίσει τις υπάρχουσες χερσαίες μάζες. Τα ιστορικά δεδομένα που διατηρούν θα μπορούσαν να μας ενημερώσουν για πολλά πράγματα, όπως τις περιοχές στις οποίες εργάζονται επί του παρόντος οι ερευνητές και πράγματα όπως τα αρχαία πρότυπα μετανάστευσης ανθρώπων και ζώων. Αυτές οι βυθισμένες χερσαίες μάζες μας βοηθούν επίσης να καταλάβουμε πώς έφτασαν εκεί απολιθώματα ειδών που δεν είναι εγγενή στη γη που βρέθηκαν. Μέρη όπως το Doggerland, που κάποτε συνέδεε την Αγγλία με την ηπειρωτική χώρα της Ευρώπης, βυθίστηκαν λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Αν μπορούσαμε να πάρουμε δείγματα πυρήνα από εκεί, πιθανότατα θα μπορούσε να μας πει για τις κλιματικές αλλαγές που συνέβησαν από τότε που βυθίστηκε το 6.500 π.Χ. – 6.200 π.Χ. Δεδομένου του χρονοδιαγράμματος για το πότε βυθίστηκε, μπορεί επίσης να περιέχει πολύτιμα δεδομένα για τα πρότυπα ανθρώπινης μετανάστευσης και σε αυτήν την περιοχή.
Το κόστος της απόρριψης χαμένων ή βυθισμένων μαζών γης σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να τυφλώνουμε τον εαυτό μας σε πολύτιμες πληροφορίες όπως αυτές που βρίσκονται εδώ. Όχι μόνο αυτό, αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε για άλλες χαμένες μάζες γης και να μελετήσουμε που ήδη γνωρίζουμε, θα μπορούσαμε να αποκαλύψουμε περισσότερα μυστικά σχετικά με το σχηματισμό των ηπείρων και τις ζωές που ευδοκίμησαν σε αυτές.
Όσο άγριο κι αν φανταζόμαστε, μπορούσαμε να βρούμε μέρη που κάποτε ήταν μυθικά. Ίσως υπάρχει περισσότερη αλήθεια στην Ατλαντίδα από ό,τι γνωρίζουμε. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η αποστολή και άλλες παρόμοιες θα ενθαρρύνουν τη διοχέτευση περισσότερης χρηματοδότησης σε αυτές τις περιοχές.
