Η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού είναι σημαντική και η μετανάστευση μπορεί να βοηθήσει
Ένα μέλλον με αμείωτη κλιματική αλλαγή είναι τρομακτικό. Είναι ένα μέλλον με άνοδο της θάλασσας και ενισχυμένα ακραία καιρικά φαινόμενα, ένα μέλλον με ξηρασία, πείνα, αυξημένο φόρτο ασθενειών, απώλεια βιοποικιλότητας, συγκρούσεις πόρων και ανείπωτα εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες. Ακόμη και πριν ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοινώσει την πρόθεσή του να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Συμφωνία του Παρισιού, ήταν σαφές ότι θα έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα από την απλή εφαρμογή των δεσμεύσεών της για να αποφευχθούν τεράστια δεινά, θάνατοι και καταστροφές από την κλιματική αλλαγή.
Δεδομένων των αδυναμιών της Συμφωνίας του Παρισιού και του αβέβαιου μέλλοντός της υπό την κυβέρνηση Τραμπ, πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά πρόσθετες επιλογές για την πρόληψη της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής. Ορισμένοι μελετητές έχουν αρχίσει να συγκλίνουν στην ιδέα ότι η αλλαγή του μεγέθους και της δομής των ανθρώπινων πληθυσμών θα μπορούσε να είναι ένας δικαιολογημένος τρόπος για να βοηθήσει στον μετριασμό και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Σε προηγούμενη εργασία, οι συνάδελφοί μου και εγώ έχουμε σκιαγραφήσει πώς η μείωση των μέσων ποσοστών γονιμότητας θα μπορούσε να επιτύχει σημαντικές μειώσεις στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Μια απλή μετάβαση από τις προβλέψεις «μέσης γονιμότητας» του ΟΗΕ στις προβλέψεις «χαμηλής γονιμότητας» μπορεί να βοηθήσει πολύ στην επίτευξη στόχων μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου, συγκρίσιμους με τον διπλασιασμό της απόδοσης καυσίμου των αυτοκινήτων, την αύξηση της αιολικής ενέργειας 50 φορές ή τον τριπλασιασμό της πυρηνικής ενέργειας. Επιπλέον, όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν με την υπάρχουσα τεχνολογία.
Δεδομένων αυτών των δεδομένων, προτείναμε ένα πλαίσιο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής με ηθικές πολιτικές μείωσης της γονιμότητας. Κάτω από αυτό το πλαίσιο, οι κυβερνήσεις και οι ΜΚΟ θα επέκτειναν γρήγορα την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και οικογενειακού προγραμματισμού και θα χρησιμοποιούσαν ενημερωτικά μέσα και μηνύματα εστιασμένα σε αξίες για να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να θέλουν λιγότερα παιδιά. Εκτός από αυτές τις προσπάθειες, το κράτος και άλλοι παράγοντες μπορεί επίσης να προσφέρουν εύλογα κίνητρα για να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να επιλέγουν μικρότερες οικογένειες. Για να μεγιστοποιηθούν τα περιβαλλοντικά οφέλη και να μειωθεί ο κίνδυνος άδικης επιβάρυνσης των φτωχών παγκοσμίως, οι διευρυμένες υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, τα μηνύματα και τα θετικά κίνητρα θα πρέπει να απευθύνονται σε άτομα χαμηλότερου εισοδήματος, ενώ τα αρνητικά κίνητρα (π. -εισοδηματικά άτομα (αν χρειάζεται).
Η μείωση της γονιμότητας θα αποτελούσε οικονομική απειλή;
Ωστόσο, γνωρίζουμε εκ πείρας ότι τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας μπορούν να προκαλέσουν σημαντική οικονομική αναστάτωση. Χώρες με χαμηλά ποσοστά γονιμότητας, όπως η Ιαπωνία, έχουν δομές πληθυσμού που παίρνουν το σχήμα μιας ασταθούς ανεστραμμένης πυραμίδας, με μια μικρή βάση νέων εργαζομένων που προσπαθούν να υποστηρίξουν μια μεγάλη δεξαμενή μη εργαζόμενων ηλικιωμένων. Κάποιος μπορεί να ανησυχεί ότι η μείωση των ποσοστών γονιμότητας και η επίτευξη μικρότερων πληθυσμών για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής θα καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, ανταλλάσσοντας έτσι τη μια παγκόσμια κρίση με την άλλη.
Σε ένα νέο έγγραφο, οι συνάδελφοί μου και εγώ αντιμετωπίζουμε αυτού του είδους την αντίρρηση για τη χρήση της πληθυσμιακής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Πρόσφατες εργασίες έχουν δείξει ότι υπάρχει μια «ασφαλής ζώνη» για σημαντικές μειώσεις στη γονιμότητα που είναι συμβατές με την οικονομική ανάπτυξη. Ομολογουμένως, καθώς έχετε λιγότερα άτομα σε ηλικία εργασίας σε σχέση με μη εργαζόμενους ηλικιωμένους, έχετε επίσης υψηλότερα έξοδα για τη φροντίδα ηλικιωμένων σε σχέση με τα φορολογικά έσοδα και άλλες πηγές υποστήριξης. Όμως, η μειωμένη γονιμότητα αποφέρει συγκρίσιμες εξοικονομήσεις στο κόστος των υπηρεσιών υποστήριξης για τα παιδιά (π.χ. εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη) και αποτελεί ευκαιρία για επένδυση περισσότερων εκπαιδευτικών πόρων ανά παιδί, μετατρέποντάς τα σε πιο παραγωγικούς εργαζόμενους. Μέσα σε αυτήν την «ασφαλή ζώνη», λοιπόν, φαίνεται ότι θα μπορούσαμε σίγουρα να μειώσουμε τη γονιμότητα για να βοηθήσουμε στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής χωρίς να απειλείται η οικονομική σταθερότητα.
Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι οι μειώσεις στη γονιμότητα που απαιτούνται για να ληφθούν τα πιο σημαντικά οφέλη για το κλίμα επρόκειτο να πέσουν εκτός αυτής της «ασφαλούς ζώνης». Θα ήταν αυτό το νεκροταφείο για τη χρήση της πληθυσμιακής πολιτικής για την καταπολέμηση της επικίνδυνης κλιματικής αλλαγής; Δεν φαίνεται, καθώς υπάρχει ένα άλλο ισχυρό εργαλείο για τον μετριασμό της οικονομικής οπισθοδρόμησης που συνοδεύει την πτώση της γονιμότητας:η μετανάστευση.
Η ενθάρρυνση των νέων οικογενειών να μεταναστεύσουν σε μια γηράσκουσα κοινωνία μπορεί να βελτιώσει την αναλογία κατοίκων σε ηλικία εργασίας προς ηλικιωμένους που δεν εργάζονται. Πολλές χώρες, όπως η Γερμανία, βασίζονται ήδη σε κάποιο βαθμό στις επιπτώσεις της μετανάστευσης για να εξισορροπήσουν την ηλικιακή τους δομή, ενώ η οικονομία της Ιαπωνίας υποφέρει λόγω των πολιτικών αποκλεισμού της μετανάστευσης.
Σε συνδυασμό με υπεύθυνες πολιτικές μείωσης της γονιμότητας και σχεδιασμένη σωστά, μια σειρά πολιτικών που διαχειρίζεται αυτή τη μετανάστευση θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική στη σημαντική μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει τις οικονομικές απειλές από τη μείωση της γονιμότητας, τη μείωση της παγκόσμιας φτώχειας (και με τρόπο που να εκμεταλλεύεται ήδη υπάρχουσα υποδομή) και πιο δίκαιη κατανομή της πρόσβασης στους πόρους της γης.
Εφαρμογή πολιτικών διαχείρισης μετανάστευσης
Στο πρόσωπό της, αυτή η εικόνα φαίνεται πολλά υποσχόμενη. Θα μπορούσε όμως μια τέτοια προσπάθεια να είναι πραγματικά ηθική ή βιώσιμη;
Αρχικά, οποιαδήποτε τέτοια πολιτική θα πρέπει να ξεκινήσει με τους εθελοντές μετανάστες, καθώς η αναγκαστική μετανάστευση αποτελεί σχεδόν πάντα παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ανθρώπων. Ωστόσο, δεδομένου του φάσματος των απειλών που αντιμετωπίζουν άτομα σε άθλιες καταστάσεις σε όλο τον κόσμο και της υπόσχεσης για βελτιωμένες ευκαιρίες κατά τη μετανάστευση, είναι πιθανό να μην υπάρχει έλλειψη εθελοντών.
Ενώ ορισμένα κράτη υποδοχής θα ακολουθούσαν το οικονομικό τους συμφέρον να δεχθούν οικειοθελώς μετανάστες για να εξουδετερώσουν τις οικονομικές επιπτώσεις της μείωσης της γονιμότητας, άλλα μπορεί να είναι λιγότερο πρόθυμα. Ωστόσο, δεν πιστεύουμε ότι τα κράτη έχουν ηθικό δικαίωμα να αποκλείουν αυτούς τους επίδοξους μετανάστες αδιακρίτως.
Αν και τα κράτη μπορεί να διεκδικούν δικαιώματα «αυτοδιάθεσης» ή «ελευθερίας συνεταιρίζεσθαι», τέτοιες προστασίες είναι περιορισμένης εμβέλειας και δεν δημιουργούν πάντα δικαιώματα αποκλεισμού. Για παράδειγμα, ένα κράτος δεν μπορεί να διεκδικήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης για να αποκλείσει κάποιον με βάση τη φυλή. Τα άτομα έχουν ισχυρά δικαιώματα κατά των φυλετικών διακρίσεων που διαταράσσουν την αξίωση αυτοδιάθεσης ενός κράτους. Ομοίως, τα άτομα έχουν βασικά δικαιώματα διαβίωσης που απειλεί η απόλυτη φτώχεια και η βία. Αυτά τα δικαιώματα διαταράσσουν εύλογα το δικαίωμα ενός έθνους να αποκλείει άτομα καθώς προσπαθούν να ξεφύγουν από θεμελιώδεις απειλές για την ίδια τους την ύπαρξη.
Υπάρχουν πολλά περισσότερα να πούμε, και λέμε μερικά από αυτά στο πλήρες έγγραφο. Εν ολίγοις, όμως, οι συνάδελφοί μου και εγώ πιστεύουμε ότι οι στρατηγικές μείωσης της γονιμότητας, σε συνδυασμό με τις πολιτικές διαχείρισης της μετανάστευσης, είναι ένας πολλά υποσχόμενος και δικαιολογημένος τρόπος για την καταπολέμηση των δίδυμων κακών της κλιματικής αλλαγής και της παγκόσμιας φτώχειας. Δίνοντας προσοχή τόσο στον συνολικό αριθμό των ανθρώπων στη γη, όσο και στη γεωγραφική τους κατανομή, μπορεί να μας βοηθήσει να περιορίσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ενώ παράλληλα κατανέμουμε πιο δίκαια τους σπάνιους πόρους.
Αυτή η μελέτη, Γονιμότητα, μετανάστευση και καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Bioethics με συν-συγγραφείς Jake Earl και Travis N. Rieder.
