Το δικαίωμα των αυτόχθονων πληθυσμών στη γη μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη των στόχων διατήρησης
Οι αυτόχθονες πληθυσμοί αποτελούν περίπου το πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, που κατοικούν σε 70 χώρες με ελάχιστο ή καθόλου διαχειριστικό έλεγχο στη γη, τους πόρους και τη ζωή τους. Παρόλο που ο πραγματικός αριθμός είναι άγνωστος για τους γηγενείς πληθυσμούς, περίπου το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει εγγεγραμμένο τίτλο στη γη του.
Μια πρόσφατη ανάλυση έδειξε ότι 370 εκατομμύρια αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν δικαιώματα ή αξιώσεις σε πάνω από το 25% της παγκόσμιας έκτασης που περιλαμβάνει τα δύο πέμπτα των προστατευόμενων και προστατευόμενων ζωνών του κόσμου, ως επί το πλείστον μη αναγνωρισμένες. Δημοσιεύτηκε στο Nature , η μελέτη επεσήμανε ότι η παροχή δικαιωμάτων γης και πόρων στους ιθαγενείς μπορεί να εξασφαλίσει μεγαλύτερη οικολογική διατήρηση και επίτευξη τοπικών και παγκόσμιων στόχων διατήρησης.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα γης από 87 χώρες από 235 έθνη, εξαιρουμένης της Ανταρκτικής και ορισμένων ερημικών νησιών στον Νότιο Ωκεανό. Χρησιμοποίησαν πέντε τύπους χωρικών δεδομένων:ρυθμιστικό, γεωγραφικό εύρος κτημάτων ιθαγενών πληθυσμών, διατηρημένες περιοχές, ανθρώπινο αποτύπωμα και ανθρωπογενή βιομάζα. Η Αφρική και η Ασία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό κρατών με γηγενείς κατοίκους. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι αυτόχθονες κοινότητες κατέχουν το 37% των φυσικών εδαφών και η χαμηλότερη πυκνότητα χρήσης γης μεταξύ αυτών των ευάλωτων πληθυσμών δεν αποτελεί έκπληξη. Σχεδόν το 70% των απομακρυσμένων και λιγότερο πυκνών περιοχών ανήκουν σε αυτόχθονες κοινότητες. Αλλά οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης την αυξανόμενη εξωτερική παρέμβαση σε αυτούς τους τομείς.
Τα εμπόδια για τη χορήγηση δικαιωμάτων γης και τη διατήρηση της εμπιστοσύνης είναι πολλαπλά. Πρώτον, δεν υπάρχει συναίνεση για τον ορισμό των αυτόχθονων πληθυσμών και της γης, και συχνά αμφισβητείται από τους υποστηρικτές. Δεύτερον, οι νόμοι και οι συμφωνίες βασίζονται στην εμπιστοσύνη και συνήθως υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των αρχών και των ιθαγενών. Τρίτον, οι κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να χειριστούν τα αυτόχθονα ζητήματα, ιδίως τη μεταρρύθμιση του νόμου περί γης, καθώς μπορεί να αποσταθεροποιήσει τη σχέση μεταξύ των κοινοτήτων των ιθαγενών και των εποίκων, ανατρέποντας επίσης το κράτος.
Τέταρτον είναι η πολιτισμική ευαισθησία προς τον αυτόχθονα πληθυσμό. Η ιδέα της γης και των πόρων ποικίλλει στις κοινωνίες των αυτοχθόνων εντός του φάσματος των συλλογικών ενάντια στα ατομικά δικαιώματα. Πέμπτον, η χρήση της Free Prior Informed Consent (FPIC) ήταν αμφισβητήσιμη στη διαχείριση πόρων. Η ιδέα του FRIC είναι να παρέχει υποστήριξη και συζήτηση από κάτω προς τα πάνω για τους αυτόχθονες πληθυσμούς πριν από την έναρξη των αναπτυξιακών έργων σε αυτόχθονες εκτάσεις ή τη χρήση γηγενών πόρων. Υπήρξαν περιπτώσεις που εταιρείες και επιχειρήσεις έκαναν κατάχρηση του καθήκοντος να συμβουλεύονται, γεγονός που μας φέρνει σε εξωτερικά προβλήματα, π.χ. παρέμβαση ορυκτών καυσίμων, εξόρυξης ή γεωργικής βιομηχανίας.
Η βαθιά σύνδεση των αυτόχθονων πληθυσμών με τον πολιτιστικό και κοινωνικό τους χώρο τους επιτρέπει να διαχειρίζονται καλύτερα το φυσικό τους περιβάλλον. Η καθημερινή τους ζωή, η διαβίωση και το σύνολο των δεξιοτήτων τους εξαρτώνται από την αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον. Η ανάλυση τόνισε τη θεσμική τους ικανότητα να είναι επίμονοι και ανθεκτικοί.
Οι ιθαγενείς έχουν τα κίνητρα και τις επιθυμίες τους να ευημερούν, όπως κάθε άλλη κοινότητα στον κόσμο. Είναι άδικο να τους επιβαρύνουμε το περιττό βάρος της διατήρησης όταν πρόκειται για τη δημιουργία στόχων για παγκόσμια μείωση του άνθρακα. Η μελέτη προτρέπει μια προσέγγιση «από κάτω προς τα πάνω» για να διασφαλιστεί η συμμετοχή της κοινότητας στο σχεδιασμό πολιτικής, τις παρεμβάσεις και τη διαδικασία υλοποίησης οποιασδήποτε πρωτοβουλίας αναληφθεί. Η αυξανόμενη εκπροσώπηση της αυτόχθονης κοινωνίας στο παγκόσμιο πλαίσιο βιοποικιλότητας μετά το 2020 είναι θετικό σημάδι, παρόλο που αυτό το πρότυπο πρέπει να διοχετευτεί σε τοπικό, εθνικό και περιφερειακό πλαίσιο. Η Παγκόσμια Τράπεζα και τα Ηνωμένα Έθνη εστιάζουν σε τέτοιες διαβουλεύσεις και παρεμβάσεις ως μέρος των πρωτοβουλιών τους για πράσινες δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις. Η καινοτομία και η τεχνολογική πρόοδος θα επηρεάσουν την παραδοσιακή ζωή τους. Η διατήρηση των συμβατικών τρόπων ζωής και η παροχή εκπαίδευσης και τεχνικών δεξιοτήτων για την εξεύρεση τοπικών λύσεων σε περίπλοκα σύγχρονα προβλήματα είναι απαραίτητη.
Οι αυτόχθονες πληθυσμοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης των δυσμενών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Η αλλαγή του καιρού, οι κύκλοι ασθενειών, οι κύκλοι τροφίμων και οι φυσικές καταστροφές επιφέρουν αδικαιολόγητες συνέπειες για τις κοινότητες των αυτόχθονων. Η παροχή δικαιωμάτων γης θα εγγυηθεί ότι έχουν τη διοικητική σταθερότητα για να γίνουν ανθεκτικές κοινότητες. Η διαρκής ύπαρξή τους θα διασφαλίσει ότι η κρίσιμη παραδοσιακή γνώση μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και επίσης για την επίτευξη παγκόσμιων στόχων για τη διατήρηση.
Ο Palash Sanyal είναι επαγγελματίας στον τομέα της βιώσιμης ανάπτυξης, του περιβάλλοντος και της ενέργειας. Έχει συνεργαστεί με IFAD, TEDTalk, WaterAid Bangladesh και άλλους μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Η Palash ειδικεύεται σε θέματα καινοτόμου σχεδιασμού, αλλαγής συμπεριφοράς και διεπιστημονικής βιωσιμότητας. Έχει περισσότερα από πέντε χρόνια εμπειρίας διευκόλυνσης, διευκολύνοντας αμφιλεγόμενα ζητήματα για τη Soliya, την UNESCO, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο του Σασκάτσουαν και διάφορους άλλους οργανισμούς. Twitter:@prsanyal.
