Πρόβλεψη της καταστροφής των βοοειδών «Καυτά σημεία» από γκρίζους λύκους σε δημόσια εδάφη
Η λεηλασία των ζώων (αρπακτικά κατοικίδια ζώα) από τα σαρκοφάγα είναι μια από τις κύριες αιτίες της σύγκρουσης ανθρώπου-σαρκοφάγου παγκοσμίως. Πολλά σαρκοφάγα ζώα έχουν μεγάλες εκτάσεις σπιτιών και ειδικεύονται στη θήρευση οπληφόρων. κατά συνέπεια, ορισμένα σαρκοφάγα σκοτώνουν οικόσιτα οπληφόρα όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία. Η ανθρώπινη παρέμβαση σε άγριες περιοχές, με δραστηριότητες όπως η βοσκή ζώων, αυξάνει την εμφάνιση συγκρούσεων ανθρώπου-σαρκοφάγου και τη θανάτωση σαρκοφάγων με αντίποινα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί πληθυσμοί σαρκοφάγων βρίσκονται σε παγκόσμια μείωση (Ripple et al. 2014), η ελαχιστοποίηση των συγκρούσεων είναι σημαντική για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και των υγιών οικοσυστημάτων.
Ο γκρίζος λύκος είναι ένα ευρέως φάσματος σαρκοφάγο με σημαντικό ιστορικό συγκρούσεων με τον άνθρωπο, κυρίως για τα ζώα. Οι επιδοτήσεις και ένα ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα εξόντωσης –που τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από την κτηνοτροφική βιομηχανία– οδήγησαν στην εξόντωση των λύκων στις γειτονικές Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τη δεκαετία του 1930. Ωστόσο, μια έκρηξη δημόσιας υποστήριξης για την ανάκτηση του γκρίζου λύκου και η προστασία του νόμου περί απειλούμενων ειδών του 1974 άνοιξε την πόρτα για επανεισαγωγές λύκων και επανεποικισμό στις βορειοδυτικές, νοτιοδυτικές περιοχές και τις περιοχές των Μεγάλων Λιμνών των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι γκρίζοι λύκοι αποίκησαν εκ νέου τμήματα της ιστορικής τους εμβέλειας στις βορειοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες μέσω φυσικής διασποράς από τον Καναδά και επανεισαγωγών (Εθνικό Πάρκο Yellowstone και κεντρικό Αϊντάχο) στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η πρώτη αγέλη γκρίζων λύκων από τη δεκαετία του 1930 επιβεβαιώθηκε στην Ουάσιγκτον το 2008 και οι λύκοι ταξινομούνται επί του παρόντος ως απειλούμενοι βάσει της νομοθεσίας της πολιτείας της Ουάσιγκτον (Washington Department of Fish and Wildlife et al., 2018).
Σε δημόσιες εκτάσεις στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, η σύγκρουση μεταξύ ανθρώπων και λύκων μπορεί να συμβεί όταν τα ζώα βρίσκονται σε «βόσκηση». Η βοσκή των ζώων σε εκτάσεις ξεκίνησε το 1905, όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άρχισε να εκδίδει άδειες βόσκησης για να περιορίσει τον αριθμό των βοοειδών και των προβάτων σε ομοσπονδιακές εκτάσεις και με τον νόμο Taylor Grazing Act του 1934, ο οποίος καθιέρωσε ένα ομοσπονδιακό σύστημα κατανομής βόσκησης που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα (Pub.L. 73e482; Bureau of Land Management, 2011). Το ζωικό κεφάλαιο τοποθετείται ή «βρίσκεται» σε εκτάσεις βόσκησης γενικά από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, αυξάνοντας τις ευκαιρίες για αλληλεπίδραση λύκου-ζώου κατά τις περιόδους εκτροφής και εκτροφής λύκων, που διαρκούν από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο στις βορειοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Ο εντοπισμός των εκτάσεων βοσκής που κινδυνεύουν για την καταστροφή των ζώων από τους λύκους μπορεί να υποστηρίξει την τοποθέτηση προληπτικών μέτρων για την ελαχιστοποίηση των συγκρούσεων, προς όφελος τόσο των συμφερόντων των ζώων όσο και των προσπαθειών αποκατάστασης των λύκων.
Πριν από αυτή τη μελέτη, καμία περιφερειακή ή πολιτειακή μελέτη στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχε προσπαθήσει να προβλέψει ή να χαρτογραφήσει τον κίνδυνο λεηλασίας των βοοειδών από τους λύκους στις εκτάσεις βοσκής. Ο πρωταρχικός μας στόχος ήταν να αξιολογήσουμε τον κίνδυνο καταστροφής για τα βοοειδή που βόσκουν στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, υπήρξαν πολύ λίγες αγέλες λύκων και γεγονότα λεηλασίας στην πολιτεία για να υποδείξουν τον κίνδυνο μόνο για την Ουάσιγκτον. Επομένως, ενσωματώσαμε δεδομένα από γειτονικές πολιτείες που είχαν μεγαλύτερους πληθυσμούς λύκων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τα τελικά μοντέλα κινδύνου μας αντιπροσώπευαν την καταστροφή λύκου-ζωικού σε εκτάσεις βόσκησης στο Αϊντάχο (2004 – 2008), στη Μοντάνα (1991 – 2008) και στην Ουάσιγκτον (2008 – 2016, Εικόνα 1).
Ρωτήσαμε, "Ποιοι παράγοντες συνδέονται συχνότερα με τον κίνδυνο ληστείας των βοοειδών από τους λύκους στις εκτάσεις βοσκής;" Ο κατάλογος των πιθανών υποψηφίων περιελάμβανε γενικά δημογραφικά στοιχεία λύκων, αφθονία βοοειδών, ημερομηνίες χρήσης, χαρακτηριστικά εδάφους και τύπους κάλυψης γης. Διαπιστώσαμε ότι ο κίνδυνος καταστροφής και ο προβλεπόμενος αριθμός βοοειδών που θανατώθηκαν σε ένα τμήμα βόσκησης αυξήθηκε για βοσκές με υψηλότερη αφθονία βοοειδών και λύκων, υποδεικνύοντας ότι περισσότερα άτομα και των δύο ειδών σε μια κατανομή βοσκής ενίσχυσαν την πιθανότητα να εμφανιστεί η λεηλασία.
Τώρα που καταλάβαμε ποιοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο, χρησιμοποιήσαμε το μοντέλο για να χαρτογραφήσουμε τον κίνδυνο καταστροφής για τις εκτάσεις βόσκησης στην Ουάσιγκτον. Δεδομένου ότι οι αγέλες λύκων δεν επικαλύπτονται επί του παρόντος με όλες τις εκτάσεις βοσκής στην πολιτεία, υποθέσαμε μεγέθη αγέλης των πέντε ή δέκα λύκων για να προβλέψουμε ποιος θα ήταν ο κίνδυνος εκτόξευσης εάν τα εδάφη των αγώνων λύκων επικαλύπτονταν με όλα τα βοοειδή που βόσκουν. Το Σχήμα 2 δείχνει ότι, για τα μεγέθη των πέντε ή δέκα λύκων, το 10% ή το 15% των βοοειδών που βόσκουν στην Ουάσιγκτον είχαν προβλεφθεί ως εστίες λεηλασίας βοοειδών (>60% κίνδυνος λεηλασίας). Την εποχή αυτής της μελέτης, το μέσο μέγεθος αγέλης λύκων στην Ουάσιγκτον ήταν πέντε λύκοι.
Οι περιοχές που προσδιορίστηκαν ως εστίες λεηλασίας βοοειδών ήταν κυρίως στους Βόρειους Καταρράκτες και στις Περιοχές Ανάκτησης Λύκων της Ανατολικής Ουάσιγκτον (Εικόνα 2). Μέχρι σήμερα, οι περισσότερες καταστροφές ζώων από λύκους στην Ουάσιγκτον έχουν συμβεί στην Περιφέρεια Ανάκαμψης της Ανατολικής Ουάσιγκτον (Washington Department of Fish and Wildlife et al., 2018). Ωστόσο, το κορυφαίο μοντέλο μας εντόπισε μόνο δύο (22%) από τις εκτάσεις βοσκής στην Ουάσιγκτον με επαληθευμένες εκπτώσεις βοοειδών από το 2008 έως το 2016 ως καυτά σημεία λεηλασίας, υποδηλώνοντας ότι σημαντικοί παράγοντες για την απάντηση αυτής της ερώτησης έλειπαν από την ανάλυσή μας. Πληροφορίες όπως το πού έβρεχαν οι λύκοι, οι πρακτικές κτηνοτροφίας και η αφθονία των θηραμάτων οπληφόρων θα βοηθούσαν στη βελτίωση αυτών των μοντέλων κινδύνου και θα παράγουν έναν πιο ακριβή χάρτη του κινδύνου ληστείας των βοοειδών από τους λύκους στις εκτάσεις βοσκής. Αυτά τα σημεία δεδομένων σπάνια συλλέγονται με συνέπεια και πολλές φορές δεν τεκμηριώνονται καθόλου. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τις υπηρεσίες διαχείρισης άγριας ζωής και εμβέλειας να καταγράφουν αυτές τις πληροφορίες με συνέπεια με την πάροδο του χρόνου, σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν την κατανόησή μας σχετικά με τους παράγοντες που επηρεάζουν τον κίνδυνο καταστροφής και να εντοπίσουν τομείς στους οποίους τα προληπτικά μέτρα θα ήταν πιο αποτελεσματικά.
Πραγματοποιήσαμε επίσης μια παρόμοια ανάλυση του κινδύνου εκτροφής ζώων σε περιοχές αγέλης λύκων. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης, Πρόβλεψη του κινδύνου απελευθέρωσης βοοειδών από την επανεποικισμό γκρίζων λύκων, δημοσιεύτηκαν στο Wildlife Biology τον Ιούλιο του 2018.
Αναφορές:
- Bureau of Land Management, 2011. The Taylor Grazing Act
www.blm.gov/wy/st/en/field_offices/Casper/range/taylor.1.html (2011), Πρόσβαση στις 2 Φεβρουαρίου 2017 - Ripple, W.J., J.A. Estes, R.L. Beschta, C.C. Wilmers, et αϊ. 2017. Κατάσταση και οικολογικές επιπτώσεις των μεγαλύτερων σαρκοφάγων στον κόσμο. Science 2014. 343(6167):1241484.
- Υπουργείο Ψαριών και Άγριας Ζωής της Ουάσιγκτον, Συνομοσπονδιακές Φυλές Colville, Φυλή Ινδιάνων Spokane, Υπηρεσίες Άγριας Ζωής USDA-APHIS και Υπηρεσία Ψαριών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ. 2018. Washington Gray Wolf Conservation and Management 2017 Annual Report. Τμήμα Ψαριών και Άγριας Ζωής της Ουάσιγκτον, Wenatchee, WA, ΗΠΑ.
