Τι πραγματικά τρώνε τα καβούρια;
Είναι ανατριχιαστικοί, είναι τραβηχτοί, είναι….καβουροί; Τα καβούρια είναι ένας τύπος καρκινοειδών και εμπίπτουν στην ταξινομική τάξη Brachyura . Καβούρια κάτω από την τάξη Brachyura περιοχή που θεωρείται «αληθινά» καβούρια. Πολλά ζώα που μοιράζονται το όνομα καβούρι —όπως τα καβούρια ερημίτη, τα πεταλοειδή καβούρια και οι ψείρες των καβουριών— δεν εμπίπτουν σε αυτήν την τάξη και επομένως δεν θεωρούνται «αληθινά» καβούρια. Τα καβούρια περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στον πυθμένα του ωκεανού ή στα ρηχά αναζητώντας φύκια, σκουλήκια, πλαγκτόν και μικρά υδρόβια ζώα.
Τα καβούρια είναι ένα από τα πιο κοινά ζώα. Υπάρχουν επί του παρόντος πάνω από 6.700 γνωστά διαφορετικά είδη καβουριών που χωρίζονται σε 93 ομάδες. Τα περισσότερα από αυτά τα είδη ζουν στους ωκεανούς, αν και πολλά ζουν σε γλυκά νερά όπως ποτάμια και ρυάκια και μερικά περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους στη στεριά. Τα παλαιότερα απολιθώματα καβουριών που εντοπίστηκαν χρονολογούνται από την Ιουρασική περίοδο. περίπου πριν από 135 εκατομμύρια χρόνια, αν και τα περισσότερα σωζόμενα είδη καβουριών εμφανίστηκαν στην ύστερη Κρητιδική και Τριτογενή περίοδο. Παρά τις κοινές παρανοήσεις, τα καβούρια δεν είναι μαλάκια. Είναι αρθρόποδα και στην πραγματικότητα ανήκουν στην ίδια ομάδα με τις αράχνες, τους σκορπιούς και τα έντομα.
Ανατομία Καβουριού
Το πιο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό των καβουριών είναι ο σκληρός εξωσκελετός τους. Οι εξωσκελετές καβουριών είναι κατασκευασμένοι από χιτίνη , ο ίδιος υδατάνθρακας που αποτελεί τον εξωσκελετό των εντόμων και που βρίσκεται στα κύτταρα των μυκήτων. Οι εξωσκελετές καβουριών ενσωματώνουν πολλά μέταλλα, κυρίως το ανθρακικό ασβέστιο, ένα ορυκτό που βρίσκεται συνήθως στα κελύφη των υδρόβιων ζώων. Ο χιτινώδης εξωσκελετός που καλύπτει την κορυφή του υδατάνθρακα ονομάζεται καρούφι που λειτουργεί για να προστατεύει το καβούρι από ζημιές και να ρυθμίζει την εσωτερική του θερμοκρασία. Τα καβούρια μπορεί να ποικίλουν σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά (καβούρι μπιζελιού) έως άνοιγμα ποδιών άνω των 4 μέτρων (ιαπωνική αράχνη καβούρι).
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ένα καβούρι θα ρίχνει περιοδικά το εξωτερικό του καβούκι σε μια διαδικασία που ονομάζεται molting. Επειδή το καβούκι δεν αναπτύσσεται παράλληλα με το υπόλοιπο σώμα, τα καβούρια πρέπει να ρίχνουν το εξωτερικό τους κέλυφος κάθε τόσο για να αναπτυχθούν σωστά. Αυτή είναι μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία που μπορεί να αποβεί μοιραία εάν το καβούρι κολλήσει και δεν μπορεί να βγει από το παλιό του κέλυφος.
Τα καβούρια αναγνωρίζονται επίσης από τα μεγάλα μπροστινά νύχια τσιμπίδας (χελίποδα ). Κάθε νύχι χωρίζεται σε τρία μέρη:το εξωτερικό περιθώριο, τον καρπό και το νύχι. Το τμήμα που πιάνει το τερματικό άκρο του νυχιού έχει δύο μέρη:ένα κινούμενο δάκτυλο και ένα σταθερό δάκτυλο. Πολλά είδη καβουριών έχουν ένα νύχι που είναι μεγαλύτερο από το άλλο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θρυμματισμό και χτύπημα ή ως οθόνη ζευγαρώματος. Είναι ενδιαφέρον ότι η ασυμμετρία στα νύχια του καβουριού φαίνεται να προτιμά το δεξιόχειρα. Τις περισσότερες φορές, τα καβούρια έχουν 10 πόδια, συμπεριλαμβανομένων των νυχιών τους.
Τα περισσότερα είδη καβουριών εμφανίζουν σεξουαλικό διμορφισμό. Οι παραλλαγές μεταξύ των φύλων μπορεί να εκδηλωθούν ως διαφορετικό μέγεθος κελύφους, χρώμα, σχήμα, μέγεθος νυχιών και συμπεριφορά ζευγαρώματος. Για παράδειγμα, τα αρσενικά καβούρια βιολιού συνήθως έχουν το ένα νύχι πολύ μεγαλύτερο από το άλλο ενώ τα θηλυκά έχουν δύο μικρά νύχια. Τα αρσενικά καβούρια βιολιτζήδες χρησιμοποιούν το μεγάλο τους νύχι για να ανταγωνίζονται για τη θηλυκή προσοχή. Τα αρσενικά και τα θηλυκά καβούρια τείνουν επίσης να έχουν διαφορετικά σχήματα κελύφους. Τα αρσενικά εμφανίζουν ένα μικρό στενό τρίγωνο ενώ η γυναικεία κοιλιά είναι στρογγυλεμένη και λεία. Αυτή η διαφορά στην ανατομία σχετίζεται με την τάση της γυναίκας να αποθηκεύει τα ωάρια της στην κάτω πλευρά του κελύφους.
Δίαιτα/Συμπεριφορά καβουριών
Τα καβούρια είναι παμφάγα ζώα και ζουν με μια διατροφή που αποτελείται κυρίως από φύκια, σκουλήκια, μύκητες, βακτήρια, νεκρά οργανικά υλικά και μικρότερα μαλάκια, καρκινοειδή και ψάρια. Μερικά καβούρια είναι οδοκαθαριστές και σαρώνουν τον πυθμένα του ωκεανού αναζητώντας τροφή, ενώ άλλα καταδιώκουν ενεργά και κυνηγούν θήραμα. Τα καβούρια είναι γνωστά για το μοναδικό τους πλάγιο βάδισμα που είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο προσανατολίζονται τα πόδια τους. Μερικά καβούρια περπατούν προς τα εμπρός και προς τα πίσω, ενώ άλλα μπορούν πραγματικά να κολυμπήσουν. Για παράδειγμα, τα καβούρια στο Portunidae να έχουν πίσω πόδια που είναι πεπλατυσμένα σε κουπιά που τους βοηθούν να κολυμπήσουν.
Τα περισσότερα καβούρια δημιουργούν τον βιότοπό τους σε σχισμές στους πυθμένες των ωκεανών και σε σπηλιές κοντά σε βραχώδεις ακτές. Πολλά είδη καβουριών μετακινούνται στα ρηχά κατά τη διάρκεια της παλίρροιας για να αναζητήσουν τροφή, κάτι που είναι ένας λόγος που μπορούν να βρεθούν συνήθως σε πισίνες.
Τα καβούρια είναι εδαφικά και επιθετικά. Πολύ συχνά, τα αρσενικά τσακώνονται μεταξύ τους για τη γυναικεία προσοχή και για τους χώρους διαβίωσης. Παρά αυτή τη χαρακτηριστική επιθετικότητα προς τους ομοφυλόφιλους, ορισμένα είδη καβουριών σχηματίζουν οικογένειες που ζουν μαζί και εργάζονται για να παρέχουν το ένα στο άλλο τροφή και να προστατεύουν τα μικρά τους. Άλλα είδη είναι πιο μοναχικά και ζουν μόνα τους. Τα καβούρια εμφανίζουν κάποιες στοιχειώδεις μορφές επικοινωνίας, όπως το κούνημα και τη δημιουργία θραυσμάτων με τα νύχια τους.
Παρά τον σχετικά μικρό και πρωτόγονο εγκέφαλό τους, υπάρχουν ενδείξεις ότι πολλά είδη καβουριών είναι ικανά να σχηματίσουν μακροπρόθεσμες μνήμες και να τροποποιήσουν τη μελλοντική συμπεριφορά με βάση αυτές τις μνήμες. Ο σχηματισμός μακροπρόθεσμης μνήμης συνήθως υποτίθεται ότι απαιτεί έναν πολύπλοκο εγκέφαλο με πολλαπλά λειτουργικά μέρη, ωστόσο τα καβούρια διαχειρίζονται αυτήν την εργασία με μια σχετικά μικρή συλλογή νευρώνων.
Η ανακάλυψη του σχηματισμού πολύπλοκης μνήμης στα καβούρια έχει σημαντική επίδραση σε άλλα ερωτήματα σχετικά με τη γνώση των καβουριών. Για παράδειγμα, εξακολουθεί να είναι ένα θέμα που συζητείται έντονα εάν τα καβούρια και άλλα καρκινοειδή είναι ικανά να αισθάνονται πόνο. Πολλοί πιστεύουν ότι τα καβούρια δεν έχουν εγκεφαλικές δομές που είναι απαραίτητες για τη συνειδητή εμπειρία και επομένως δεν μπορούν να αισθανθούν πόνο, ενώ άλλοι επισημαίνουν την παρουσία υποδοχέων οπιοειδών δομικά παρόμοιων με τα θηλαστικά στα καβούρια ως απόδειξη ότι μπορούν να αισθάνονται πόνο ακριβώς όπως τα σπονδυλωτά. Το ζήτημα της πολυπλοκότητας της γνώσης των καρκινοειδών έχει πολλές ηθικές επιπτώσεις όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο τα καρκινοειδή χρησιμοποιούνται στην έρευνα, πώς παρασκευάζονται ως τροφή και πώς εκτρέφονται και καλλιεργούνται.
Κύκλος ζωής/Αναπαραγωγή Καβουριού
Η διάρκεια ζωής του καβουριού διαφέρει πολύ ανάλογα με το είδος. Μερικά καβούρια, όπως η αράχνη ιαπωνικού καβουριού, πιστεύεται ότι ζουν για περισσότερα από 100 χρόνια, ενώ άλλα όπως τα μπλε καβούρια ζουν μόνο 2-3 χρόνια. Τα περισσότερα είδη καβουριών περνούν από διάφορα αναπτυξιακά στάδια κατά τη διάρκεια της ζωής τους, κάπως ανάλογα με τα αναπτυξιακά στάδια που περνούν τα έντομα. Ο ακριβής αριθμός των ανώριμων σταδίων εξαρτάται από το είδος και κάθε στάδιο χωρίζεται από ένα molting. Μόλις φτάσει στη μεγαλόπα στάδιο, το ανώριμο καβούρι παίρνει μια μορφολογία που αρχίζει να μοιάζει με αυτή ενός ενήλικου καβουριού. Η μετάβαση από το στάδιο της μεγαλόπας στο νεανικό στάδιο είναι το πιο κρίσιμο σημείο στην ανάπτυξη των καβουριών και πρέπει να πραγματοποιείται σε ένα εξαιρετικά συγκεκριμένο περιβάλλον.
Μόλις το ανώριμο καβούρι ωριμάσει, ξεκινά να αναζητήσει σύντροφο. Τα καβούρια προσελκύουν τους συντρόφους μέσω ενός συνδυασμού φερομονών, ακουστικών σημάτων, οπτικών ενδείξεων και εκδηλώσεων επιθετικότητας. Γενικά, τα αρσενικά ανταγωνίζονται σκληρά για τη γυναικεία προσοχή και θα πολεμήσουν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας το μεγάλο μονό νύχι τους. Μόλις επιλεγεί ένα ταίρι, το αρσενικό καβούρι θα εισαγάγει τα γονόποδα του (σεξουαλικά όργανα) στα γονοφόρα του θηλυκού και θα εναποθέσει το σπέρμα του σε έναν σάκο που ονομάζεται σπερματοζωάριο.
Τα θηλυκά θα μεταφέρουν το σπέρμα γύρω τους για κάποιο χρονικό διάστημα πριν γονιμοποιήσουν τα ωάρια τους, μετά από το οποίο τα αποθηκεύουν στο κάτω μέρος του σώματός τους ενώ αναπτύσσονται τα έμβρυα. Μόλις τα αυγά φτάσουν στο στάδιο της προνύμφης, απελευθερώνονται στο νερό. Πολλά είδη καβουριών της ξηράς θα κάνουν εκτεταμένη μετανάστευση στους ωκεανούς για να απελευθερώσουν τις προνύμφες τους, μετά την οποία οι προνύμφες κάνουν την αντίστροφη μετανάστευση πίσω στη στεριά. Αυτή η μετανάστευση είναι η μοναδική μεγαλύτερη αιτία θανάτου μεταξύ των πληθυσμών καβουριών καθώς κατά τη μετανάστευση εκτίθενται σε πολυάριθμους θηρευτές και περιβαλλοντικούς κινδύνους. Συγκεκριμένα, η κατασκευή δρόμων κοντά σε ακτές με καβούρια συσχετίζεται με αυξημένους θανάτους καβουριών κατά τη μεταναστευτική περίοδο.
Καβούρια και άνθρωποι
Τα καβούρια είναι από καιρό πηγή τροφής για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε παράκτιες κοινότητες που βρίσκονται κοντά σε ακτές και ωκεανούς. Πάνω από 1,5 εκατομμύριο τόνοι καβουριών αλιεύονται κάθε χρόνο, με το ιαπωνικό μπλε καβούρι να αποτελεί περίπου το ένα πέμπτο αυτής της συνολικής ποσότητας. Άλλα είδη καβουριών που καταναλώνονται συνήθως περιλαμβάνουν το καβούρι του χιονιού, το καβούρι Dungeness και μερικά καβούρια από λάσπη.
Τα καβούρια τρώγονται με διάφορους τρόπους. Ορισμένα είδη τρώγονται ολόκληρα, συμπεριλαμβανομένου του κελύφους, και για ορισμένα είδη τρώγονται μόνο τα πόδια και τα νύχια. Τα αυγά καβουριών είναι επίσης ένα κοινό πιάτο σε πολιτισμούς στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Μεσόγειο. Το καβούρι είναι επίσης βασικό συστατικό πολλών τύπων ιαπωνικού και κορεάτικου σούσι.
Ενώ η πλειοψηφία των ειδών καβουριών δεν κινδυνεύουν ούτε απειλούνται, υπάρχει μια αυξανόμενη ανησυχία για τις πιθανές επιπτώσεις της υπεραλίευσης και της κλιματικής αλλαγής στους πληθυσμούς των καβουριών. Η υπεραλίευση τα τελευταία 30 χρόνια έχει οδηγήσει στον κίνδυνο πολλών παραδοσιακών πηγών θαλασσινών και τα καβούρια θα μπορούσαν να είναι τα επόμενα είδη που θα κινδυνεύσουν. Η αλλαγή της περιεκτικότητας σε ορυκτά των ωκεανών από την κλιματική αλλαγή θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει μείωση των πληθυσμών των καβουριών αλλάζοντας την περιεκτικότητα σε ορυκτά του κελύφους τους. Συγκεκριμένα, η διακοπή του κύκλου του άνθρακα από τις εκπομπές ανθρώπινων ορυκτών καυσίμων ενέχει τον κίνδυνο αλλαγής της συγκέντρωσης των ανθρακικών κοιτασμάτων στον ωκεανό.
