Πώς λειτούργησε το πείραμα της φυλακής του Στάνφορντ
Το πείραμα της φυλακής του Στάνφορντ ήταν μια μελέτη των ψυχολογικών επιπτώσεων του να γίνει φυλακισμένος ή φρουρός φυλακών. Διεξήχθη από τον Philip Zimbardo στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ το 1971.
Συμμετέχοντες
Το πείραμα περιελάμβανε 24 άνδρες φοιτητές που ανατέθηκαν τυχαία να είναι είτε φυλακισμένοι είτε φρουρός. Οι κρατούμενοι ήταν κλειδωμένοι σε μια ψεύτικη φυλακή που δημιουργήθηκε στο υπόγειο του κτιρίου ψυχολογίας. Οι φρουροί έλαβαν στολές και λέσχες Billy και τους δόθηκε η εντολή να διατηρήσουν την τάξη και την πειθαρχία.
Διαδικασία
Το πείραμα είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει δύο εβδομάδες, αλλά τερματίστηκε μετά από μόλις έξι ημέρες λόγω της ακραίας ψυχολογικής δυσφορίας που βιώνουν οι κρατούμενοι.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι φρουροί έγιναν ολοένα και πιο καταχρηστικοί και οι κρατούμενοι έγιναν όλο και πιο υποτακτικοί. Οι φρουροί άρχισαν να χρησιμοποιούν φυσική τιμωρία και λεκτική κατάχρηση για να ελέγξουν τους κρατούμενους. Άρχισαν επίσης να παίζουν παιχνίδια μυαλού με τους κρατούμενους, όπως τους να τους κάνουν να σταθούν για ώρες ή να τους αναγκάζουν να καθαρίσουν τις τουαλέτες με τα γυμνά χέρια τους.
Οι κρατούμενοι, από την άλλη πλευρά, έγιναν όλο και πιο καταθλιπτικοί και ανήσυχοι. Άρχισαν να αποσύρονται ο ένας από τον άλλο και σταμάτησαν να μιλάνε. Μερικοί από τους κρατούμενους άρχισαν να παραισθώνονται.
Αποτελέσματα
Το πείραμα της φυλακής του Στάνφορντ έδειξε ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν για να γίνουν είτε καταπιεστές είτε θύματα. Το πείραμα έδειξε επίσης ότι το περιβάλλον μπορεί να έχει βαθιά επίδραση στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Συμπέρασμα
Το πείραμα της φυλακής του Στάνφορντ είναι μια υπενθύμιση της σημασίας της ηθικής στην έρευνα. Δείχνει επίσης ότι πρέπει να προσέχουμε να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να σαρωθεί στη δύναμη της εξουσίας.
