Albert Einstein The Mediocre:Γιατί το H-Index είναι ένα ψεύτικο μέτρο ακαδημαϊκών επιπτώσεων
Το H-δείκτη είναι ένα μέτρο της ακαδημαϊκής παραγωγικότητας και του αντίκτυπου που μετράει τον αριθμό των εγγράφων που έχει δημοσιεύσει ένας συγγραφέας που έχει αναφερθεί τουλάχιστον H Times. Αναπτύχθηκε το 2005 από τον φυσικό Jorge Hirsch ως έναν τρόπο να προσφέρει ένα ακριβέστερο μέτρο του αντίκτυπου ενός ακαδημαϊκού από τα παραδοσιακά μέτρα όπως ο συνολικός αριθμός δημοσιεύσεων ή αναφορών.
Ωστόσο, ο δείκτης Η έχει επικριθεί για διάφορους λόγους. Μια κριτική είναι ότι είναι προκατειλημμένη απέναντι στους συγγραφείς που δημοσιεύουν μεγάλο αριθμό εγγράφων σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα έγγραφα που δημοσιεύονται σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης είναι πιο πιθανό να αναφέρονται από τα έγγραφα που δημοσιεύονται σε περιοδικά χαμηλού αντίκτυπου. Ως αποτέλεσμα, οι συγγραφείς που δημοσιεύουν μεγάλο αριθμό εγγράφων σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλό δείκτη H, ακόμη και αν τα χαρτιά τους δεν είναι τόσο επιρροή όσο τα έγγραφα που δημοσιεύονται από συγγραφείς με χαμηλότερο δείκτη Η.
Μια άλλη κριτική του δείκτη Η είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη την ποιότητα των εγγράφων ενός συγγραφέα. Δύο έγγραφα που αναφέρονται στις ίδιες φορές μπορούν να έχουν πολύ διαφορετικά επίπεδα αντίκτυπου. Για παράδειγμα, ένα έγγραφο που δημοσιεύεται σε ένα κορυφαίο περιοδικό και αναφέρεται από άλλους ερευνητές στον τομέα είναι πιθανό να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από ένα έγγραφο που δημοσιεύεται σε ένα περιοδικό χαμηλού αντίκτυπου και αναφέρεται από ερευνητές εκτός του τομέα. Ο δείκτης Η δεν κάνει διάκριση μεταξύ αυτών των δύο τύπων εγγράφων, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά αποτελέσματα.
Τέλος, ο δείκτης Η δεν είναι ένα καλό μέτρο του μακροπρόθεσμου αντίκτυπου ενός συγγραφέα. Τα έγγραφα που δημοσιεύονται σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης και αναφέρονται από άλλους ερευνητές στον τομέα είναι πιο πιθανό να έχουν επιρροή βραχυπρόθεσμα, αλλά μπορεί να μην έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα, ένα έγγραφο που δημοσιεύεται σε ένα κορυφαίο περιοδικό σήμερα μπορεί να ξεχαστεί σε λίγα χρόνια, ενώ ένα έγγραφο που δημοσιεύεται σε ένα περιοδικό χαμηλής επίδρασης σήμερα μπορεί να γίνει κλασικό στον τομέα. Ο δείκτης Η δεν λαμβάνει υπόψη αυτό, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά αποτελέσματα.
Η περίπτωση του Albert Einstein
Ο Albert Einstein είναι ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες όλων των εποχών. Δημοσίευσε πάνω από 300 έγγραφα και το έργο του έχει αναφερθεί πάνω από 1 εκατομμύριο φορές. Ωστόσο, ο δείκτης H του είναι μόνο 46. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Αϊνστάιν δημοσίευσε μια σειρά από έγγραφα σε περιοδικά χαμηλής επίδρασης νωρίς στην καριέρα του και τα πιο σημαντικά του έγγραφα δεν δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης.
Η χαμηλή δείκτη H του Einstein δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική επίδρασή του στην επιστήμη. Είναι ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες όλων των εποχών και το έργο του είχε βαθιά επιρροή στην κατανόηση του σύμπαντος. Το H-index είναι μια λανθασμένη μέτρηση που δεν μετρεί με ακρίβεια τον αντίκτυπο του έργου ενός ακαδημαϊκού.
Συμπέρασμα
Το H-δείκτη είναι ένα ψεύτικο μέτρο ακαδημαϊκών επιπτώσεων. Είναι προκατειλημμένο απέναντι στους συγγραφείς που δημοσιεύουν μεγάλο αριθμό εγγράφων σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης, δεν λαμβάνει υπόψη την ποιότητα των εγγράφων ενός συγγραφέα και δεν είναι καλό μέτρο των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων του συγγραφέα. Το χαμηλό H-δείκτη του Albert Einstein είναι ένα τέλειο παράδειγμα για το πώς μπορεί να είναι παραπλανητικό ο δείκτης Η. Ο Αϊνστάιν είναι ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες όλων των εποχών, αλλά ο δείκτης του H είναι μόνο 46. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Αϊνστάιν δημοσίευσε μια σειρά από έγγραφα σε περιοδικά χαμηλού αντίκτυπου νωρίς στην καριέρα του και τα πιο σημαντικά έγγραφα του δεν δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά υψηλής επίπτωσης. Το H-index είναι μια λανθασμένη μέτρηση που δεν μετρεί με ακρίβεια τον αντίκτυπο του έργου ενός ακαδημαϊκού.
