Η Αφροδίτη μπορεί να μην είχε ποτέ ωκεανούς και να μην ήταν κατοικήσιμη

Λόγω του μεγέθους της, η Αφροδίτη ονομάζεται δίδυμος της Γης, αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες. Η Αφροδίτη είναι ένας κολασμένος κόσμος με θερμοκρασίες τήξης μολύβδου, συντριπτικές ατμοσφαιρικές πιέσεις και όξινα σύννεφα. Οι αστρονόμοι αναρωτήθηκαν αν οι πλανήτες μπορεί να ήταν παρόμοιοι στο παρελθόν. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό είναι απίθανο.

Σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στο Nature, οι αστρονόμοι προτείνουν ότι η Αφροδίτη δεν ήταν ποτέ αρκετά δροσερή ώστε να σχηματίσει ωκεανούς. Η Αφροδίτη και η Γη ήταν κυριολεκτικά κόσμοι διαφορετικοί από την αρχή. Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε εξελιγμένες προσομοιώσεις κλίματος για να το λύσει αυτό.

Τα μοντέλα ξεκίνησαν με έναν πλανήτη με λιωμένη επιφάνεια, όπως η Γη και η Αφροδίτη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, κάτι που επέτρεψε στους επιστήμονες να παρακολουθήσουν την εξέλιξή του, όπως το σχηματισμό νεφών στη νυχτερινή πλευρά του πλανήτη. Η Γη τελικά ψύχθηκε και μετατράπηκε στον κόσμο που ξέρουμε. Στην Αφροδίτη, από την άλλη πλευρά, το νερό παρέμεινε ως ατμός στην ατμόσφαιρα και δεν έπεφτε ποτέ βροχή στον πλανήτη.

«Χάρη στις προσομοιώσεις μας, μπορέσαμε να δείξουμε ότι οι κλιματικές συνθήκες δεν επέτρεπαν στους υδρατμούς να συμπυκνωθούν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Dr Martin Turbet από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης (UNIGE). «Ένας από τους κύριους λόγους για αυτό είναι τα σύννεφα που σχηματίζονται κατά προτίμηση στη νυχτερινή πλευρά του πλανήτη. Αυτά τα σύννεφα προκαλούν ένα πολύ ισχυρό φαινόμενο του θερμοκηπίου που εμπόδισε την Αφροδίτη να κρυώσει τόσο γρήγορα όσο πιστεύαμε προηγουμένως."

Η μελέτη εξηγεί επίσης πώς η Γη παρέμεινε ζεστή κατά τα χρόνια σχηματισμού της. Ο Ήλιος ήταν πολύ πιο αδύναμος στο παρελθόν, κάτι που έκανε τους ερευνητές να αναρωτιούνται γιατί ο πλανήτης μας δεν ήταν απλώς ένας παγωμένος βράχος. Τα σύννεφα βοήθησαν πραγματικά. ένας πιο καυτός Ήλιος θα είχε μετατρέψει τη Γη σε κάτι σαν την Αφροδίτη.

«Αυτή είναι μια πλήρης ανατροπή στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε αυτό που εδώ και καιρό αποκαλούνταν «παράδοξο του Faint Young Sun». Πάντα θεωρούνταν ως ένα σημαντικό εμπόδιο για την εμφάνιση της ζωής στη Γη», πρόσθεσε η Emeline Bolmont, καθηγήτρια στο UNIGE και συν-συγγραφέας της μελέτης.

Ενώ η προσομοίωση είναι μια συναρπαστική εξήγηση για το γιατί οι δύο πλανήτες διαφέρουν τόσο πολύ, αυτή δεν είναι η τελευταία λέξη για το θέμα. Απαιτούνται περισσότερα δεδομένα για την κατανόηση της πλήρους ιστορίας της Αφροδίτης. Ευτυχώς, υπάρχουν τρεις αποστολές που θα επιστρέψουν εκεί την επόμενη δεκαετία:δύο από τη NASA και μία από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Πιθανώς τέσσερις από τότε που τα ΗΑΕ πέταξαν το καπέλο τους στο ρινγκ.

«Τα αποτελέσματά μας βασίζονται σε θεωρητικά μοντέλα και αποτελούν σημαντικό δομικό στοιχείο για την απάντηση στο ερώτημα της ιστορίας της Αφροδίτης», εξήγησε ο συν-συγγραφέας David Ehrenreich, καθηγητής στο UNIGE. «Αλλά δεν θα μπορέσουμε να αποφασίσουμε οριστικά για το θέμα στους υπολογιστές μας. Οι παρατηρήσεις των τριών μελλοντικών διαστημικών αποστολών της Αφροδίτης θα είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσουν – ή να αντικρούσουν – το έργο μας.”