Γιατί η θαλάσσια ζωή λάμπει
Υπάρχουν πολύ λίγα φωταύγεια πλάσματα στη στεριά, μόνο λίγα είδη όπως οι πυγολαμπίδες, ενώ οι θαλάσσιοι οργανισμοί από βακτήρια μέχρι ψάρια, σχεδόν όλα τα φυτά έχουν φωταύγεια είδη. Γιατί λοιπόν τα θαλάσσια πλάσματα λάμπουν;
Ας ξεκινήσουμε με τα μονοκύτταρα φύκια. Υπάρχει ένα διάσημο γραφικό σημείο στο Πουέρτο Ρίκο στη Λατινική Αμερική, το "Fluorescent Bay". Το βράδυ, παίρνετε μια βάρκα μέσα από τα μαγγρόβια και μπείτε στη θάλασσα. Όσο το ανακατεύετε με τα χέρια σας, θα ανάβουν σκούρα φώτα φθορισμού την επιφάνεια του νερού.Όσο πιο γρήγορα ανακατεύετε τόσο πιο φθορίζοντα φώτα θα εμφανιστούν.Το μέρος όπου πέρασε είναι επίσης ένα λαμπερό μονοπάτι βάρκας, το οποίο είναι το φως που εκπέμπουν τα μονοκύτταρα φυτικά δινομαστιγώματα. Γιατί λάμπουν τα δινομαστιγώματα; Οι επιστήμονες εικάζουν ότι είναι για άμυνα:οι φυσικοί εχθροί των δινομαστιγωτών είναι τα αρθρόποδα κοπίποντα, τα οποία συνήθως αναφέρονται ως έντομα ψαριών ή ψύλλοι του νερού. Το ξαφνικό φως μπορεί να τα τρομάξει ή να χρησιμοποιήσει το φως για να προσελκύσει μεγαλύτερα ζώα που τρώγονται από ζώα.
Αυτή η «φωτοαπωθητική μέθοδος εχθρού» είναι ένα κοινό κόλπο που χρησιμοποιούν οι θαλάσσιοι οργανισμοί και δεν αποτελεί δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των δινομαστιγωτών. Το ίδιο ισχύει και για τις ουρές φιδιού του εχινόδερμα:όταν το αγγίξετε ξαφνικά, οι καρποί του θα λάμπουν για να τρομάξουν τον εχθρό που εισβάλλει. Μια άλλη λειτουργία του φωτός είναι να παραπλανά τον εχθρό. Για παράδειγμα, το φως στην κοιλιά κάποιου καλαμαριού είναι ένα είδος καμουφλάζ, σκοπός είναι να είναι παρόμοιο με το φως του γύρω θαλασσινού νερού, έτσι ώστε να μην το ανακαλύπτουν ο εχθρός· Μπορείτε να εγκαταλείψετε τα φωτεινά πλοκάμια για να παραπλανήσετε τον εχθρό και να χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο «ένας ισχυρός άνδρας κόβει τον καρπό του» για να ξεφύγει.
Φυσικά, η θαλάσσια βιοφωταύγεια δεν είναι μόνο για προστασία, αλλά κάποιοι χρησιμοποιούν τη φωταύγεια ως δόλωμα για να προσελκύσουν το θήραμα.Αυτή είναι μια κοινή «τεχνική» που χρησιμοποιούν πολλά σαρκοφάγα ψάρια. Επιπλέον, σε μια σκοτεινή βαθιά θάλασσα, η φωταύγεια είναι επίσης ένα σημαντικό εργαλείο ενδοειδικής επικοινωνίας.Μερικά ψάρια, χταπόδια και οστρακώδες έχουν αυτή τη λειτουργία και βασίζονται στη φωταύγεια για να "συναντηθούν" κατά την περίοδο ζευγαρώματος.
Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε πολλά για την αρχή της θαλάσσιας βιοφωταύγειας. Για παράδειγμα, δύο τύποι μονοκύτταρου πλαγκτόν έχουν σκελετούς οπαλίου και τα ραδιολάρια έχουν φωταυγείς τύπους, ενώ τα διάτομα όχι. Άλλωστε, η χρησιμότητα του φωτός είναι επίσης αμφιλεγόμενη. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι κάποια θαλάσσια βιοφωταύγεια δεν είναι για χρησιμότητα, αλλά μια υπολειπόμενη συνήθεια της πρώιμης εξέλιξης. Για παράδειγμα, τα δινομαστιγώματα εξελίχθηκαν πολύ νωρίς. Εκείνη την εποχή, η γη ήταν ακόμα σε αναγωγικό περιβάλλον, το ελεύθερο οξυγόνο ήταν επιβλαβές και η φωταύγεια ήταν ένα είδος οξείδωσης, επομένως ήταν ένας τρόπος να καταναλωθεί οξυγόνο και να αποφευχθεί η ζημιά. Τώρα η γη η ατμόσφαιρα έχει οξειδωθεί, αλλά η αρχαία απόδοση έχει διατηρηθεί. Αντίθετα, τα διάτομα εξελίχθηκαν πολύ αργότερα, και όταν η ατμόσφαιρα είχε οξειδωθεί, αυτή η μέθοδος δεν χρειαζόταν πλέον, επομένως τα διάτομα δεν θα εκπέμπουν φως. Φυσικά, αυτό είναι απλώς μια εικασία που πρέπει να επαληθευτεί στο μέλλον.
