Πώς μια παγκόσμια συνθήκη ωκεανών θα μπορούσε να προστατεύσει τη βιοποικιλότητα στην ανοικτή θάλασσα
Η ανοικτή θάλασσα, που καλύπτει περισσότερο από το 60% της επιφάνειας της Γης, φιλοξενούν μια τεράστια σειρά θαλάσσιων ζωής, πολλά από τα οποία εξακολουθούν να είναι άγνωστα στην επιστήμη. Αυτή η βιοποικιλότητα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας του ωκεανού και του πλανήτη στο σύνολό του. Ωστόσο, η ανοικτή θάλασσα απειλείται όλο και περισσότερο από ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η αλιεία, η ναυτιλία και η εξόρυξη.
Προκειμένου να προστατευθεί η ανοικτή θάλασσα και η βιοποικιλότητα που περιέχει, μια νέα παγκόσμια συνθήκη ωκεανών διεξάγεται επί του παρόντος υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η συνθήκη θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο για τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές πέρα από την εθνική δικαιοδοσία.
Μία από τις βασικές διατάξεις της προτεινόμενης συνθήκης είναι η δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών (MPAs) στην ανοικτή θάλασσα. Οι MPAs είναι καθορισμένες περιοχές του ωκεανού όπου οι ανθρώπινες δραστηριότητες περιορίζονται ή απαγορεύονται προκειμένου να προστατευθούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα και η βιοποικιλότητα τους. Τα MPAs μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προστασία μιας ποικιλίας θαλάσσιων οικοτόπων, συμπεριλαμβανομένων των κοραλλιογενών υφάλων, των seamounts και των υδροθερμικών αεραγωγών.
Η προτεινόμενη συνθήκη θα δημιουργήσει επίσης μια διαδικασία για την δίκαιη και δίκαιη ανταλλαγή παροχών από τη χρήση θαλάσσιων γενετικών πόρων στην ανοικτή θάλασσα. Αυτό θα εξασφάλιζε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες συχνά έχουν περιορισμένους πόρους για να επενδύσουν σε θαλάσσια έρευνα και ανάπτυξη, μπορούν να επωφεληθούν από τα πιθανά οικονομικά οφέλη των θαλάσσιων γενετικών πόρων.
Η Παγκόσμια Συνθήκη των Ωκεανών είναι μια σημαντική ευκαιρία για την προστασία της βιοποικιλότητας της ανοικτής θάλασσας και την εξασφάλιση της βιώσιμης χρήσης της για τις μελλοντικές γενιές. Συνεργαζόμενοι, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν πιο υγιεινό ωκεανό που ωφελεί τους ανθρώπους και τον πλανήτη.
Οφέλη μιας παγκόσμιας συνθήκης ωκεανών
Μια παγκόσμια συνθήκη ωκεανών θα μπορούσε να προσφέρει πολλά οφέλη, όπως:
* Προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας: Η Συνθήκη θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο για τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές πέρα από την εθνική δικαιοδοσία. Αυτό θα βοηθούσε στην προστασία των απειλούμενων ειδών και των οικοσυστημάτων και τη διατήρηση της υγείας του ωκεανού.
* Προώθηση βιώσιμης αλιείας: Η συνθήκη θα καθορίζει κανόνες και κανονισμούς για την αλιεία στην ανοικτή θάλασσα, συμβάλλοντας στην πρόληψη της υπεραλίευσης και άλλων μη βιώσιμων αλιευτικών πρακτικών.
* Προστασία των θαλάσσιων γενετικών πόρων: Η Συνθήκη θα καθιερώσει μια διαδικασία για την δίκαιη και δίκαιη ανταλλαγή παροχών από τη χρήση θαλάσσιων γενετικών πόρων στην ανοικτή θάλασσα. Αυτό θα εξασφάλιζε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες μπορούν να επωφεληθούν από τα πιθανά οικονομικά οφέλη των θαλάσσιων γενετικών πόρων.
* Ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας: Η συνθήκη θα προωθούσε την επιστημονική έρευνα στην ανοικτή θάλασσα, συμβάλλοντας στη βελτίωση της κατανόησης του ωκεανού και της βιοποικιλότητας της.
* Προώθηση της συνεργασίας και της συνεργασίας: Η Συνθήκη θα ενθαρρύνει τη συνεργασία και τη συνεργασία μεταξύ των χωρών στη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση της ανοικτής θάλασσας.
Προκλήσεις για την επίτευξη μιας παγκόσμιας συνθήκης ωκεανών
Υπάρχουν ορισμένες προκλήσεις για την επίτευξη μιας παγκόσμιας συνθήκης ωκεανών, όπως:
* Αντικρομόρια συμφέροντα: Υπάρχει μια ποικιλία ενδιαφερομένων με διαφορετικά συμφέροντα στην ανοικτή θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων των αλιευτικών χώρων, των ναυτιλιακών εταιρειών και των περιβαλλοντικών ομάδων. Μπορεί να είναι δύσκολο να συμβιβαστεί αυτά τα διαφορετικά συμφέροντα και να επιτευχθεί συμφωνία σε μια συνθήκη που είναι δίκαιη και δίκαιη για όλους.
* Έλλειψη πολιτικής βούλησης: Ορισμένες χώρες μπορεί να είναι απρόθυμες να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους στην ανοικτή θάλασσα ή να μην είναι πρόθυμοι να δεσμευτούν στους οικονομικούς και άλλους πόρους που απαιτούνται για την εφαρμογή μιας συνθήκης.
* Επιστημονική αβεβαιότητα: Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε για την ανοικτή θάλασσα και τη βιοποικιλότητα της. Αυτό μπορεί να δυσχεράνει την ανάπτυξη αποτελεσματικών μέτρων διατήρησης και διαχείρισης.
Παρά τις προκλήσεις αυτές, υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι μια παγκόσμια συνθήκη των ωκεανών είναι απαραίτητη για την προστασία της ανοικτής θάλασσας και της βιοποικιλότητας της. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και υπάρχει ελπίδα ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συνθήκη στο εγγύς μέλλον.
