Η JWST έχει μερικώς αναπτύξει τα Sunshields της και θα μπορούσε να διπλασιάσει το προγραμματισμένο μήκος αποστολής
Μετά την επιτυχημένη εκτόξευση του JWST την Ημέρα των Χριστουγέννων, μεγάλο μέρος του κόσμου ανέπνευσε ανακούφιση. Ωστόσο, για την ομάδα που είναι επιφορτισμένη με την ανάπτυξη του μεγαλύτερου και πιο ακριβού διαστημικού τηλεσκοπίου ποτέ, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μπροστά και πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την επιτυχία της αποστολής. Το πέρασμα κάθε πιθανού εμποδίου είναι νίκη. Επί του παρόντος, το JWST βρίσκεται στα μισά του δρόμου για την ανάπτυξη των ηλιοπροστασιών του, μια πολύπλοκη και ζωτικής σημασίας διαδικασία που θα διαρκέσει τουλάχιστον πέντε ημέρες.
Το μέγεθος του καθρέφτη του JWST (επτά φορές το μέγεθος του Hubble) το καθιστά τόσο ισχυρό, αλλά δεν είναι ο κύριος λόγος που η κατασκευή και η εκτόξευσή του ήταν μια τόσο δύσκολη διαδικασία. Το JWST θα βλέπει σχεδόν αποκλειστικά στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, καλύπτοντας ένα κενό στη γνώση μας για το σύμπαν, καθώς η εξερεύνηση έχει αναπόφευκτα συγκεντρωθεί στο φως ορατό στα μάτια μας. Ωστόσο, για να δείτε στο υπέρυθρο απαιτείται προστασία από τη θερμότητα του Ήλιου, καθιστώντας τα μεγάλα και δύσκολα στην ανάπτυξη ασπίδες.
Την Τρίτη η NASA ανακοίνωσε το κατέβασμα του Forward Sunshield, ακολουθούμενο εκείνη την ημέρα από τη δομή Aft. Οι ασπίδες περιέχουν πέντε μεμβράνες, μαζί με καλώδια για τη στήριξη τους και τους μηχανισμούς απελευθέρωσης. Από την τροχιά του JWST — γύρω ο Ήλιος, περίπου 1,5 εκατομμύριο χιλιόμετρα (1 εκατομμύριο μίλια) μακριά από τη Γη — αποτρέπει αποτελεσματικά τους αστροναύτες να τραβούν κολλημένα καλώδια ή να χτυπούν πράγματα που δεν λειτουργούν σωστά, υπάρχει μικρό περιθώριο λάθους. Η ανάπτυξη προς τα εμπρός κράτησε τέσσερις ώρες. Η αποτυχία θα μπορούσε να είχε καταστρέψει την αποστολή, επομένως η ανακούφιση είναι ισχυρή.
-Ωστόσο, το κατέβασμα των αντηλιακών δεν είναι το τέλος της διαδικασίας. Το επόμενο βήμα, που τώρα ολοκληρώθηκε, ήταν η Συναρμολόγηση του Deployable Tower. Αυτό κρατά το τηλεσκόπιο και το υπόλοιπο διαστημόπλοιο χωριστά, έτσι ώστε το τηλεσκόπιο να μπορεί να διατηρηθεί στους 40 K (-233ºC ή -388ºF) που χρειάζεται για να λειτουργήσει.
Έρχεται ακόμη η απελευθέρωση του καλύμματος ηλιοπροστασίας, η προέκταση στη μέση του βραχίονα και η δημιουργία της κατάλληλης τάσης στα στρώματα των αντηλιακών.
Όπως σημειώνει η NASA, κάθε στάδιο διαρκεί ώρες επειδή εμπλέκονται τόσα πολλά βήματα. «Η πραγματική κίνηση για να χαμηλώσει η μπροστινή παλέτα από την αποθηκευμένη της στη θέση ανάπτυξης της κράτησε μόνο 20 λεπτά και το κατέβασμα της πίσω παλέτας κράτησε μόνο 18 λεπτά, η συνολική διαδικασία κράτησε αρκετές ώρες για καθεμία λόγω των δεκάδων πρόσθετων βημάτων που απαιτούνται. » εξηγεί το ιστολόγιο Webb του πρακτορείου. «Αυτά περιλαμβάνουν την προσεκτική παρακολούθηση των δομικών θερμοκρασιών, τον ελιγμό του παρατηρητηρίου σε σχέση με τον Ήλιο για να παρέχει βέλτιστες θερμοκρασίες, την ενεργοποίηση των θερμαντήρων σε θερμά βασικά εξαρτήματα, την ενεργοποίηση μηχανισμών απελευθέρωσης, τη διαμόρφωση ηλεκτρονικών και λογισμικού και, τελικά, τη στερέωση των παλετών στη θέση τους.»>
Η ανάπτυξη του Sunshield είναι το πιο περίπλοκο, αλλά όχι το τελευταίο στάδιο πριν από την έναρξη των εργασιών. Μόλις οι αντηλιακές ασπίδες δημιουργήσουν ένα ασφαλές δροσερό περιβάλλον, οι ίδιοι οι καθρέφτες πρέπει να αναπτυχθούν, ξεκινώντας από τα δευτερεύοντα και ακολουθούμενα από τα φτερά του πρωτεύοντος. Μόλις το τηλεσκόπιο ξεδιπλωθεί πλήρως, χρειάζεται καύση καυσίμου για να το ανεβάσει στο L2, το Σημείο Lagrange απέναντι από τον Ήλιο από τη Γη.
Ενδιάμεσα στο πέρασμα αυτών των σταδίων, η NASA είχε καλά νέα διαφορετικού είδους - εάν η ανάπτυξη είναι επιτυχής, το JWST θα πρέπει να λειτουργεί για περισσότερο από ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί. Οι διορθώσεις εκτόξευσης και πρώτης πορείας πήγαν τόσο ομαλά, έχει χρησιμοποιηθεί λιγότερο προωθητικό από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως. Αυτό αφήνει περισσότερα για τις τροχιακές διορθώσεις και τις προσαρμογές προσανατολισμού που είναι απαραίτητες σε όλη τη διάρκεια ζωής του τηλεσκοπίου. Αντί της βασικής γραμμής πέντε ετών που θεωρείται το ελάχιστο για να δικαιολογήσει την αποστολή, υπάρχει αρκετό προωθητικό για περισσότερα από 10 χρόνια.
Με άλλα λόγια, διπλάσια επιστήμη.
