Γιατί η εξέλιξη δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να μυρίζουμε το γλυκό νερό;

Η εξέλιξη είναι μια διαδικασία που δρα σε κληρονομικά χαρακτηριστικά που παρέχουν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης στους οργανισμούς. Ενώ οι άνθρωποι είναι σε θέση να ανιχνεύσουν οσμές που σχετίζονται με πηγές νερού, όπως η μυρωδιά του υγρού εδάφους ή της βλάστησης κοντά σε ένα ποτάμι, δεν διαθέτουμε συγκεκριμένο αισθητηριακό μηχανισμό για την ανίχνευση του γλυκού νερού μέσω της όρθωσης.

Εδώ γιατί δεν έχουμε τη δυνατότητα να μυρίζουμε το γλυκό νερό:

Φυσική διαδικασία επιλογής:Η εξέλιξη οδηγείται από τη φυσική επιλογή, όπου οι οργανισμοί με πλεονεκτήματα είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν. Σε όλη την εξέλιξη του ανθρώπου, η ικανότητα να μυρίζει το γλυκό νερό δεν παρείχε ένα αρκετά σημαντικό πλεονέκτημα για να γίνει ένα επιλέξιμο χαρακτηριστικό.

Διαθεσιμότητα νερού:Οι πηγές γλυκού νερού είναι σχετικά άφθονες και εύκολα αναγνωρίσιμες μέσω οπτικών σημείων, όπως η θέα ενός ποταμού, της λίμνης ή της άνοιξης. Η οπτική μας αίσθηση ήταν επαρκής για τον εντοπισμό πηγών νερού σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Άλλα αισθητήρια σημεία:Οι άνθρωποι διαθέτουν διάφορους αισθητήριους μηχανισμούς που μας βοηθούν να εντοπίσουμε πηγές νερού. Η αίσθηση της γεύσης μας μας επιτρέπει να ανιχνεύουμε τη γεύση του νερού και η αίσθηση της ακοής μας μπορεί να μας βοηθήσει να ανιχνεύσουμε τον ήχο του ρέοντος νερού.

Περιορισμένος εξελικτικός χρόνος:Η ανθρώπινη γενεαλογία χωρίστηκε από τον πλησιέστερο κοινό πρόγονο μας με χιμπατζήδες περίπου πριν από 6-7 εκατομμύρια χρόνια. Το οσφρητικό μας σύστημα δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές από τότε. Η εξέλιξη μιας νέας αισθητηριακής ικανότητας, όπως η ανίχνευση γλυκού νερού, πιθανότατα θα απαιτούσε πολύ μακρύτερο εξελικτικό χρονικό πλαίσιο.

Εστίαση σε άλλες αισθήσεις:Η εξελικτική ιστορία μας έδωσε προτεραιότητα στην ανάπτυξη άλλων αισθήσεων, όπως η όραση, η ακοή και η αφή, που ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την προσαρμογή σε διάφορα περιβάλλοντα.

Πολιτιστική προσαρμογή:Οι άνθρωποι βασίστηκαν στις πολιτιστικές πρακτικές και στη συμπεριφορά για να εντοπίσουν πηγές νερού. Η οικοδόμηση πηγαδιών, η εκσκαφή των καναλιών και η κατανόηση της γεωγραφίας των υδάτινων σωμάτων ήταν πιο πρακτικές λύσεις από ό, τι στηριζόταν αποκλειστικά στην όσμο.

Συνοπτικά, η έλλειψη συγκεκριμένης οσφρητικής ικανότητας ανίχνευσης γλυκού νερού στους ανθρώπους μπορεί να αποδοθεί στην επάρκεια άλλων αισθήσεων, όπως το όραμα, τη γεύση και την ακοή, στον εντοπισμό πηγών νερού, καθώς και στην αφθονία των πηγών γλυκού νερού και στις πολιτιστικές προσαρμογές που έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου.