Νέα μέθοδος για τον προσδιορισμό του πόσο ανθεκτικά ποτάμια είναι ξηρασία
Μια νέα μέθοδος για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο οι ανθεκτικοί ποταμοί στην ξηρασία έχουν αναπτυχθεί από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Davis. Η μέθοδος χρησιμοποιεί δορυφορικά δεδομένα για να μετρήσει την ποσότητα νερού που αποθηκεύεται στο έδαφος και τα υπόγεια ύδατα κατά μήκος της πορείας ενός ποταμού. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να υπολογίσουν πόσο καιρό ένας ποταμός μπορεί να αντέξει μια ξηρασία χωρίς να στεγνώσει.
Η μέθοδος περιγράφεται σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Water Resources Research . Οι συγγραφείς λένε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους διαχειριστές νερού να αναπτύξουν σχέδια για την προστασία των ποταμών κατά τη διάρκεια της ξηρασίας.
"Η μέθοδος μας παρέχει έναν νέο τρόπο για την αξιολόγηση της ευπάθειας της ξηρασίας και τον εντοπισμό ποταμών που κινδυνεύουν περισσότερο", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Christopher Castro, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο UC Davis. "Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών στρατηγικών διαχείρισης ξηρασίας".
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δορυφορικά δεδομένα από την αποστολή ανάκτησης και κλιματικού πειράματος (GRACE) για τη μέτρηση των αλλαγών στην αποθήκευση των υδάτων κατά μήκος των 24 ποταμών στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Διαπίστωσαν ότι η ποσότητα νερού που αποθηκεύεται στο έδαφος και τα υπόγεια ύδατα ποικίλλει σημαντικά από τον ποταμό στον ποταμό. Ορισμένα ποτάμια, όπως ο ποταμός Σακραμέντο στην Καλιφόρνια, είχαν μεγάλη αποθήκευση και επομένως ήταν λιγότερο ευάλωτοι στην ξηρασία. Άλλα ποτάμια, όπως ο ποταμός του Κολοράντο, είχαν μια μικρή αποθήκευση και επομένως ήταν πιο ευάλωτοι στην ξηρασία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ευπάθεια ξηρασίας ποικίλλει με την πάροδο του χρόνου. Κατά τη διάρκεια των υγρών ετών, τα ποτάμια είχαν περισσότερο νερό αποθηκευμένα στο έδαφος και τα υπόγεια ύδατα και επομένως ήταν λιγότερο ευάλωτα στην ξηρασία. Κατά τη διάρκεια των ξηρών ετών, τα ποτάμια είχαν λιγότερο νερό αποθηκευμένα στο έδαφος και τα υπόγεια ύδατα και επομένως ήταν πιο ευάλωτα στην ξηρασία.
Οι ερευνητές λένε ότι η μέθοδος τους θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους διαχειριστές νερού να αναπτύξουν σχέδια για την προστασία των ποταμών κατά τη διάρκεια της ξηρασίας. Για παράδειγμα, οι διαχειριστές νερού θα μπορούσαν να απελευθερώσουν νερό από τις δεξαμενές για να διατηρήσουν τα ποτάμια που ρέουν κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων. Θα μπορούσαν επίσης να συνεργαστούν με τους αγρότες και άλλους χρήστες νερού για να μειώσουν τη χρήση του νερού κατά τη διάρκεια της ξηρασίας.
"Η μέθοδος μας παρέχει ένα πολύτιμο εργαλείο για τη διαχείριση της ξηρασίας", δήλωσε ο συν-συγγραφέας Jay Famiglietti, καθηγητής υδρολογίας στο UC Davis. "Μπορεί να βοηθήσει τους διαχειριστές των υδάτων να εντοπίσουν ποτάμια που διατρέχουν περισσότερο κινδύνους και να αναπτύξουν στρατηγικές για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της ξηρασίας".
