Το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται να βρίσκεται μέσα σε μια «φούσκα» διαστρικού μέσου.

Το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται να υπάρχει μέσα σε μια «φυσαλίδα», μέσα σε ένα δίκτυο κοιλοτήτων μέσα στο διαστρικό μέσο, ​​το οποίο πιθανότατα δημιουργήθηκε από τεράστιες εκρήξεις αστέρων πριν από εκατομμύρια δισεκατομμύρια χρόνια. Το Διαστρικό μέσο (ISM) είναι ένας όρος που επινοήθηκε για την ύλη που υπάρχει στους γαλαξίες, μεταξύ των ηλιακών συστημάτων. Αυτή η ύλη περιλαμβάνει αέριο σε ιοντική, ατομική και μοριακή μορφή, σκόνη και κοσμικές ακτίνες, γεμίζοντας ομαλά τα κενά μεταξύ της διαγαλαξιακής ύλης.

Το ISM είναι εξαιρετικά σημαντικό και μελετάται έντονα από τους αστροφυσικούς λόγω του ενδιάμεσου ρόλου που παίζει, κάπου ανάμεσα στην αστρική και τη γαλαξιακή κλίμακα. Επίσης, το πυκνό ISM είναι η γενέτειρα των αστεριών και των μοριακών νεφών. Η αλληλεπίδραση μεταξύ ISM και αστεριών αντιπροσωπεύει επίσης τον ρυθμό με τον οποίο ένας γαλαξίας εξαντλεί το περιεχόμενό του σε αέρια, άρα τη διάρκεια ζωής του ενεργού σχηματισμού αστεριών.

Επί του παρόντος, ο ήλιος διέρχεται από ένα Τοπικό Διαστρικό Νέφος (LIC), που εμφανίζεται με βιολετί, που βρίσκεται σε μια «τρύπα» χαμηλής πυκνότητας, που ονομάζεται Τοπική Φούσκα, και φαίνεται με μαύρο χρώμα. Η κατανόηση αυτού κάνει ένα ντροπαλό, αλλά σημαντικό βήμα προς την κατανόηση της γέννησης και της ανάπτυξης του ηλιακού μας συστήματος, σε ένα διαγαλαξιακό πλαίσιο. Για παράδειγμα, ο φώσφορος, ένα κρίσιμο στοιχείο που είναι απαραίτητο για το σχηματισμό του DNA, είναι εξαιρετικά σπάνιο στο ηλιακό μας σύστημα και είναι πολύ πιθανό να απουσίαζε εντελώς στις πρώτες φάσεις της Γης.

Πηγή εικόνας και άρθρου.