Δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες ετοιμάζονται για μια σύγκρουση που θα ταρακουνήσει τον ίδιο τον κόσμο
Αυτό ονομάζω μοιραία έλξη:δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες «χορεύουν», ενώνονται η μία από την τεράστια βαρυτική έλξη της άλλης, προετοιμασμένες για μια σύγκρουση που πιθανότατα θα στείλει κυματισμούς στον ίδιο τον ιστό του χωροχρόνου.
Όπως ίσως γνωρίζετε μέχρι τώρα, οι μαύρες τρύπες κάθε άλλο παρά άδειες είναι – μάλλον το αντίθετο. Οι μαύρες τρύπες είναι η πιο γεμάτη ύλη που γνωρίζουμε, με τόση πολλή μάζα που ακόμη και το φως δεν μπορεί να τις ξεφύγει. Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι, όπως υποδηλώνει το όνομα, πολύ ογκώδεις μαύρες τρύπες. Πόσο μαζικό; Λοιπόν, όπως απεικονίζεται όμορφα εδώ, μπορεί να είναι εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές πιο μαζικοί από τον Ήλιο – ενώ είναι μικρότεροι από τον Πλούτωνα. Πιστεύεται ότι οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στο κέντρο τους. Οι αστροφυσικοί έχουν συχνά αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν δύο μαύρες τρύπες συγκρούονταν (ή συγχωνευόντουσαν) και μπορεί τελικά να λάβουν την απάντησή τους χάρη σε ένα αχνό φως.
Το ζεύγος των μαύρων τρυπών βρίσκεται 3,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, βαθιά στον αστερισμό της Παρθένου, που χωρίζονται από μια απλή εβδομάδα φωτός. Το προηγούμενο κοντινότερο ζεύγος μαύρης τρύπας που βρέθηκε ήταν 20 έτη φωτός μακριά σε σύγκριση.
Το φως δεν προέρχεται από το ίδιο το ζευγάρι, αλλά μάλλον από τις αναταράξεις γύρω τους. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, ωστόσο, είναι γιατί το φως φαίνεται να αναβοσβήνει:λάμπει έντονα, χαμηλώνει και επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Καθώς αυτές οι μαύρες τρύπες περιφέρονται η μία γύρω από την άλλη, πιστεύεται ότι εκπέμπουν ένα διαφορετικό φωτεινό σήμα. Το σήμα ανιχνεύθηκε από αστρονόμους χρησιμοποιώντας τηλεσκόπια στο έδαφος και στο διάστημα. Τώρα, ο Daniel D'Orazio, ο Zoltan Haiman και ο David Schiminovich στο Πανεπιστήμιο Columbia δημιούργησαν μια προσομοίωση του ζευγαριού και τώρα έχουν καταλήξει σε μια έγκυρη και ενδιαφέρουσα εξήγηση. Βρήκαν ότι η τροχιά των μαύρων οπών είναι υπεύθυνη για το διακοπτόμενο σήμα. Περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο, σαν ένα ζευγάρι χορευτών που περιστρέφονται.
Είναι ενδιαφέρον ότι δεν είναι η μεγαλύτερη, αλλά η μικρότερη μαύρη τρύπα που εκτοξεύει πιο δυνατά. Αυτό συμβαίνει επειδή το μικρότερο είναι λιγότερο ικανό να πετάξει γύρω από τη διαστρική σκόνη, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότερο αέριο καταλήγει να παρασύρεται κοντά του – και αυτό το αέριο είναι που εκπέμπει τη φωτεινή λάμψη.
Οι μαύρες τρύπες θα συγκρουστούν σε περίπου 100.000 χρόνια, αλλά μέχρι τότε, οι ερευνητές θα λαμβάνουν πολύτιμες πληροφορίες τις οποίες προέβλεψαν τα βαρυτικά κύματα, αλλά δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί από τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, αυξάνονται.
Αυτό θα ήταν πράγματι ένα μνημειώδες επίτευγμα – και οι συγκρουόμενες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν απλώς να το κάνουν.
Αναφορά περιοδικού: Daniel J. D'Orazio, Zoltán Haiman &David Schiminovich. Σχετικιστική ώθηση ως αιτία της περιοδικότητας σε μια τεράστια δυαδική υποψήφια μαύρη τρύπα. Nature 525, 351–353 (17 Σεπτεμβρίου 2015) doi:10.1038/nature15262
