Κόκκινος υδράργυρος – Σκέψεις και εικασίες

Κόκκινος υδράργυρος είναι το όνομα που δίνεται σε μια εκρηκτική μορφή υδραργύρου, μια ένωση υδραργύρου κόκκινου χρώματος ή ένα πιθανό πυρηνικό υλικό, ανάλογα ποιον ρωτάτε. Wm. Ο Yerkes έχει γράψει σχόλια που προκαλούν σκέψη σχετικά με τον κόκκινο υδράργυρο. Είναι χαρά μου να μοιραστώ αυτό το e-mail μαζί σας:

Αγαπητή κυρία,

Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή σας σχετικά με τον «κόκκινο υδράργυρο», εμφανίζονται αρκετές ιδέες.

Πρώτον, ας θυμηθούμε ότι στις πρώτες ημέρες του Έργου Μανχάταν, από τον Δεκέμβριο του 1940 έως τον Ιανουάριο του 1941, η Επιτροπή χρησιμοποίησε κωδικές λέξεις για τα «ενεργά» υλικά του έργου και για τη σχάση, ειδικά τη σχάση με ένα «κ»> 1. «k»> 1 είναι μια αυτοσυντηρούμενη αλυσιδωτή αντίδραση σχάσης, π.χ. η ροή νετρονίων αυξάνεται σε μια δομή.

Αυτές οι κωδικές λέξεις ήταν, για παράδειγμα, «σεληνόφως» για τη σχάση, «χαλκός» για το Pu239, «μαγνήσιο» για το U235 και «κράμα σωλήνων» για το U238 (τόσο σε ακτινοβολημένη όσο και σε φυσικές καταστάσεις). Ομοίως, οι διάφορες ζώνες RADAR έλαβαν μη σειριακές ονομασίες που διατηρούνται μέχρι σήμερα. Και υπάρχουν πολλά σχετικά παραδείγματα, για παράδειγμα η ίδια η «Περιοχή του Μανχάταν».

Περιμένω ότι οι Ρώσοι αδερφοί μας έκαναν και κάνουν το ίδιο, και μου φαίνεται ότι αυτή η σκοτεινή παράδοση μάλλον συνεχίζεται σε σχέση με τον «κόκκινο υδράργυρο».

Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου παράγωγο υδραργύρου – νομίζω ότι η ετικέτα "υδράργυρος" είναι ένα είδος μεταφοράς, που προτείνεται από την εγγύτητα του πλανήτη Ερμή με τον Ήλιο και επίσης, ίσως, από τη συσχέτιση στο μυαλό μεταξύ μέτρησης θερμοκρασίας και τον υδράργυρο. «Πόσο ψηλά είναι ο υδράργυρος;» λέμε. Πράγματι. Πολύ χαριτωμένο. Ο «Ερμής» φαίνεται να είναι μια ασαφής και λοξή αναφορά στις υψηλές θερμοκρασίες και, επομένως, ίσως, στη σύντηξη. Και το όνομα μπορεί κάλλιστα να ήταν ένα όνομα έργου, που αργότερα προσαρμόστηκε στο ίδιο το προϊόν. Όσον αφορά το "κόκκινο", αυτό είναι το χρώμα που χρησιμοποιείται παγκοσμίως για να υποδηλώσει τον κίνδυνο, και συχνά για να υποδηλώσει επίσης τη "ζέστη". Επίσης, ενδείκνυται, αν υποθέσουμε ότι το υλικό υπάρχει. Υποθέτοντας αυτό, θα το ονομάσω RM.

Η ιστορία είναι ότι η RM είναι ευαίσθητη σε κραδασμούς ballotechnic. Υποψιάζομαι ότι και αυτό σχετίζεται μόνο με έναν σκοτεινό κάπως μεταφορικό τρόπο με το υλικό. Υποψιάζομαι ότι το RM είναι ένας διεγερμένος εκπομπός γάμμα. Υπάρχουν, όπως γνωρίζετε, διαδικτυακά στοιχεία σοβαρής έρευνας για τέτοια υλικά. Είναι, πιθανώς, άφνιο 178 m2 ή άλλη ουσία που, ομοίως, μπορεί να αντληθεί σε υψηλή κατάσταση και να καταρρεύσει όμορφα με την συνακόλουθη εκπομπή φωτονίων υψηλής ενέργειας. Υποθέτω ότι, διεγερμένοι από το εισερχόμενο «σοκ» μιας έκρηξης γάμμα ή πιθανώς ιονίζουσας ακτινοβολίας από μια ηλεκτρονική ή ραδιενεργή «σκανδάλη», οι πυρήνες των «αντληρωμένων» ατόμων RM, εάν υπάρχουν, γίνονται εξαιρετικά ασταθείς και γρήγορα (<1 νανο-δευτερόλεπτο ίσως) καταρρέουν σε χαμηλότερο επίπεδο ενέργειας, απελευθερώνοντας φωτόνια υψηλής ενέργειας με τη μορφή γάμμα με, πιθανώς, ενεργειακό επίπεδο>5000eV. Οι ανοιχτές πηγές αναφέρουν ακτινοβολία γάμμα που υπερβαίνει αυτό το επίπεδο. Το όριο ανάφλεξης για τη σύντηξη δευτερίου-τριτίου (D+T) είναι, όπως καταλαβαίνω τα πράγματα, 5000 eV.

Επιτρέψτε μου να αναθεωρήσω λίγο. Όπως γνωρίζετε, στα συμβατικά, κλασικά, ατομικά εκρηκτικά που χρησιμοποιούν διεργασίες σχάσης, η εκπομπή νετρονίων δημιουργείται αρκετά αργά, και επομένως, για επιτεύξιμες τιμές του k, είναι απαραίτητο να σχεδιαστούν υψηλές τιμές περιορισμού. Η προαπαιτούμενη αδράνεια συνιστώσας στη δυναμική διαδικασία έκρηξης μαζί με τους κατάλληλους «ανακλαστήρες», «εκκινητές» και «παραβίαση» νετρονίων παρέχουν τόσο ταχεία αύξηση της τιμής του k όσο και αυτόν τον σύντομο αλλά ουσιαστικό περιορισμό, προκειμένου ένα ικανοποιητικό μέρος των υλικών να μπορεί να σχάση. Παρεμπιπτόντως σε αυτή τη διαδικασία, και πάλι όπως όλοι γνωρίζουν, οι θερμικές συνθήκες υπερβαίνουν το όριο D+T. Είναι κατανοητό ότι σε ορισμένους θερμοπυρηνικούς σχεδιασμούς το Li6, υπόκειται σε πολύ υψηλές πυκνότητες νετρονίων, μετατρέπεται στη φάση σχάσης σε Τ και παρέχει μια κομψή δυναμική.

Τα νετρόνια, ακόμη και τα «γρήγορα νετρόνια» της διαδικασίας είναι, σε σύγκριση με τα φωτόνια, αρκετά αργά. Το gadget χρειάζεται πολύ χρόνο για να εκραγεί, αρκετά εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, όπως το καταλαβαίνω..

Σε μια κερδοσκοπική συσκευή RM η έκρηξη εκπομπής φωτονίων, κατά πάσα πιθανότητα, θα συμβεί με την ταχύτητα του φωτός στην ουσία. Επομένως, υποθέτοντας μια ουσιαστικά στιγμιαία κατάρρευση και ένα πολύ μικρό μέγεθος (μια σφαίρα ίσως <2 cm), που θα περιόριζε τη σημασία των ανωμαλιών της σκανδάλης και των ετερογενών διαστάσεων καθώς και των δομικών και χημικών ατελειών, μπορεί να επιτευχθεί το απαραίτητο>5000eV. Εάν ναι, κατά τη λειτουργία της συσκευής RM θα παρήγαγε μια έκρηξη γάμμα πολύ μικρής διάρκειας, ακολουθούμενη πολύ γρήγορα από ένα ευρύ και πιο επίμονο φάσμα γάμμα, κ.λπ., καθώς συνέβαινε η σύντηξη D+T, ακολουθούμενη από μια θανατηφόρα ροή νετρονίων , ακολουθούμενα από δευτερεύοντα θερμικά φαινόμενα – «φαινόμενο έκρηξης». Το κλειδί για την ανάφλεξη βρίσκεται, επομένως, σε μια σχεδόν στιγμιαία απελευθέρωση του πρωτογενούς γάμμα. Προκειμένου να διατηρηθεί η διαδικασία κοντά σε συμμετρία, μάλλον όπως η ανάγκη σε μια συσκευή έκρηξης, το σοκ της σκανδάλης μπορεί κάλλιστα να χρειαστεί να εφαρμοστεί σε πολλά σημεία. Επειδή το συμβάν ενεργοποίησης στερείται νετρονίων, μια τακτική Li 6 θα αποτύγχανε προφανώς και επομένως τόσο το D όσο και το T θα πρέπει να είναι παρόντα στη συσκευή ηρεμίας, που πιθανώς σχετίζεται με το Be, για παράδειγμα ως BeH2, ένα από τα άτομα υδρογόνου είναι ένα D και το άλλο είναι T. Αυτό φαίνεται να αποκλείει τις μεγάλες συσκευές που είναι κατασκευασμένες με βάση τα υποτιθέμενα φαινόμενα και υποδηλώνει ότι οι συσκευές σύντηξης που ενεργοποιούνται με RM δεν μπορούν να είναι πολύ πέρα ​​από το εύρος 1 έως 2 KT – ακριβώς όπως λένε τα κουτσομπολιά. Επειδή το T έχει μικρό χρόνο ημιζωής και είναι ραδιενεργό, η συσκευή θα μπορούσε να ανιχνευθεί μέτρια και να έχει καθορισμένη διάρκεια ζωής.

Πιο φιλοσοφικά, σημειώνω ότι φαίνεται να υπάρχει μια απήχηση στην ιστορική εξέλιξη. Τα χημικά εκρηκτικά προηγούνται των χημικών κινητήρων. Τα δύο συνδυάζονται στα πολεμικά πλοία και τα κανόνια του 19ου αιώνα. Τα ατομικά εκρηκτικά (που είναι χημικά-πυρηνικά) προηγούνται των καθαρών ατομικών «κινητήρων» και τα δύο συνδυάζονται στα σημερινά υποβρύχια. Η φυσική εξέλιξη ήταν ότι διάφοροι ξαπλωμένοι συνδυασμοί τεχνολογίας οδηγούν πρώτα, όπως είδαμε, στη χημική-χημική, μετά στη χημική σχάση και μετά στη χημική-σχάση-τήξη. Είναι εύλογο να υποπτευόμαστε ότι θα πραγματοποιηθεί ένας «βρόχος» ή «άλμα» προς τη χημική σύντηξη. Ίσως έχει.

Ευχαριστούμε για την ευκαιρία και την πρόσκληση για εικασίες.

Απολαμβάνω την καλή δουλειά, το καλό χιούμορ και την προφανή χαρά σας στη χημεία. Παρακαλώ συνεχίστε!

Καλύτερο,

Wm. Yerkes