Τι είναι μια δυαδική ένωση; Ορισμός και Παραδείγματα

Στη χημεία, μια δυαδική ένωση είναι μια χημική ένωση που αποτελείται ακριβώς από δύο διαφορετικά στοιχεία. Αν και μια δυαδική ένωση περιέχει μόνο δύο στοιχεία, μπορεί να περιέχει περισσότερα από δύο άτομα. Οι τρεις τύποι δυαδικών ενώσεων είναι δυαδικά οξέα, δυαδικές ιοντικές ενώσεις και δυαδικές ομοιοπολικές ενώσεις. Παραδείγματα δυαδικών ενώσεων περιλαμβάνουν το νερό (H₂ O), μονοξείδιο του άνθρακα (CO), υδροχλωρικό οξύ (HCl), χλωριούχο νάτριο (NaCl) και διοξείδιο του πυριτίου (SiO₂ ).

Δυαδικά οξέα

Ένα δυαδικό οξύ αποτελείται από ένα κατιόν υδρογόνου συνδεδεμένο με ένα άλλο άτομο ως ανιόν. Τα δυαδικά οξέα ονομάζονται επίσης υδροξέα. Η ονομασία εξαρτάται από το εάν η ένωση είναι υγρή ή αν υπάρχει σε αέρια ή άνυδρη μορφή.

Ονοματολογία

Τα υγρά οξέα ονομάζονται:

υδρο + αμέταλλο + ic + οξύ

Τα άνυδρα ή αέρια διμερή οξέα ονομάζονται:

υδρογόνο + αμέταλλο «ιδέα»

Παραδείγματα

• Το HCl είναι υδροχλωρικό οξύ.
• Το HF είναι υδροφθορικό οξύ.
• Το HBr είναι υδροβρώμιο.
• H₂ Το S είναι υδρόθειο ή διυδροθείο.

Δυαδικές ιοντικές ενώσεις

Το πρώτο άτομο ή κατιόν σε μια δυαδική ιοντική ένωση είναι μέταλλο, ενώ το δεύτερο άτομο ή ανιόν είναι αμέταλλο. Οι δυαδικές ιοντικές ενώσεις τείνουν να έχουν σχετικά υψηλά σημεία τήξης και βρασμού, λόγω του ιοντικού δεσμού. Συχνά διαλύονται στο νερό για να δώσουν ηλεκτρολύτες.

Ονοματολογία

Το όνομα μιας δυαδικής ιοντικής ένωσης είναι:

μέταλλο + αμέταλλο “-ide”

Εάν το μέταλλο έχει διαφορετικές καταστάσεις οξείδωσης, ονομάζεται η κατάσταση οξείδωσης. Μπορεί να βλέπετε ακόμα επιθήματα -ous και -ic, αν και έχουν καταργηθεί.

Παραδείγματα

• Το NaCl είναι χλωριούχο νάτριο.
• Το NaF είναι φθοριούχο νάτριο.
• ZnI₂ είναι ιωδιούχος ψευδάργυρος.
• Να₃ Το P είναι φωσφίδιο του νατρίου.
• Το MgO είναι οξείδιο του μαγνησίου.
• Al₂ O₃ είναι οξείδιο του αλουμινίου
• CaCl₂ είναι χλωριούχο ασβέστιο.
• Το FeO είναι οξείδιο σιδήρου(II) ή οξείδιο του σιδήρου.
• Φε₂ O₃ είναι οξείδιο σιδήρου(III) ή οξείδιο σιδήρου.
• CuCl₂ είναι χλωριούχος χαλκός(II).

Δυαδικές ομοιοπολικές ενώσεις

Οι δυαδικές ομοιοπολικές ενώσεις σχηματίζονται όταν δύο αμέταλλα σχηματίζουν έναν ομοιοπολικό δεσμό. Αυτός ο τύπος ένωσης ονομάζεται επίσης δυαδική μοριακή ένωση. Συχνά, δύο αμέταλλα συνδυάζονται σε μια ποικιλία αναλογιών. Για παράδειγμα, το άζωτο και το οξυγόνο σχηματίζουν NO, NO₂ και N₂ O.

Ονοματολογία

Επειδή υπάρχουν διαφορετικοί συνδυασμοί στοιχείων σε δυαδικές ομοιοπολικές ενώσεις, τα ονόματά τους περιλαμβάνουν προθέματα που υποδεικνύουν τον αριθμό των ατόμων.

Αριθμός ατόμων	Πρόθεμα
1	μονο-
2	di-
3	τρι-
4	τετρα-
5	πεντα-
6	εξα-
7	επτά-
8	οκτα-
9	nona-
10	δεκα-

1. Το πιο ηλεκτραρνητικό στοιχείο εμφανίζεται πρώτο στον σύνθετο τύπο. Η σειρά των στοιχείων είναι C, P, N, H, S, I, Br, Cl, O, F. Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις. Ο άνθρακας εμφανίζεται πάντα πρώτος στις δυαδικές ενώσεις άνθρακα. Το υδρογόνο εμφανίζεται μετά το άζωτο (π.χ. NH₃ ).
2. Ένα πρόθεμα εφαρμόζεται εάν υπάρχουν περισσότερα από ένα άτομα ενός στοιχείου στο κατιόν. Το μονο- Το πρόθεμα εφαρμόζεται στο ανιόν (π.χ. το CO είναι μονοξείδιο του άνθρακα).
3. Το δεύτερο στοιχείο ονομάζεται μετά το πρώτο στοιχείο, αλλά το τέλος του γίνεται -ide (π.χ., .
4. Εάν το όνομα του στοιχείου ξεκινά με φωνήεν, το a ή το o απορρίπτεται όταν εφαρμόζεται ένα πρόθεμα. Για παράδειγμα, το τετροξείδιο είναι σωστό και όχι το τετραοξείδιο.
5. Τα κοινά ονόματα χρησιμοποιούνται αντί για τα τυπικά ονόματα για ορισμένες δυαδικές ομοιοπολικές ενώσεις, όπως το νερό και η αμμωνία.

Παραδείγματα

• Το ΝΟ είναι μονοξείδιο του αζώτου.
• CO₂ είναι διοξείδιο του άνθρακα.
• CCl₄ είναι τετραχλωράνθρακας.
• SF₆ είναι εξαφθοριούχο θείο.
• Ν₂ Το O είναι μονοξείδιο του αζώτου.
• Ν₂ O₄ είναι το τετροξείδιο του διαζώτου.
• S₂ Cl₂ είναι διχλωριούχο διθείο.
• Cl₂ O₇ είναι το επτοξείδιο του διχλωρίου.
• H₂ Το O είναι νερό και όχι μονοξείδιο του διυδρογόνου.
• NH₃ είναι αμμωνία και όχι τριυδρίδιο του αζώτου ή νιτρίδιο του υδρογόνου.

Αναφορές

• Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Χημεία των Στοιχείων (2η έκδ.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.
• Whitten, Kenneth W.; Davis, Raymond E.; Peck, M. Larry (2000). Γενική Χημεία (6η έκδ.). Fort Worth, TX:Saunders College Publishing/Harcourt College Publishers. ISBN 978-0-03-072373-5.