Οι επιστήμονες διερευνούν τον τρόπο με τον οποίο οι καταλύτες ενός ατόμου επηρεάζουν τον καθαρισμό του νερού στη διαδικασία προηγμένης οξείδωσης
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια ποικιλία τεχνικών, συμπεριλαμβανομένης της περίθλασης ακτίνων Χ, της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας μετάδοσης και της φασματοσκοπίας φωτοηλεκτρονίων ακτίνων Χ, για να χαρακτηρίσουν τη δομή και τη σύνθεση των SACs. Χρησιμοποίησαν επίσης διάφορες φασματοσκοπικές μεθόδους, όπως η ηλεκτρονική παραμαγνητική συντονισμός και η φασματοσκοπία φθορισμού, για να μελετήσουν την παραγωγή και την αντιδραστικότητα των ριζών ΟΗ παρουσία των SACs.
Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι οι σάκες εμφάνισαν εξαιρετική καταλυτική δραστηριότητα και σταθερότητα στο AOPS. Οι SACs ήταν σε θέση να ενεργοποιήσουν αποτελεσματικά το υπεροξυμονοσουλφικό (PMS), έναν κοινό οξειδωτικό παράγοντα που χρησιμοποιείται σε AOPS, για να παράγει ρίζες ΟΗ. Οι ρίζες ΟΗ που παράγονται από τους σάκους ήταν εξαιρετικά αντιδραστικές και ικανές να υποβαθμίσουν ένα ευρύ φάσμα οργανικών ρύπων, συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών, των παρασιτοκτόνων και των χρωστικών.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η καταλυτική δραστικότητα των SACs επηρεάστηκε από τη δομή και τη σύνθεσή τους. Για παράδειγμα, οι σάκοι με υψηλότερα μεταλλικά φορτία και πιο εκτεθειμένες ενεργές θέσεις έδειξαν υψηλότερη καταλυτική δραστικότητα. Επιπλέον, ο τύπος μετάλλου που χρησιμοποιήθηκε στους SACS διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό της δραστηριότητας και της εκλεκτικότητάς τους.
Συνολικά, η μελέτη κατέδειξε το δυναμικό των SACs για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της αποτελεσματικότητας των ΑΟΡ σε καθαρισμό νερού. Οι ιδέες που αποκτήθηκαν από αυτή την έρευνα μπορούν να καθοδηγήσουν το σχεδιασμό και την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών και βιώσιμων καταλυτών για AOPS, συμβάλλοντας στην πρόοδο των τεχνολογιών επεξεργασίας των υδάτων.
