Πώς τα κύτταρα χειρίζονται ένα κολλώδες, τοξικό, αλλά απολύτως ουσιαστικό μόριο
1. Αντιοξειδωτικά ένζυμα: Αυτά τα ένζυμα καταλύουν τις χημικές αντιδράσεις που μετατρέπουν τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS) σε αβλαβή μόρια. Μερικά βασικά αντιοξειδωτικά ένζυμα περιλαμβάνουν:
- Διπλοτάση υπεροξειδίου (SOD):Μετατρέπει ρίζες υπεροξειδίου σε υπεροξείδιο του υδρογόνου και οξυγόνο.
- Καταλάση:Μετατρέπει το υπεροξείδιο του υδρογόνου σε νερό και οξυγόνο.
- Υπεροξειδάση γλουταθειόνης:Μετατρέπει το υπεροξείδιο του υδρογόνου και τα υδροϋπεροξείδια λιπιδίων σε νερό και αλκοόλ, αντίστοιχα.
2. Μη ενζυματικά αντιοξειδωτικά: Αυτά τα μόρια μπορούν να καθαρίσουν άμεσα και να εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν:
- γλουταθειόνη (GSH):ένα τριπεπτίδιο που εμπλέκεται σε πολυάριθμες κυτταρικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της αντιοξειδωτικής άμυνας.
- Βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ):μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη που μπορεί να δώσει ηλεκτρόνια για να εξουδετερώσει τις ελεύθερες ρίζες.
- Βιταμίνη Ε (Tocopherol):Μια βιταμίνη λίπους που μπορεί να προστατεύσει τις κυτταρικές μεμβράνες από υπεροξείδωση των λιπιδίων.
3. Μηχανισμοί κυτταρικής επισκευής: Εκτός από τις αντιοξειδωτικές άμυνες, τα κύτταρα έχουν μηχανισμούς για την αποκατάσταση βλάβης που προκαλείται από ROS. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Επισκευή DNA:Τα κύτταρα μπορούν να ανιχνεύσουν και να αποκαταστήσουν βλάβη στο DNA τους, το οποίο είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της γενετικής ακεραιότητας.
- Επισκευή πρωτεϊνών:Οι οξειδωμένες πρωτεΐνες μπορούν να επισκευαστούν ή να υποβαθμιστούν, ανάλογα με την έκταση της βλάβης.
- Επισκευή λιπιδίων:Τα κατεστραμμένα λιπίδια σε κυτταρικές μεμβράνες μπορούν να αντικατασταθούν μέσω διεργασιών αναδιαμόρφωσης μεμβράνης.
4. Μονοπάτια σηματοδότησης οξειδοαναγωγής: Τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου διαδραματίζουν επίσης σημαντικούς ρόλους στις κυτταρικές οδούς σηματοδότησης. Σε χαμηλές συγκεντρώσεις, το ROS μπορεί να δράσει ως μόρια σηματοδότησης που ρυθμίζουν διάφορες κυτταρικές διεργασίες, όπως η γονιδιακή έκφραση, ο πολλαπλασιασμός των κυττάρων και η απόπτωση.
Συνολικά, τα κύτταρα χειρίζονται τη δυνατότητα τοξικότητας του οξυγόνου διατηρώντας μια ισορροπία μεταξύ των αντιοξειδωτικών άμυνων, των μηχανισμών κυτταρικής επισκευής και των οδών σηματοδότησης οξειδοαναγωγής. Η δυσλειτουργία αυτών των προστατευτικών συστημάτων μπορεί να οδηγήσει σε οξειδωτικό στρες, το οποίο σχετίζεται με διάφορες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου, των καρδιαγγειακών παθήσεων, των νευροεκφυλιστικών διαταραχών και της γήρανσης.