Τι συνέβη με τους Δεινόσαυρους;
Μια μέρα πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής στο μέγεθος ενός βουνού χτύπησε κοντά στη χερσόνησο Γιουκατάν με εκρηκτική δύναμη ισοδύναμη με 100 τρισεκατομμύρια τόνους TNT. Σε εκείνη την κατακλυσμική στιγμή, η 165 εκατομμύρια χρόνια βασιλεία των δεινοσαύρων έφτασε στο τέλος της.
Η θεωρία του αστεροειδούς της εξαφάνισης των δεινοσαύρων προτάθηκε για πρώτη φορά το 1980. Περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, η αναγνώριση του κρατήρα Chicxulub στον Κόλπο του Μεξικού έδειξε πού και πότε.
Χρησιμοποιώντας έναν υπολογιστή κρούσης που αναπτύχθηκε από γεωφυσικούς από το Πανεπιστήμιο Purdue και το Imperial College του Λονδίνου, οι ερευνητές απέκτησαν μια πολύ καλή ιδέα για το τι συνέβη τη στιγμή της πρόσκρουσης και αμέσως μετά - αυτό που είναι γνωστό ως το γεγονός εξαφάνισης K-Pg (Κρητοειδής-Παλαιογένης). Ο αστεροειδής χτύπησε τη Γη με 40.000 μίλια (64.000 χιλιόμετρα) την ώρα, δημιουργώντας έναν κρατήρα πλάτους άνω των 115 μιλίων και εξατμίζοντας αμέσως χιλιάδες κυβικά μίλια βράχου. Οποιοδήποτε πλάσμα ήταν αρκετά κοντά για να παρακολουθήσει την απεργία αποτεφρώθηκε αμέσως, μαζί με όλα τα δέντρα και τη βούρτσα. Σε παράκτιες περιοχές, η πρόσκρουση προκάλεσε τσουνάμι ύψους 1.000 ποδιών (305 μέτρα) καθώς και σεισμούς πιο σοβαρούς από οτιδήποτε βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Όμως η καταστροφή μόλις άρχιζε. Λίγα λεπτά μετά την αρχική πρόσκρουση, τα καυτά συντρίμμια άρχισαν να πέφτουν βροχή, καλύπτοντας το έδαφος με θανατηφόρα τέφρα και βρωμιά. Γύρω από τη ζώνη πρόσκρουσης, το έδαφος ήταν πιθανότατα καλυμμένο με εκατοντάδες πόδια βραχώδη ερείπια. Λιγότερο από μία ώρα μετά την πρόσκρουση, ένας φρικτός άνεμος πέρασε στην περιοχή, γκρεμίζοντας οτιδήποτε στέκεται ακόμα.
Στη συνέχεια, στάχτη, καπνός και συντρίμμια στην ατμόσφαιρα εξαπλώθηκαν σε όλο τον πλανήτη, μετατρέποντας το φως της ημέρας σε ένα συνεχές λυκόφως που κράτησε για μήνες και πιθανώς και χρόνια. Οι θερμοκρασίες έπεσαν και τα τρόφιμα έγιναν ολοένα και πιο σπάνια. Ολόκληρα οικοσυστήματα κατέρρευσαν. Όταν όλα τελείωσαν, μεταξύ 75 και 80 τοις εκατό της ζωής στη Γη είχε χαθεί.
Πολλοί υποθέτουν ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα μετά το χτύπημα του αστεροειδούς. Όμως, ενώ πάρα πολλά ζώα πέθαναν τη στιγμή της πρόσκρουσης και τις αμέσως επόμενες εβδομάδες -ιδιαίτερα κοντά στο σημείο μηδέν- η παγκόσμια μαζική εξαφάνιση πήρε λίγο χρόνο και επηρέασε ορισμένα είδη πιο δραματικά από άλλα. Πολλά από τα μικρά θηλαστικά που ζούσαν ανάμεσα στους δεινόσαυρους, για παράδειγμα, μπόρεσαν να επιβιώσουν επειδή ζούσαν σε λαγούμια και μπορούσαν να φάνε σχεδόν τα πάντα. Επιπλέον, τα είδη που ζούσαν σε γλυκό νερό συνήθως τα πήγαιναν καλύτερα από αυτά που ζούσαν στην ξηρά.
Πολλοί ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι το γεγονός της εξαφάνισης του K-Pg ήρθε σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν σε περιβαλλοντική ροή και η ζωή ήδη αγωνιζόταν. Οι καιροί ήταν δύσκολοι για τους δεινόσαυρους:ο κόσμος τους είχε αρχίσει να κρυώνει και αντιμετώπιζαν σημαντικό ανταγωνισμό για τη μείωση των προμηθειών τροφίμων. Η οικολογική ποικιλομορφία συρρικνώθηκε καθώς τα είδη μετά τα είδη τελικά υπέκυψαν.
[Μάθετε πόσα Ο Tyrannosaurus rex έζησε στη Γη πριν εξαφανιστεί το είδος.]
Οι παλαιοντολόγοι παραδέχονται ότι εξακολουθούν να έχουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με το γεγονός της εξαφάνισης του K-Pg και τις επιπτώσεις του στον προϊστορικό κόσμο. Δεν γνωρίζουν γιατί ορισμένα είδη πέθαναν γρήγορα, ενώ άλλα κατάφεραν να παραμείνουν ή πώς ακριβώς το γεγονός επηρέασε μεμονωμένα οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο - ειδικά εκείνα που ήταν μακριά από την πρόσκρουση του αστεροειδούς. Έρευνα σε περιοχές όπως η Αμερικανική Δύση, όπου ο εκτεθειμένος βράχος προσφέρει μοναδικές αποδείξεις αυτού του τρομερού γεγονότος, μπορεί μια μέρα να δώσει τις απαντήσεις.
