«Το λατρεύω γιατί είναι τόσο απομακρυσμένο. Μου έπαιρνε τρεις μέρες για να ξεχάσω τον υπόλοιπο κόσμο»

Τι κάνεις;

Είναι δουλειά μου να παρέχω ηγετική θέση στη διεθνή πολική κοινότητα και να διαχειρίζομαι και να εκπροσωπώ την British Antarctic Survey. Αυτό περιλαμβάνει την επίβλεψη όλης της επιστήμης μας, των ερευνητικών μας σταθμών στην Ανταρκτική, των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται εκεί, καθώς και των αεροσκαφών και των πλοίων μας. Αυτήν τη στιγμή έχουμε δύο πλοία και το RRS Sir David Attenborough που ναυπηγείται.

Και το περιβόητο Boaty McBoatface;

Ναί. Boaty McBoatface ήταν το όνομα που δόθηκε στα μικρά ρομποτικά υποβρύχια που θα εκτοξευθούν από το πλοίο. Ο αρχικός διαγωνισμός ονομασίας διεξήχθη από το Συμβούλιο Έρευνας Φυσικού Περιβάλλοντος, του οποίου είμαστε μέρος. Πιστεύω ότι είναι υπέροχο που το Boaty θα γλιστρήσει στους ωκεανούς συλλέγοντας σημαντικά δεδομένα για να εξηγήσει τον ρόλο των ωκεανών στην κλιματική αλλαγή.

Πόσες φορές έχετε πάει στην Ανταρκτική;

έχασα το μέτρημα. Είμαι γεωλόγος με εκπαίδευση. Πήγαινα σε τακτικές εκδρομές και περνούσα μήνες κάθε φορά ζώντας σε μια σκηνή. Πριν από πενήντα εκατομμύρια χρόνια, το κλίμα ήταν πολύ πιο ζεστό και η Ανταρκτική ήταν καλυμμένη από πυκνά, πράσινα δάση. Θα έψαχνα για απολιθώματα φυτών από αυτήν την εποχή. Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε τη μελλοντική κλιματική αλλαγή, είναι σημαντικό να μάθουμε από το παρελθόν.

Πώς είναι να δουλεύεις σε μια τόσο ακραία τοποθεσία;

Το λατρεύω γιατί είναι τόσο απομακρυσμένο. Οι σκηνές, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι πολικοί εξερευνητές, είναι άνετες και αντιανεμικές. Μου έπαιρνε περίπου τρεις μέρες για να ξεχάσω πραγματικά τον υπόλοιπο κόσμο. Μετά από αυτό, τα μόνα πράγματα στα οποία θα επικεντρωνόμουν ήταν η δουλειά μου, ο καιρός –γιατί μπορεί να αλλάξει τόσο ξαφνικά– και τι θα είχαμε για δείπνο εκείνο το βράδυ. Το φαγητό έγινε κύρια ενασχόληση.

Τι είναι ένα τυπικό γεύμα στην Ανταρκτική;

Διαφέρει. Το πρωινό θα ήταν ζαχαρούχος χυλός, που ξεπλένεται με μπόλικο τσάι για να αποφευχθεί η αφυδάτωση. Στη συνέχεια περπατούσαμε για μίλια για να κάνουμε παρατηρήσεις και να μαζέψουμε πέτρες και θα σταματήσαμε σε μια προστατευμένη ρεματιά για ένα μεσημεριανό γεύμα με ίσως μπισκότα, κονσέρβες τυριού και Marmite… και πολλή σοκολάτα γάλακτος. Μετά μαγειρεύαμε στη σκηνή το βράδυ. Ένα από τα πράγματα που παρατηρείς είναι ότι χάνεις την αίσθηση της γεύσης. Καταλήγουμε να βάζουμε τόνους κάρυ σε σκόνη στο φαγητό μας για να το κάνουμε πραγματικά τραχύ.

Κάποιες πουτίγκες; Αρκτική ρολό;

Μια φορά προσπάθησα να φτιάξω παγωτό. Ανακάτεψα γάλα σε σκόνη, ένα μπουκάλι εσάνς βανίλιας και νερό και μετά το έβαλα έξω από τη σκηνή να παγώσει. Στους -25°C, υπολογίσαμε ότι θα ήταν έτοιμο σε περίπου πέντε λεπτά, αλλά μισή ώρα αργότερα ήταν ακόμα ρευστό. Στο τέλος, το αφήσαμε έξω για μια εβδομάδα, και ακόμα δεν έδεσε. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι ήταν συνθετική βανίλια, ουσιαστικά φτιαγμένη από αντιψυκτικά χημικά. Βρήκαμε αστείο το ότι δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε παγωτό στην Ανταρκτική!

Πώς πηγαίνει κανείς στην τουαλέτα στην Ανταρκτική;

Έχουμε μια μικρή σκηνή τουαλέτας στην άκρη του στρατοπέδου που έχει μια ειδική πλαστική μπανιέρα με κάθισμα. Όταν η μπανιέρα γεμίσει, σφραγίζεται, στη συνέχεια αφαιρείται από την Ανταρκτική και αποτεφρώνεται. Υπάρχουν αυστηροί περιβαλλοντικοί νόμοι για να διασφαλίσουμε ότι αφήνουμε την Ανταρκτική όσο όμορφη και παρθένα τη βρίσκουμε.

Ακολουθήστε το Science Focus στο Twitter, το Facebook, το Instagram και Flipboard