Τι μπορεί να μας πει ένα χάος 3 τόνων νεκρών γουρουνιών για το περιβάλλον

Ο μαζικός θάνατος στο ζωικό βασίλειο δεν είναι ένα ασυνήθιστο γεγονός, αλλά είναι ένα περιστατικό που καλύπτεται από μυστήριο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να συμβεί μαζικός θάνατος ζώων, που κυμαίνονται από φυσικές καταστροφές, όπως ασθένειες ή καταιγίδες με κεραυνούς, έως ανθρωπογενείς καταστροφές όπως πετρελαιοκηλίδες ή κλιματική αλλαγή.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αιτία θανάτου παραμένει ασαφής. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, οι μαζικοί θάνατοι γίνονται πιο συχνοί και αποδίδονται στην κλιματική αλλαγή.

Κλιματική αλλαγή και μαζικοί θάνατοι

Ο Samuel Fay και η ομάδα του εξέτασαν μαζικούς θανάτους ζώων από το 1940 έως το 2012, που ήταν 727 γεγονότα μαζικού θανάτου. Διαπίστωσαν ότι όσο προχωρούσε ο καιρός, οι μαζικοί θάνατοι έγιναν πιο συχνοί για τα ψάρια, τα θαλάσσια ασπόνδυλα και τα πουλιά, ενώ τα ζώα της ξηράς παρέμεναν αμετάβλητα. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να είναι αληθινές αλλαγές ή απλώς να θεωρούνται αύξηση λόγω μεροληψίας, καθώς θα χρειαζόταν περισσότερος χρόνος και έρευνα για να καταλήξουμε σε ένα οριστικό συμπέρασμα. Ωστόσο, κατάφεραν να αποσπάσουν κάποιες απαντήσεις σε αυτή την αύξηση. Διαπίστωσαν ότι μαζί με την αύξηση του μαζικού θανάτου, υπήρχαν επίσης αυξήσεις στη βιοτοξικότητα, όπως η άνθηση των κόκκινων φυκιών, οι ασθένειες και οι διαταραχές που βασίζονται στον άνθρωπο. Καθώς τα νερά των ωκεανών θερμαίνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής, η άνθιση των κόκκινων φυκών γίνεται πιο συχνή καθώς ευδοκιμούν σε ζεστά νερά.

Τα θερμότερα νερά έχουν επίσης ως αποτέλεσμα την επέκταση των περιοχών στις οποίες μπορούν να ζουν οι ασθένειες, διευρύνοντας έτσι τον αριθμό των νέων οργανισμών που μπορούν να μολύνουν. Οι ανθρώπινες διαταραχές, όπως οι μεγάλες ποσότητες πλαστικών στον ωκεανό, μπορούν επίσης να προκαλέσουν εξάπλωση ασθενειών, καθώς οδηγούν σε ασθενέστερη ζωή στους ωκεανούς. Ενώ είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις που έχει η κλιματική αλλαγή στους μαζικούς θανάτους και τις συνακόλουθες συνέπειες για τους ανθρώπους, είναι επίσης σημαντικό να κατανοήσουμε την επίδραση αυτών των μαζικών θανάτων στο οικοσύστημα καθώς και τις σχέσεις τους με χωροκατακτητικά είδη. Αυτό είναι το επίκεντρο του Brandon Barton και της ομάδας του καθώς μελετούν τα αποτελέσματα 3 τόνων νεκρών χοίρων.

Τα Γουρούνια

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν άγριους χοίρους για το πείραμά τους που θανατώθηκαν μέσω θανάτωσης. Αυτοί οι χοίροι είναι οι ίδιοι χοίροι που βρίσκονται σε φάρμες, αλλά έχουν απελευθερωθεί στη φύση, επίτηδες ή κατά λάθος, και έχουν γίνει άγριοι. Οι χοίροι δεν είναι εγγενείς στις Ηνωμένες Πολιτείες και μεταφέρθηκαν εδώ το 1500 από εξερευνητές και αποίκους που ήθελαν να τους χρησιμοποιήσουν για τροφή και πόρους. Η δημοτικότητά τους είναι προφανής στις Ηνωμένες Πολιτείες με την εμμονή μας με το μπέικον και άλλα προϊόντα χοίρου. Οι αγριόχοιροι κάθε άλλο παρά δημοφιλείς είναι.

Είναι ένα χωροκατακτητικό είδος που εισέρχεται στα οικοσυστήματα και προκαλεί εκτεταμένες ζημιές. Είναι επίσης επικίνδυνα και αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους και άλλα ζώα. Προκαλούν περίπου 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε ζημιές κάθε χρόνο. Έχουν βρεθεί σε 35 από τις συνεχόμενες πολιτείες και συνεχίζουν να εξαπλώνονται σε άλλες πολιτείες, αυξάνοντας έτσι τη ζημιά που προκαλούν με την πάροδο του χρόνου. Ήταν η τέλεια επιλογή για τον Μπάρτον και τον χρόνο του για αυτό το πείραμα.

Το πείραμα

Οι ερευνητές συγκέντρωσαν περίπου 3 τόνους αγριόχοιρους και τοποθέτησαν σε ένα οικόπεδο που τους δόθηκε από το κρατικό πανεπιστήμιο του Μισισιπή. Πήραν μετρήσεις της γης πριν τοποθετήσουν τους χοίρους με την ελπίδα να κάνουν μια εκτενή ανάλυση πριν και μετά. Τα δείγματά τους δέχθηκαν αμέσως επίθεση από σκουλήκια και γύπες, που ο καθένας διεκδικούσε τα πτώματα των σάπιων χοίρων.

Οι ερευνητές συνέλεξαν βακτηριακά δείγματα από τα σαπισμένα γουρούνια και προσπάθησαν να συλλέξουν δείγματα φύλλων, αλλά έπρεπε να το εγκαταλείψουν λόγω των τεράστιων ποσοτήτων αποσυντεθειμένου γουρούνι παντού. Τα σκουλήκια διέκοψαν τις παγίδες που είχαν στήσει οι ερευνητές για τα έντομα και οι μύγες που προέκυψαν έφεραν σφήκες, που έφεραν και άλλα αρπακτικά. Στο τέλος, το έδαφος αναστατώθηκε εντελώς και άλλαξε από τις πολυάριθμες αναταράξεις των εντόμων και των ζώων. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής των φυτών σκοτώθηκε, δημιουργώντας ένα κενό για να εισέλθουν άλλα φυτά. Ο Μπάρτον και η ομάδα του υπέθεσαν ότι η γη θα έπαιρνε πολύ χρόνο για να ανακάμψει ή δεν θα ανακάμψει ποτέ.

Τα αποτελέσματα

Τα συμπεράσματα του ερευνητή ήταν ξεκάθαρα:η μάζα των χοίρων σε αποσύνθεση ήταν ένα οικολογικό χάος, καθώς και πρόβλημα στην εξαγωγή δεδομένων. Τέτοιοι μαζικοί θάνατοι, που προκύπτουν από φυσικά αίτια ή θανάτωση, δημιουργούν πρόβλημα στο οικοσύστημα στο οποίο πεθαίνουν. Μπορούν να προσελκύσουν μύγες που προκαλούν ασθένειες, αυξάνοντας τις πιθανότητες περισσότερων θανάτων ζώων.

Έχουν ως αποτέλεσμα το έδαφος να είναι ακατάλληλο για προηγούμενους κατοίκους. Και, προκαλούν ένα κενό που θα μπορούσε ενδεχομένως να καλυφθεί από χωροκατακτητικά είδη, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Τα άγρια ​​γουρούνια που θανατώθηκαν αποτρέπουν τα οικονομικά και οικολογικά προβλήματα που δημιούργησαν, αλλά όταν θανατώνονται σε τέτοιους αριθμούς τα αποτελέσματα μπορεί να είναι χειρότερα από το αρχικό πρόβλημα. Η αστάθεια που δημιουργείται από τους μαζικούς θανάτους είναι τέλεια για χωροκατακτητικά είδη, επειδή αποδυναμώνουν τα ιθαγενή φυτά και μειώνουν την ικανότητά τους να επιβιώνουν έναντι των χωροκατακτητικών άλλων.

Το μέλλον

Ο Μπάρτον και η ομάδα του δεν έχουν τελειώσει με την έρευνά τους. Πρέπει τώρα να ξεκινήσουν τη δεύτερη φάση, όπου θα μελετήσουν την ανάκτηση του οικοσυστήματος που κατέστρεψαν τα σάπια γουρούνια. Αυτή η περίοδος ανάκαμψης είναι σημαντικό να κατανοηθεί, καθώς θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τις προσπάθειες διατήρησης σε περιοχές που αντιμετωπίζουν μαζικούς θανάτους. Μια πτυχή της ανάκαμψης που είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε είναι τα χωροκατακτητικά είδη. Οι τρόποι με τους οποίους τα χωροκατακτητικά είδη πετυχαίνουν σε αυτό το χαοτικό περιβάλλον κατά την ανάκαμψη θα μας διδάξουν πώς να τα καταπολεμήσουμε σε άλλα μέρη τόσο στην ξηρά όσο και κάτω από τη θάλασσα.

Καθώς οι ωκεανοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τόσο χωροκατακτητικά είδη όσο και αύξηση των μαζικών θανάτων μαζί με την κλιματική αλλαγή, είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε παρόμοια πειράματα σε ωκεάνια περιβάλλοντα. Τα αποτελέσματα θα είναι ζωτικής σημασίας για την αναχαίτιση των χωροκατακτητικών ειδών και τον εντοπισμό πιθανών περιοχών που αναρρώνουν από μαζικούς θανάτους ή αντιμετωπίζουν αυτούς. Θα αρχίσουμε επίσης να κατανοούμε τη σχέση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής και των χωροκατακτητικών ειδών, καθώς αυτά τα είδη πρόκειται να κερδίσουν πολλά από τη διαταραχή του περιβάλλοντος στο οποίο θέλουν να επεκταθούν.