Πώς δημιουργήθηκαν τα περιεχόμενα του άνθρακα σε χερσαία και σεληνιακά μανδύα;

Η προέλευση και η φύση των δεξαμενών άνθρακα σε χερσαία και σεληνιακά μανδύα έχουν βαθιές επιπτώσεις στις πλανητικές πτητικές μεταφορές και την εσωτερική εξέλιξη. Τόσο τα χερσαία όσο και τα σεληνιακά μανδύα μειώνονταν πρωταρχικά όταν σχηματίστηκαν, πιθανόν με διαδικασίες διαφοροποίησης πυρήνα-μάντων νωρίς στην πλανητική ιστορία. Τα πρωτόγονα χερσαία και σεληνιακά μανδύα κρατούσαν> 1000 και> 100 ppm άνθρακα, αντίστοιχα, κυρίως ως είδη καρβιδίου σε μεταλλικές φάσεις που συνυπάρχουν με μεταλλικά άλατα πυριτικού άλατος. Καθώς η τήξη του πυριτικού άλατος και η διαφοροποίηση των μεταλλικών-συριδίων προχώρησαν στη γη, ο άνθρακας χωρίστηκε αποτελεσματικά και ταχέως στο πυριτικό άλατο λόγω της ισχυρής συγγένειας του για τα οξειδωμένα είδη (π.χ. ανθρακικό, CO2), αφήνοντας πίσω του ένα υπολειμματικό μανδύα και μια πτητική ατμόσφαιρα ως κρούστα της Γης. Αντίθετα, λόγω της απουσίας τεκτονικής πλάκας στο φεγγάρι και της περιορισμένης πτητικής ικανότητας ανακύκλωσης του στάσιμου καθεστώτος του φεγγαριού, ένα μεγάλο κλάσμα της δεξαμενής άνθρακα, ως καρβίδια νανο-έως μικρο-μικρο-μικρο-μεγέθους, διατηρήθηκε μέσα στο σεληνιακό μανδύα χωρίς να αναπτύσσει μια παχιά πτητική ατμόσφαιρα.