Η περίπτωση του Mantle Mantle:Πώς τα συντρίμμια επιπτώσεων μπορεί να έχουν εξαφανιστεί από το ηλιακό σύστημα
Στους βραχώδεις πλανήτες, το μεγαλύτερο μέρος του πυριτικού υλικού βρίσκεται στο μανδύα, καθιστώντας το το πιο ογκώδες στρώμα αυτών των σωμάτων. Έτσι, μετά από μεγάλο αντίκτυπο, το μεγαλύτερο μέρος του τήγματος που δημιουργείται από την πρόσκρουση μπορεί να αναμένεται να λιμνάξει μέσα στο μανδύα.
Εδώ είναι οι πιθανοί λόγοι για τους οποίους τα υπολείμματα των επιπτώσεων μπορεί να έχουν εξαφανιστεί από το ηλιακό σύστημα:
1) Εξάτμιση:Οι μεγάλες επιπτώσεις μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια θερμότητα, η οποία μπορεί να εξατμίσει τα συντρίμμια κρούσης, συμπεριλαμβανομένου του τήγματος. Αυτός ο ατμός μπορεί στη συνέχεια να εκτοξευθεί στο διάστημα και τελικά να διασκορπιστεί σε όλο το ηλιακό σύστημα.
2) Cratering and Burial:Οι μεγάλες επιπτώσεις μπορούν επίσης να σχηματίσουν τεράστιους κρατήρες, όπως η λεκάνη του Hellas στον Άρη ή ο κρατήρας Chicxulub στη Γη. Αυτοί οι κρατήρες μπορούν να έχουν διάμετρο αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα και βαθιά αρκετά χιλιόμετρα. Τα συντρίμμια επιπτώσεων από τέτοιους κρατήρες μπορούν να εκτοξευθούν και να κατατεθούν γύρω από το χείλος του κρατήρα, αλλά μεγάλο μέρος του μπορεί επίσης να ταφεί κάτω από την επαγόμενη από κρούση εκτόξευση. Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί οι κρατήρες και τα συνδεδεμένα συντρίμμια τους μπορούν να ταφούν περαιτέρω από ιζήματα, ηφαιστειακές ροές ή τεκτονικές διεργασίες, που κρύβουν αποτελεσματικά τα συντρίμμια κρούσης.
3) Διαφοροποίηση και τήξη:Με την πάροδο του χρόνου, η θερμότητα που παράγεται από τη φθορά των ραδιενεργών στοιχείων στο μανδύα μπορεί να προκαλέσει μερική τήξη του μανδύα, οδηγώντας στο σχηματισμό μάγματος. Αυτό το μάγμα μπορεί να ανέλθει στην επιφάνεια μέσω ηφαιστειακών εκρήξεων, μεταφέροντας μερικά από τα συντρίμμια κρούσης στην επιφάνεια. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των υπολειμμάτων κρούσης είναι πιθανό να παραμείνει μέσα στο μανδύα, καθώς το μάγμα που σχηματίζεται κατά τη διαφοροποίηση αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό κλάσμα του συνολικού όγκου του μανδύα.
4) Τεκτονική πλάκας:Στη γη, το εξωτερικό στρώμα του πλανήτη χωρίζεται σε τεκτονικές πλάκες που κινούνται αργά πάνω από το μανδύα. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως τεκτονική πλάκας, μπορεί να προκαλέσει ανακυκλωμένα τα υπολείμματα κρούσης στην επιφάνεια της Γης στο μανδύα μέσω των ζωνών υποπίεσης. Κατά τη διάρκεια της υποβάθμισης, η ωκεάνια κρούστα ωθείται κάτω από την ηπειρωτική κρούστα και βυθίζεται στο μανδύα, φέρνοντας τα συντρίμμια κρούσης μαζί του. Αυτή η διαδικασία απομακρύνει αποτελεσματικά τα συντρίμμια κρούσης από την επιφάνεια του πλανήτη και το καταστρέφει βαθιά μέσα στο μανδύα.
