10 από τα πιο μυστηριώδη μέρη στους ωκεανούς

Γνωρίζουμε περισσότερα για το διάστημα παρά για τους ωκεανούς μας. έχουμε καλύτερους χάρτες του Άρη και της Αφροδίτης από τον βυθό. Ποια είναι λοιπόν η νέα φυλή δυτών που πηγαίνουν με τόλμη εκεί όπου κανένας επιστήμονας δεν έχει πάει στο παρελθόν – τα πιο μυστηριώδη μέρη στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας;

Κάτω από το ράφι πάγου Ross Sea

Μερικές ατρόμητες ερευνητικές ομάδες έχουν τρυπήσει εκατοντάδες μέτρα μέσα από το μεγαλύτερο ράφι πάγου στον κόσμο και βρήκαν μια μυστηριώδη συλλογή ειδών που ζουν από κάτω, συμπεριλαμβανομένων ψαριών και καρκινοειδών. Η ομάδα των επιστημόνων δοκίμαζε ένα υποβρύχιο ρομπότ όταν έπεσε πάνω σε θαλάσσιες ανεμώνες και περίεργα ανάποδα ψάρια που κολυμπούσαν.

Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πώς έφτασαν εκεί ή πώς επιβίωσαν σε τέτοιες ακραίες συνθήκες, ωστόσο, αυτά τα άπιαστα πλάσματα μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην αστροβιολογία, καθώς οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ράφι πάγου της Ανταρκτικής έχει παρόμοιες συνθήκες με την Ευρώπη, ένα από τα φεγγάρια του Δία, κάτι που δείχνει επιπλέον Η επίγεια ζωή μπορεί να είναι σε θέση να επιβιώσει σε ένα τόσο παγωμένο περιβάλλον. Αν και πολύ λίγα είναι γνωστά για αυτά τα άπιαστα θαλάσσια πλάσματα, οι ερευνητές ελπίζουν να επιστρέψουν στο ράφι πάγου με ένα επανασχεδιασμένο ρομπότ για να τα μελετήσουν περαιτέρω.

Ridge Gakkel

Διασχίζοντας τη Γροιλανδία και τη Σιβηρία, η κορυφογραμμή Gakkel είναι η βαθύτερη μεσοωκεάνια κορυφογραμμή στον κόσμο, φτάνοντας σε βάθη έως και τρία μίλια. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι οι πιο σκοτεινές γωνιές της κορυφογραμμής Gakkel παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες. Παρόλα αυτά, η υποβρύχια οροσειρά είναι όπου οι επιστήμονες βρήκαν τις πρώτες υδροθερμικές οπές στην Αρκτική, μόλις το 2003.

Οι υδροθερμικές οπές είναι ένα καυτό σημείο για τους θαλάσσιους οργανισμούς, με έως και 100.000 φορές υψηλότερη πυκνότητα οργανισμών από τον περιβάλλοντα ωκεανό, και με αυτούς στην κορυφογραμμή Gakkel να είναι τόσο απομονωμένοι από άλλους ωκεανούς, αυτές οι οπές είναι πιθανό να περιέχουν είδη που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού ο πλανήτης. Το 2007 οι ερευνητές διεξήγαγαν την αποστολή AGAVE (Arctic Gakkel Vents Expedition), στην οποία ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες πυροκλαστικών ηφαιστειακών αποθέσεων, οι οποίες εμφανίζονται ως γυάλινες δομές στον πυθμένα της θάλασσας. Η ομάδα χρησιμοποίησε ένα υποβρύχιο ρομπότ για να εξερευνήσει την περιοχή και βρήκε «ψάθες» μεγάλων ποσοτήτων μικροβιακής ζωής.

Η σαμπάνια διαρρέει στο περιθώριο της Cascadia

Σε πολλά σημεία το μεθάνιο διαφεύγει μέσω ρωγμών στον πυθμένα της θάλασσας γνωστές ως κρύες διαρροές. Προκαλώντας σύγχυση, η θερμοκρασία στις ψυχρές διαρροές τείνει να είναι ελαφρώς πιο θερμή από τον περιβάλλοντα ωκεανό, και εξαιτίας αυτού οι διαρροές φιλοξενούν ένα ολόκληρο βιομάζα ειδών.

Πρόσφατα, το Ocean Exploration Trust βρήκε 500 από αυτές τις κρύες διαρροές στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο περιθώριο της Κασκάντια, όπου το μεθάνιο αναβράζει σαν σαμπάνια. Τα ελάχιστα γνωστά ζώα ευδοκιμούν εκεί όπως τα μύδια με βακτήρια στα βράγχια τους που αξιοποιούν την ενέργεια από το μεθάνιο που αναβλύζει. Είναι ακόμα ένα μυστήριο ως προς το πού προέρχεται το μεθάνιο, αλλά θεωρείται ότι παράγεται από γεωλογική δραστηριότητα κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ένα άλλο άγνωστο είναι η επίδραση που θα έχει το μεθάνιο που διαφεύγει στις συγκεντρώσεις του μεθανίου στην ατμόσφαιρα και στο περιβάλλον γενικότερα, καθώς το μεθάνιο είναι αέριο του θερμοκηπίου.

Κοραλλιογενείς ύφαλοι της Γροιλανδίας

Το 2012, ερευνητές σκόνταψαν σε έναν βαθύ κοραλλιογενή ύφαλο ενώ έπαιρναν δείγματα νερού 900 μέτρα κάτω από το Cape Desolation στη νότια ακτή της Γροιλανδίας. Το πλήρωμα κατάλαβε για πρώτη φορά ότι υπήρχε ένας ύφαλος από κάτω τους όταν κατέβασαν τον εξοπλισμό τους στα βάθη και τον έσπασαν τα κοράλλια. Αρχικά θυμωμένος από την καταστροφή του εξοπλισμού τους, η ομάδα ενθουσιάστηκε σύντομα όταν συνειδητοποίησε τι κρυβόταν από κάτω τους.

Ουσιαστικά τίποτα δεν είναι γνωστό για τον ύφαλο της Γροιλανδίας, ωστόσο παρόμοιοι ύφαλοι κρύου νερού στη Νορβηγία είναι 8.000 ετών. Σε αντίθεση με τα κοράλλια που βρίσκονται στα τροπικά νερά, οι ύφαλοι κρύου νερού μπορούν να ευδοκιμήσουν σε νερό με θερμοκρασία έως 4 βαθμούς Κελσίου και σε απόλυτο σκοτάδι. Αυτό συμβαίνει επειδή, σε αντίθεση με τους τροπικούς συγγενείς τους, τα κοράλλια κρύου νερού δεν βασίζονται στο ηλιακό φως για ενέργεια, αλλά τρέφονται με ζωοπλαγκτόν που μεταφέρεται στον ύφαλο από τα ωκεάνια ρεύματα. Λόγω του βάθους στο οποίο βρίσκονται, πολύ μυστήριο εξακολουθεί να περιβάλλει τους υφάλους ψυχρού νερού και τα ζώα που τους κατοικούν.

Horizon Deep in the Tonga Trench

Μετά την Τάφρο Μαριάνα, το δεύτερο βαθύτερο μέρος στη Γη (μόλις 150 μέτρα πιο ρηχό) είναι πιθανό να φιλοξενεί μια σειρά από παράξενα πλάσματα της ζώνης Χαντάλ, όπως οι μέδουσες και τα αγγούρια της θάλασσας. Η Τάφρος της Τόνγκα βρίσκεται μεταξύ της πλάκας του Ειρηνικού και της Ινδο-Αυστραλιανής πλάκας, στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό και έχει βάθος πάνω από 10 χιλιόμετρα σε ορισμένα σημεία.

Διαβάστε περισσότερα:

Πνιγμός στο πλαστικό:μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της θαλάσσιας ρύπανσης;
Πέντε απίστευτα ταξίδια με θαλασσοπούλια (και κάποια ασυνήθιστη υποβρύχια συμπεριφορά)

Πεδίο εξαερισμού Von Damm

Αυτοί οι περίεργοι υδροθερμικοί αεραγωγοί κατασκευασμένοι από τάλκη (πυριτικό μαγνήσιο, όπως βρίσκεται στη σκόνη μωρών) ανακαλύφθηκαν το 2010 και βρίσκονται σε ύψος έως και 75 μέτρα από τον πυθμένα της θάλασσας. Οι υδροθερμικές οπές συνήθως κατασκευάζονται από θειούχες ενώσεις. Το Von Damm Vent Field είναι μέρος του συστήματος κορυφογραμμών του μέσου ωκεανού στην Καραϊβική Θάλασσα, από το οποίο το 75 τοις εκατό δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί – ποια άλλα μυστήρια θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν ακόμη εδώ;

Η πανίδα των αεραγωγών είναι ποικιλόμορφη και άφθονη, και 500 νέα είδη ζώων έχουν ήδη ανακαλυφθεί σε υδροθερμικές οπές εντός του συστήματος κορυφογραμμών του μέσου ωκεανού. Τεράστιοι αριθμοί γαρίδων συρρέουν στους τύμβους ταλκ καθώς τα ορυκτά εκτοξεύονται από τους υδροθερμικούς αεραγωγούς. Το νερό από τους αεραγωγούς μπορεί να φτάσει έως και τους 200 βαθμούς Κελσίου και το πεδίο εξαερισμού μεταφέρει 500 μεγαβάτ ενέργειας στη γύρω θάλασσα.

Carter Seamount

Το Carter που μελετήθηκε για πρώτη φορά λεπτομερώς το 2013 από μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, είναι ένα από τα χιλιάδες θαλάσσια όρη που σχηματίστηκαν από εξαφανισμένα, υποβρύχια ηφαίστεια - τα περισσότερα παραμένουν μη μελετημένα. Ο Κάρτερ υψώνεται στα 200 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού και καλύπτεται από ένα πλούσιο οικοσύστημα από κοράλλια και σφουγγάρια. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο υποθαλάσσια ηφαίστεια, πολλά από αυτά ακόμη ενεργά, που βρίσκονται σε καυτά σημεία σε όλο τον κόσμο. Τα θαλάσσια βουνά είναι ένα από τα πιο κοινά θαλάσσια οικοσυστήματα και προσελκύουν μια ποικιλία από ψάρια, κοράλλια και θηλαστικά. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η ποικιλία των ειδών που βρίσκονται στα θαλάσσια βουνά έχει μειωθεί λόγω της υπεραλίευσης, ιδίως της τράτας βυθού.

σχισμή Silfra

Βρίσκεται στη μέση της Ισλανδίας, αυτό είναι το μόνο μέρος όπου μπορείτε να κολυμπήσετε στη ρωγμή μεταξύ δύο ηπείρων. Εδώ συναντώνται οι πλάκες της Ευρασιατικής και της Βόρειας Αμερικής, δημιουργώντας μια σχισμή με βάθος έως και 63 μέτρα. Η σχισμή του γίνεται 2 εκατοστά ευρύτερη κάθε χρόνο, δημιουργώντας ένταση μεταξύ των πλακών και της Γης, η οποία απελευθερώνεται από τους σεισμούς.

Το γλυκό νερό υποστηρίζεται ότι είναι το «πιο καθαρό νερό στη Γη», με ορατότητα έως και 100 μέτρα, και ως εκ τούτου η σχισμή είναι μια δημοφιλής τοποθεσία για κολύμβηση με αναπνευστήρα και καταδύσεις - παρά τη θερμοκρασία του νερού που φτάνει τους δύο βαθμούς Κελσίου. Το νερό μέσα στη σχισμή είναι ιδιαίτερα καθαρό καθώς το νερό των παγετώνων έχει φιλτραριστεί μέσα από πορώδες βράχο, αρκετά καθαρό για να το πιείτε καθώς βουτάτε στην πραγματικότητα.

Ύφαλοι ζώνης λυκόφωτος στα νησιά Τσάγκος

Πολύ λίγοι από τους κοραλλιογενείς υφάλους του κόσμου έχουν μελετηθεί σε βάθος μεγαλύτερο από 40 μέτρα, στο τμήμα του ωκεανού που είναι γνωστό ως ζώνη του λυκόφωτος. Τα μεσοφωτικά κοραλλιογενή ενδιαιτήματα που βρίσκονται εδώ είναι προσαρμοσμένα σε πολύ χαμηλά επίπεδα φωτός, και παρόλο που πολλά από τα είδη κοραλλιών που βρίσκονται στη ζώνη του λυκόφωτος μπορούν επίσης να βρεθούν σε πιο ρηχά νερά, πολλά έχουν χαρακτηριστικά σχήματα που ταιριάζουν περισσότερο στην έλλειψη φωτός.

Στον απομακρυσμένο κεντρικό Ινδικό Ωκεανό, υγιείς βαθείς ύφαλοι στα νησιά Τσάγκος θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις ρηχότερες περιοχές να ανακάμψουν από τη μαζική λεύκανση των κοραλλιών του 2016. Η λεύκανση συμβαίνει όταν ένα κοράλλι υποστεί πίεση από το περιβάλλον του, για παράδειγμα λόγω αλλαγής της θερμοκρασίας λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αν και τα λευκασμένα κοράλλια δεν είναι νεκρά, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να καταστραφούν. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι ρηχών υδάτων είναι πιο ευαίσθητοι στη λεύκανση λόγω της έκθεσης στον ήλιο και οι ύφαλοι της ζώνης του λυκόφωτος παρέχουν καταφύγιο για ρηχότερα είδη που μπορεί να απειληθούν. Η εξερεύνηση της περιοχής περιορίζεται από την απομακρυσμένη απόσταση των νησιών και μέχρι πρόσφατα οι καταδύσεις περιορίζονταν στα 25 μέτρα, επομένως πολλά παραμένουν άγνωστα σχετικά με τους μεσοφωτικούς υφάλους.

Cenotes της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού

Χιλιάδες βαθιές καταβόθρες δημιουργήθηκαν στο Μεξικό από ασβεστολιθικούς βράχους που κατέρρευσαν και αποτελούν μέρος του μεγαλύτερου συστήματος υποβρύχιων σπηλαίων στον κόσμο. Αν και βρίσκεται σε ολόκληρη τη χερσόνησο, υπάρχει μεγάλη πυκνότητα κενών που βρέθηκαν γύρω από το χείλος του κρατήρα Chicxulub, που δημιουργήθηκε από έναν αστεροειδή ή κομήτη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια σε περίπτωση που πιστεύεται ότι προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. P>

Οι σπηλιές και οι κενοί πλημμυρίζουν με γλυκό νερό που υπερκαλύπτει αλμυρό νερό, το οποίο εισέρχεται μέσω συνδέσεων με τη θάλασσα. Τα κενό που βρέθηκαν στη μεξικανική χερσόνησο είχαν πάντα έναν αέρα μυστηρίου – οι Μάγια πίστευαν ότι ήταν η είσοδος στη μετά θάνατον ζωή και τα θεωρούσαν ιερά. Πολλοί παραμένουν ανεξερεύνητοι, ωστόσο οι δύτες έχουν αρχίσει να χαρτογραφούν τα υπόγεια υδάτινα σώματα, κολυμπώντας σε μήκος έως και 60 μίλια.