Ενεργοποιητές

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης που διαχωρίζει τα υλικά με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητα. Χρησιμοποιείται κυρίως για τον διαχωρισμό του επιθυμητού ορυκτού συστατικού από ένα γκάζι. Έχει και άλλες εφαρμογές στον πρακτικό τομέα όπως, διαχωρισμός πλαστικών, επεξεργασία λυμάτων και ανακύκλωση χαρτιού. Η διαδικασία απαιτεί αρκετά αντιδραστήρια για να εκτελεστεί αποτελεσματικά. Οι ενεργοποιητές είναι ένα από τα σημαντικά αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται στην επίπλευση αφρού.

Επίπλευση αφρού

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης που διαχωρίζει επιλεκτικά τα ορυκτά με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητά τους. Είναι ευρέως αποδεκτό έναντι άλλων μεθόδων διαχωρισμού όπως ο μαγνητικός και ο βαρυτικός διαχωρισμός. Η μέθοδος επίπλευσης αφρού εξαρτάται από τα αντιδραστήρια επίπλευσης και όχι από τις ιδιότητες των ορυκτών.

Διαδικασία επίπλευσης αφρού

Το μετάλλευμα υφίσταται επεξεργασία μέσω διεργασιών όπως η χονδροποίηση, ο καθαρισμός και ο καθαρισμός για να ληφθεί η πιο συμπυκνωμένη μορφή του επιθυμητού ορυκτού χωρίς ακαθαρσίες.

• Με μια διαδικασία που ονομάζεται απελευθέρωση, ένα μετάλλευμα διαχωρίζεται σε διάφορα ορυκτά.
• Το Conditioning παρέχει ένα υδρόφοβο περιβάλλον για τα επιθυμητά ορυκτά χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες ή επιφανειοδραστικές ουσίες.
• Μια λάσπη ορυκτών αναμιγνύεται με νερό και ο αφρός προστίθεται στη στήλη επίπλευσης. Αυτό το βήμα είναι γνωστό ως επίπλευση.
• Τελικά, δημιουργείται αφρός με την ενσωμάτωση αέρα και μόνο τα επιθυμητά ορυκτά ή μέταλλα αιωρούνται στην επιφάνεια με φυσαλίδες αέρα.
• Διαχωρίστε τον αφρό με τη μέγιστη συγκέντρωση του επιθυμητού ορυκτού.

Λίστα χημικών που χρησιμοποιούνται

Η διαδικασία της επίπλευσης αφρού χρησιμοποιεί διάφορα αντιδραστήρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι υγρά. Εάν ο αφρός είναι στεγνός, πρέπει να προστεθεί στην ίδια μορφή. Μία λίβρα του αντιδραστηρίου χρησιμοποιείται για έναν τόνο μεταλλεύματος ανά λεπτό.

• Συλλέκτες

Είναι ζωτικής σημασίας να γίνει το επιθυμητό ορυκτό υδρόφοβο για να το διαχωριστεί από το νερό. Οι συλλέκτες λειτουργούν ως βάση για να κάνουν τα ορυκτά υδρόφοβα. Αυξάνουν την αιωρούμενη χωρητικότητά τους καθιστώντας τον εύκολο διαχωρισμό τους.

Παραδείγματα:ξανθικές ενώσεις, θειοκαρβανιλίδη θειουρίας και λιπαρό οξύ.

• Ενεργοποιητές 

Όπως υποδηλώνει το όνομα, οι ενεργοποιητές ενθαρρύνουν τη σύνδεση μεταξύ του συλλέκτη και του επιθυμητού ορυκτού.

Παράδειγμα:θειικός χαλκός

• Frothers

Οι αφροί είναι αντιδραστήρια που δημιουργούν αφρό, τα οποία παράγουν μια μικρή φυσαλίδα αέρα στην οποία συνδέεται το επιθυμητό ορυκτό. Οι αφροί μειώνουν την επιφανειακή τάση του νερού.

Παράδειγμα:λάδι πεύκου, κρεζυλικό οξύ και πολυγλυκόλη.

• Τροποποιητές

Το ορυκτό και ο συλλέκτης πρέπει να αλληλεπιδράσουν για να συμβεί η διαδικασία της επίπλευσης αφρού. Οι τροποποιητές αλλάζουν τα χαρακτηριστικά ενός ορυκτού και το αναγκάζουν να συνδεθεί με τον συλλέκτη.

Παράδειγμα:ασβέστης και ανθρακικό νάτριο (τροποποιητής pH), φωσφορικά και πυριτικά άλατα (ανιονικός τροποποιητής), άμυλο και δεξτρίνη (κατιονικός τροποποιητής).

• Κατασταλτικά: 

Αυτά είναι τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται για την καταστολή της επίπλευσης ορισμένων ορυκτών εκτός από το επιθυμητό. Ως εκ τούτου, δρουν ως αναστολείς.

Παράδειγμα:διχρωμικό, κυανιούχο νάτριο.

Ενεργοποιητές 

Ένας ενεργοποιητής είναι ένα είδος καταλύτη που προωθεί το μόριο του συλλέκτη και το επιθυμητό ορυκτό να συνδεθεί. Βοηθά ένα ορυκτό να αιωρείται κατά προτίμηση από ένα άλλο. Οι ενεργοποιητές είναι εύκολα ιονιζόμενα άλατα.

Παραδείγματα ενεργοποιητών

Ο θειικός χαλκός και το θειούχο νάτριο είναι οι δύο συνήθεις ενεργοποιητές που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία επίπλευσης αφρού.

Ο θειικός χαλκός χρησιμοποιείται για τον φαληρίτη, ο οποίος είναι επίσης γνωστός ως θειούχος ψευδάργυρος, καθώς η παρουσία του αυξάνει την αλληλεπίδραση φυσαλίδων αέρα-ορυκτού, ενισχύοντας την υδρόφοβη φύση. Η σταθερότητα του αφρού επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία. Όταν ο αφρός δεν είναι σταθερός, το στρώμα φυσαλίδων σπάει και τα περισσότερα από τα επιθυμητά ορυκτά ανασύρονται πίσω στον πολτό. Εάν ο αφρός είναι πολύ σταθερός, θα προκαλέσει την ενσωμάτωση του γάντζου στην επιθυμητή συγκέντρωση ορυκτών. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσετε είναι αυξάνοντας την υδρόφοβη φύση του ορυκτού. Ο θειικός χαλκός είναι ένα αντιδραστήριο, το οποίο μπορεί να αλλάξει τις ιδιότητες των ορυκτών. Ως εκ τούτου, η προσθήκη θειικού χαλκού ή θειούχου νατρίου ως ενεργοποιητών κάνει τη διαδικασία πολύ πιο εύκολη χωρίς τα προβλήματα της φάσης του αφρού.

Συμπέρασμα

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης που διαχωρίζει επιλεκτικά τα ορυκτά με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητά τους. Είναι ευρέως αποδεκτό σε σχέση με άλλες μεθόδους διαχωρισμού, όπως ο μαγνητικός διαχωρισμός και ο διαχωρισμός με βαρύτητα.