Πώς το θαλασσινό νερό θα μπορούσε να διαβάσει πυρηνικά καύσιμα
Ο πιο συνηθισμένος τύπος διάβρωσης που συμβαίνει στο θαλασσινό νερό είναι η γαλβανική διάβρωση. Αυτό συμβαίνει όταν δύο ανόμοια μέταλλα είναι σε επαφή μεταξύ τους σε ένα διάλυμα ηλεκτρολύτη, όπως το θαλασσινό νερό. Το πιο ενεργό μέταλλο (η άνοδος) θα διαβρωθεί, ενώ το λιγότερο ενεργό μέταλλο (η κάθοδος) θα προστατευθεί. Στην περίπτωση του πυρηνικού καυσίμου, η επένδυση κράματος ουρανίου είναι η άνοδος, ενώ το διαχωριστικό πλέγματος κράματος ζιρκονίου είναι η κάθοδος.
Ένας άλλος τύπος διάβρωσης που μπορεί να συμβεί στο θαλασσινό νερό είναι η διάβρωση. Αυτό συμβαίνει όταν σχηματίζονται μικρά κοιλώματα στην μεταλλική επιφάνεια. Αυτά τα κοιλώματα μπορούν στη συνέχεια να αναπτυχθούν και τελικά να οδηγήσουν στην αποτυχία του μετάλλου. Η διάβρωση της διάβρωσης προκαλείται συχνά από την παρουσία ιόντων χλωριδίου στο θαλασσινό νερό.
Η διάβρωση της διάβρωσης του στρες είναι ένας άλλος τύπος διάβρωσης που μπορεί να συμβεί στο θαλασσινό νερό. Αυτό συμβαίνει όταν ένα μέταλλο υποβάλλεται τόσο σε άγχος όσο και σε διαβρωτικό περιβάλλον. Το άγχος μπορεί να προκαλέσει σπάσιμο του μετάλλου και το διαβρωτικό περιβάλλον μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει την ανάπτυξη της ρωγμής. Η διάβρωση της διάβρωσης του στρες προκαλείται συχνά από την παρουσία ιόντων χλωριδίου στο θαλασσινό νερό.
Η διάβρωση του πυρηνικού καυσίμου μπορεί να έχει ορισμένες σοβαρές συνέπειες. Μπορεί να οδηγήσει στην αποτυχία του πυρηνικού καυσίμου, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να απελευθερώσει ραδιενεργό υλικό στο περιβάλλον. Αυτό μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.
Για να αποφευχθεί η διάβρωση του πυρηνικού καυσίμου, χρησιμοποιούνται ορισμένες διαφορετικές τεχνικές. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρήση ανθεκτικών σε διάβρωση υλικά, όπως κράματα ζιρκονίου, και τη χρήση προστατευτικών επικαλύψεων. Επιπλέον, η χρήση των μέτρων ελέγχου της χημείας του νερού μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της διάβρωσης του πυρηνικού καυσίμου.