Τα μυστηριώδη φεγγάρια του Πλούτωνα

Ο πλανήτης Πλούτωνας συνεχίζει να αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία καθώς οι επιστήμονες εξετάζουν τα δεδομένα που λαμβάνονται από τους New Horizons αποστολή το 2015. Πολύ πριν το μικροσκοπικό διαστημόπλοιο περάσει από το σύστημα, η επιστημονική ομάδα γνώριζε ότι υπήρχαν πέντε φεγγάρια εκεί έξω, κόσμοι μακρινοί και μυστηριώδεις. Ήλπιζαν να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά σε όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά τα μέρη σε μια προσπάθεια να καταλάβουν περισσότερα για αυτά και πώς δημιουργήθηκαν. Καθώς το διαστημικό σκάφος περνούσε, απαθανάτισε κοντινές εικόνες του Χάροντα - του μεγαλύτερου φεγγαριού του Πλούτωνα, και ματιές από τα μικρότερα. Αυτά ονομάστηκαν Styx, Nix, Kerberos και Hydra. Τα τέσσερα μικρότερα φεγγάρια περιφέρονται σε κυκλικά μονοπάτια, με τον Πλούτωνα και τον Χάροντα να περιφέρονται μαζί σαν το μάτι του ταύρου ενός στόχου. Οι πλανητολόγοι υποπτεύονται ότι τα φεγγάρια του Πλούτωνα σχηματίστηκαν μετά από μια τιτάνια σύγκρουση μεταξύ τουλάχιστον δύο αντικειμένων που συνέβησαν στο μακρινό παρελθόν. Ο Πλούτωνας και ο Χάροντας εγκαταστάθηκαν σε μια κλειδωμένη τροχιά μεταξύ τους, ενώ τα άλλα φεγγάρια διασκορπίστηκαν σε πιο μακρινές τροχιές.

Χάρων

Το μεγαλύτερο φεγγάρι του Πλούτωνα, ο Χάροντας, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1978, όταν ένας παρατηρητής στο Ναυτικό Παρατηρητήριο απαθανάτισε μια εικόνα κάτι που έμοιαζε σχεδόν με ένα "χτύπημα" που φύτρωνε από την πλευρά του Πλούτωνα. Είναι περίπου το μισό του μεγέθους του Πλούτωνα και η επιφάνειά του είναι κυρίως γκριζωπή με στίγματα από κοκκινωπό υλικό κοντά σε έναν πόλο. Αυτό το πολικό υλικό αποτελείται από μια ουσία που ονομάζεται "tholin", η οποία αποτελείται από μόρια μεθανίου ή αιθανίου, μερικές φορές συνδυασμένα με πάγους αζώτου και κοκκινισμένα από τη συνεχή έκθεση στο ηλιακό υπεριώδες φως. Οι πάγοι σχηματίζονται καθώς αέρια από τον Πλούτωνα μεταφέρονται από και εναποτίθενται στον Χάροντα (ο οποίος βρίσκεται μόλις περίπου 12.000 μίλια μακριά). Ο Πλούτωνας και ο Χάροντας είναι κλειδωμένοι σε μια τροχιά που διαρκεί 6,3 ημέρες και έχουν το ίδιο πρόσωπο ο ένας προς τον άλλο όλη την ώρα. Κάποτε, οι επιστήμονες σκέφτηκαν να τους ονομάσουν "δυαδικό πλανήτη" και υπάρχει κάποια συναίνεση ότι ο ίδιος ο Χάροντας θα μπορούσε να είναι ένας πλανήτης νάνος.

Παρόλο που η επιφάνεια του Charon είναι παγωμένη και παγωμένη, αποδεικνύεται ότι είναι περισσότερο από 50 τοις εκατό βράχος στο εσωτερικό του. Ο ίδιος ο Πλούτωνας είναι πιο βραχώδης και καλύπτεται με ένα παγωμένο κέλυφος. Το παγωμένο κάλυμμα του Χάροντα είναι ως επί το πλείστον πάγος νερού, με κομμάτια άλλου υλικού από τον Πλούτωνα ή που προέρχεται από κάτω από την επιφάνεια από κρυοηφαίστεια.

Νέοι Ορίζοντες  πλησίασε αρκετά, κανείς δεν ήταν σίγουρος τι να περιμένει για την επιφάνεια του Charon. Έτσι, ήταν συναρπαστικό να βλέπεις τον γκριζωπό πάγο, χρωματισμένο σε κηλίδες με τις θολίνες. Τουλάχιστον ένα μεγάλο φαράγγι χωρίζει το τοπίο και υπάρχουν περισσότεροι κρατήρες στα βόρεια παρά στο νότο. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτι συνέβη για να «ανέβει» ξανά στην επιφάνεια ο Χάροντας και να καλύψει πολλούς παλιούς κρατήρες.

Το όνομα Χάρων προέρχεται από τους ελληνικούς θρύλους του κάτω κόσμου (Άδης). Ήταν ο βαρκάρης που στάλθηκε να μεταφέρει τις ψυχές του νεκρού πάνω από τον ποταμό Στύγα. Σε σεβασμό προς τον ανακάλυψε του Charon, ο οποίος αναφέρθηκε στο όνομα της γυναίκας του για τον κόσμο, γράφεται Charon, αλλά προφέρεται "SHARE-on".

Τα μικρότερα φεγγάρια του Πλούτωνα

Η Styx, η Nyx, η Hydra και ο Kerberos είναι μικροσκοπικοί κόσμοι που περιφέρονται μεταξύ δύο και τέσσερις φορές την απόσταση που κάνει ο Χάροντας από τον Πλούτωνα. Έχουν περίεργο σχήμα, γεγονός που προσδίδει αξιοπιστία στην ιδέα ότι σχηματίστηκαν ως μέρος μιας σύγκρουσης στο παρελθόν του Πλούτωνα. Το Styx ανακαλύφθηκε το 2012 καθώς οι αστρονόμοι χρησιμοποιούσαν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble για να αναζητήσετε στο σύστημα φεγγάρια και δακτυλίους γύρω από τον Πλούτωνα. Φαίνεται να έχει επίμηκες σχήμα και είναι περίπου 3 επί 4,3 μίλια.

Το Nyx βρίσκεται σε τροχιά έξω από τη Styx και βρέθηκε το 2006 μαζί με τη μακρινή Ύδρα. Είναι περίπου 33 επί 25 επί 22 μίλια πλάτος, καθιστώντας το κάπως περίεργο σχήμα, και χρειάζονται σχεδόν 25 ημέρες για να γίνει μια τροχιά του Πλούτωνα. Μπορεί να έχει μερικές από τις ίδιες θολίνες με τον Χάροντα που απλώνεται στην επιφάνειά του, αλλά New Horizons δεν πλησίασε αρκετά για να πάρει πολλές λεπτομέρειες.

Η Ύδρα είναι το πιο απομακρυσμένο από τα πέντε φεγγάρια του Πλούτωνα και οι Νέοι Ορίζοντες  μπόρεσε να πάρει μια αρκετά καλή εικόνα του καθώς περνούσε το διαστημόπλοιο. Φαίνεται ότι υπάρχουν μερικοί κρατήρες στην ογκώδη επιφάνειά του. Η Ύδρα έχει διαστάσεις περίπου 34 επί 25 μίλια και χρειάζεται περίπου 39 ημέρες για να κάνει μία τροχιά γύρω από τον Πλούτωνα.

Το πιο μυστηριώδες φεγγάρι είναι το Kerberos, το οποίο φαίνεται άμορφο και παραμορφωμένο στους New Horizons εικόνα αποστολής. Φαίνεται να είναι ένας κόσμος με διπλό λοβό με διάμετρο περίπου 11 12 x 3 μίλια. Χρειάζονται μόλις 5 ημέρες για να κάνετε ένα ταξίδι γύρω από τον Πλούτωνα. Δεν είναι γνωστά πολλά άλλα για το Kerberos, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2011 από αστρονόμους χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble.

Πώς πήραν τα ονόματά τους τα φεγγάρια του Πλούτωνα;

Ο Πλούτωνας πήρε το όνομά του από τον θεό του κάτω κόσμου στην ελληνική μυθολογία. Έτσι, όταν οι αστρονόμοι ήθελαν να ονομάσουν τα φεγγάρια σε τροχιά μαζί του, κοίταξαν την ίδια κλασική μυθολογία. Η Στύγα είναι το ποτάμι που έπρεπε να περάσουν οι νεκρές ψυχές για να φτάσουν στον Άδη, ενώ η Νιξ είναι η ελληνική θεά του σκότους. Η Ύδρα είναι ένα πολυκέφαλο φίδι που πιστεύεται ότι πολέμησε με τον Έλληνα ήρωα Ηρακλή. Το Kerberos είναι μια εναλλακτική ορθογραφία για τον Cereberus, το λεγόμενο "λαγωνικό του Άδη" που φύλαγε τις πύλες προς τον κάτω κόσμο στη μυθολογία.

Τώρα που οι New Horizons είναι πολύ πέρα ​​από τον Πλούτωνα, ο επόμενος στόχος του είναι ένας μικρός νάνος πλανήτης στη ζώνη Kuiper. Θα περάσει από εκείνον την 1η Ιανουαρίου 2019. Η πρώτη του αναγνώριση αυτής της μακρινής περιοχής δίδαξε πολλά για το σύστημα του Πλούτωνα και η επόμενη υπόσχεται να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα καθώς αποκαλύπτει περισσότερα για το ηλιακό σύστημα και τους μακρινούς κόσμους του.